Paradise Drifters (2020)

Regie: Mees Peijnenburg | 85 minuten | drama | Acteurs: Jonas Smulders, Tamar van Waning, Bilal El Mehdi Wahib, Joren Seldeslachts, Camilla Siegertsz, Steef Cuijpers, Micha Hulshof

Mees Peijnenburg gooide in 2015 hoge ogen met zijn tv-film ‘Geen koningen in ons bloed’, uit de serie ‘One Night Stand’ die jonge filmmakers de kans geeft zichzelf aan een groter publiek te tonen. Met zijn rauwe, indringende portret over een broer en een zus die opgroeien binnen een jeugdzorgtraject sleepte hij meteen twee Gouden Kalveren in de wacht, voor beste televisiedrama en beste acteur in een televisiedrama voor hoofdrolspeler Jonas Smulders. Met ‘Paradise Drifters’ (2020) maakt Peijnenburg zijn eerste speelfilm. Weer speelt de talentvolle Smulders een van de hoofdrollen. Thematisch gezien is deze film een vervolg op ‘Geen koningen in ons bloed’. Want wat gebeurt er met jongeren uit de jeugdzorg zodra ze achttien jaar worden en geacht worden op eigen benen te staan? We zien hoe Yousef (Bilal Wahid) zijn achttiende verjaardag viert met de andere jongens in de instelling. Maar feest is het niet voor hem. Het feit dat hij er vanaf nu alleen voor staat, geen plek heeft om naar toe te gaan en dat er niemand is om op terug te vallen, maakt hem angstig. Zwervend door het leven en getroffen door suïcidale gedachten flirt Yousef met de dood.

De 19-jarige Chloe (debutante Tamar van Waning, die via haar deelname aan het tv-programma ‘Dream School’ in de filmwereld terecht is gekomen) heeft het al even zwaar te verduren. Zwanger van haar stiefvader en in de steek gelaten door haar woedende moeder verlaat ze haar ouderlijk huis. Chloe is in contact gekomen met een schimmige organisatie aan wie ze haar baby gaat verkopen. Met haar rugzak en een briefje met een adres in Barcelona vertrekt ze liftend naar Spanje. Met het geld van de verkoop denkt Chloe los kunnen breken en haar oude leven achter zich te laten. De twintigjarige Lorenzo (Jonas Smulders) bezoekt zijn broer Ivan (Joren Seldeslachts) in de gevangenis. Wanneer zijn broer vertelt dat hij binnenkort vervroegd vrijkomt, neemt Lorenzo de verantwoordelijkheid op zich om Ivan op het rechte pad te houden. Hij probeert de problemen van zijn broer op te lossen. Om geld te verdienen besluit hij, via een contact van zijn broer, als koerier een pakketje naar Frankrijk te vervoeren. Zijn poging de problemen van zijn broer op te lossen brengt hem meer en meer in moeilijkheden.

Heel veel meer komen we niet te weten over waarom deze jongeren in zo’n uitzichtloze situatie terecht zijn gekomen. Peijnenburg focust zich echter niet zozeer op hun verleden, maar op het feit dat ze alle drie willen ontsnappen aan hun situatie. Als jongvolwassenen moeten ze leren op eigen benen te staan; leven wordt overleven. Ze hebben alleen hun primaire instinct om op te vertrouwen. Hun vlucht naar het buitenland, om daar met een schone lei te beginnen, is even naïef als begrijpelijk. Toevallig komen ze elkaar tegen bij een benzinestation langs de snelweg, waarna Chloe, Yousef en Lorenzo samen naar Zuid-Europa vertrekken. Maar hoewel ze tijdens hun reis onverwacht vertrouwen en geborgenheid bij elkaar vinden, valt er moeilijk te ontsnappen aan het echte leven. Met rauwe beelden trekken Peijnenburg en cameraman Jasper Wolf de kijker in het leven van de drie hoofdrolspelers; de camera zit hen dicht op de huid. Veel woorden heeft Peijnenburg, die tevens het scenario schreef, niet nodig om het uitzichtloze gevoel dat deze jongeren te schetsen. Met een botte bijl worden de scènes kort gehouden, en lang niet alle beelden blijven even lang hangen. En steeds worden we geconfronteerd met hoopjes spullen van mensen die noodgedwongen op straat leven, mensen zoals onze drie jonge protagonisten. Peijnenburg wijst er nog maar op wat er gebeurt als het (sociale) vangnet wegvalt, maar dat had iets subtieler gekund.

‘Paradise Drifters’ heeft drie fantastische jonge acteurs in huis. Smulders en Wahib (die er overigens wat bekaaid van afkomt in het script) zijn zo ongeveer de twee grootste jonge acteertalenten die ons land rijk is. Dat zij indruk maken zal geen verrassing zijn. Dat geldt wel voor Tamar van Waning, die nog nooit eerder in een film speelde maar hier op heel natuurlijke wijze gestalte geeft aan een kwetsbaar en gebroken meisje dat wanhopig poogt op eigen kracht haar leven op de rails te krijgen. Het is jammer dat Peijnenburg het eind wat heeft afgeraffeld, waardoor ‘Paradise Drifters’ niet helemaal bevredigend afsluit. Maar het is fijn om te zien hoeveel talent er – zowel voor als achter de camera – in ons land rondloopt en te kunnen constateren dat ze het lef hebben om hun nek uit te steken voor kwaliteitsfilms!

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 3 september 2020
DVD- en blu-ray-release: 3 december 2020