Mortdecai (2015)

Regie: David Koepp | 107 minuten | actie, komedie | Acteurs: Johnny Depp, Olivia Munn, Ewan McGregor, Gwyneth Paltrow, Paul Bettany, Jeff Goldblum, Oliver Platt, Michael Byrne, Ulrich Thomsen, Camilla Marie Beeput, Aubrey Plaza, Jamie Bernadette, Alec Utgoff

‘Mortdecai’ is genadeloos geflopt in Amerika en ook veel Nederlandse recensenten waren niet mals voor deze rolprent. Op basis van de – verrassend leuke – trailer zou je denken dat die zure personen gewoon genoeg hebben van Johnny Depp. Je zult deze acteur niet snel in een zwaar drama aantreffen. Boeien! Depp bedient zich voornamelijk van typetjes en schuwt serieus acteerwerk, maar dat is misschien wel zijn kracht. De acteur is wel erg goed in wat hij doet. Zijn personages zijn onnavolgbaar. Helaas is ‘Mortdecai’ dat ook, maar dan op een slechte manier…

Depp vertolkt het titelpersonage dat voorzien is van een opvallende krulsnor. Zijn vrouw Johanna (Gwyneth Paltrow) is niet te spreken over zijn gezichtsbeharing en weigert hem in het echtelijke bed te ontvangen als er geen scheermes gehanteerd wordt. Mortdecai worstelt echter met grotere problemen, want hij heeft een enorme schuld openstaan. Als een bobo van MI5 (Ewan McGregor) de kunsthandelaar vraagt achter een gestolen schilderij aan te gaan in ruil voor kwijtschelding van zijn schuld, hapt de besnorde antiheld toe. Hij besluit met zijn hulpje Jock (Paul Bettany) op zoek te gaan naar het gestolen kunstwerk. Boosaardige schurken proberen het duo echter een kopje kleiner te maken. 
 
Je hebt slechte films en je hebt ‘Mortdecai’. Deze klucht is stuitend onleuk. De basis is nochtans sterk. Deze regieklus van David Koepp is gebaseerd op de boekenreeks van de Britse schrijver en kunstdealer Kyril Bonfiglioli. Het eerste deel van de serie verscheen in 1972 en introduceerde de aristocratische kunsthandelaar Charlie Mortdecai. Ondanks het aansprekende bronmateriaal is Koepp er niet in geslaagd om een toffe film in te blikken. Dat heeft meerdere oorzaken. Het script is rommelig. Talloze voice overs moeten de kijker uitleggen wat er precies gebeurt – en waarom. Ook worstelt ‘Mortdecai’ met een onsamenhangende vorm van humor. Slapstick, woordgrappen en toilethumor wisselen elkaar om beurten af, maar vormen geen geheel. Het werkt niet. De spitsvondig bedoelde dialogen tussen Mortdecai en Johanna komen gekunsteld over. Dat lijkt de cast zich ook te beseffen en daarom wordt er af en toe een geslachtsdeel in een gesprek betrokken. Tenenkrommend.

Mortdecais snor lijkt volgens Johanna op een “vagina” en een buitenlandse autohandelaar praat over een ‘Toyota Clitoris’. Daarnaast vindt de titelheld het nodig om de kijker mede te delen dat zijn hulpje Jock “jaloersmakend veel seks” heeft. Het is zo wanhopig dat het pijn doet. Deze informatie zal een glimlach oproepen bij een publiek dat zal moeten giechelen bij seksuele voorlichting als het woord ‘piemel’ genoemd wordt. Maar voor basisschoolklassen is Mortdecai duidelijk niet bedoeld gezien enkele gewelddadige scènes en de talloze referenties naar de vleselijke geneugtes des levens. De vertelwijze van deze film lijkt bedoeld voor kleuters, terwijl dit toch echt een productie voor volwassenen is.

De grootste manke van ‘Mortdecai’ is het titelpersonage zelf. Depp is ronduit irritant. Zijn Britse accent komt gemaakt over zijn groteske maniertjes werken al snel op de zenuwen. De Amerikaan plagieert zichzelf, want Mortdecai is een slap aftreksel van Jack Sparrow en Willy Wonka. De acteur doet te hard zijn best om grappig te zijn, maar de zelfzuchtige en arrogante Mortdecai is een belediging voor de bioscoopbezoeker. Dit fletse typetje kan nog net mee als een schurk in een aflevering van ‘Bassie & Adriaan’, maar rechtvaardigt allerminst een eigen film. Tot overmaat van ramp zit hij in vrijwel elke scène. De rest van de cast speelt tweede viool en moet het met vlakke, doodsaaie rollen doen. Waarom Paltrow, Bettany en McGregor voor deze film tekenden blijft een raadsel (nou ja, het antwoord is eenvoudig: geld). Depp krijgt alle aandacht en de rest hangt er maar wat bij. Omdat het hier om een slecht uitgewerkt personage gaat, is deze film onkijkbaar geworden. De verteller van dit verhaal is zo vervelend dat elke minuut in zijn aanwezigheid teveel is.

Koepp & co hebben een cynische poging gedaan om fans van Depp naar de bios te lokken, maar komen een dikke zes jaar te laat. Niet alles wat hij aanraakt, verandert in goud. Integendeel. De Amerikaan is op zijn retour en de laatste jaren heeft hij geen hits gescoord. Van ‘Transcendence’ tot ‘The Lone Ranger’, van ‘The Tourist’ tot ‘The Rum Diary’: het waren allemaal flops. Hopelijk gaat Depp voortaan zorgvuldiger met zijn carrière om en kiest hij voor kleinere films waarin hij zijn talenten beter kan uiten. De critici hebben gelijk: dit is een drama. Eerlijk gezegd zijn veel Nederlandse recensenten zelfs erg coulant geweest met het uitdelen van hun scores. Deze film die rond de aanwezigheid van een grote Hollywoodster is opgebouwd verdient zelfs minder dan een ster.

Frank v.d. Ven

Waardering: 0.5

Bioscooprelease: 19 februari 2015