Pool – Pûru (2009)
Regie: Mika Ohmori | 96 minuten | drama | Acteurs: Ryo Kase, Satomi Kobayashi, Sittichai Kongpila, Masako Motai
Sayo staat alleen op een Thaise luchthaven. Ze is net afgestudeerd en gaat op reis naar Thailand, waar ze in een gastenverblijf zal logeren. Dit is niet geheel toevallig aangezien de eigenares haar moeder is. Ze is meteen verrast wanneer niet haar moeder, die ze al vier jaar niet heeft gezien, maar de man Ichio haar van het vliegveld komt ophalen. Ze valt in de volgende verbazing wanneer het Thaise jongetje Bie min of meer in haar familie is opgenomen. De relatie tussen Sayo en haar moeder was al niet erg warm maar lijkt nu alleen nog maar killer te worden.
‘Pool’ is een zeer menselijke film, gebaseerd is op het boek van Erika Sakurazawa, over een meisje dat haar moeder het al die tijd heeft kwalijk genomen dat ze haar heeft achterlaten en hiermee innerlijk worstelt. Dit komt tot uiting in een nogal koele relatie met haar moeder, door beiden prima in beeld gebracht maar het thema wordt niet goed uitgewerkt. Iets meer drama, iets meer durf had best gemogen. Hiermee hoeft het echt geen sentimenteel verhaal te worden maar wat meer emotie in de gezichten en een emotionele uitbarsting had al een stuk geholpen.
Treffend is de scène waarin aan Sayo wordt gevraagd wat ze van haar reis vindt. “Wennen zonder mobiel op zak,” is haar antwoord. De dingen die we voor een zekerheid aannemen kunnen zo maar verdwijnen en het is goed om je daarvan bewust te zijn. Leven de mensen in dit paradijselijke stukje Thailand nou slechter omdat ze niet de modernste elektronica of kleding hebben? Absoluut niet, het doet ons als Westerling alleen maar verlangen om ook op reis te gaan naar gebieden die nog zo puur zijn. Waar je kunt genieten van de ochtendzon, een kalm briesje door de bladeren en het voeren van loslopende dieren.
De rust die de film uitstraalt is opmerkelijk en daardoor niet voor iedereen weggelegd. Voor velen van ons moet het allemaal een tempo sneller en is deze trage film een onderbreking van je drukke bezigheden. Dit is nu net de bedoeling van de film: rust en schoonheid tonen met op de achtergrond een meisje dat onzeker is en worstelt met haar verleden. Of dit dan ook helemaal goed uitpakt is het volgende punt: doordat de rust te voelbaar is ontstaat er een ongemakkelijk gevoel tijdens het kijken.
Een aantal dingen doet de film zeer zeker goed, zo zijn de kleine glimpjes in de Thaise cultuur, waaronder het maken van vuurlantaarns, intrigerend en doet de hoeveelheid aan diversiteit in Thaise gerechten je werkelijk watertanden en teleurgesteld naar je borrelnootjes staren.
‘Pool’ is een prachtige poging tot een film van zelfreflectie, maar hier zijn we als Westerlingen nog lang niet klaar voor. Een (te) rustige film, waarbij de emotie vooral op de achtergrond blijft, die af en toe wel aardig is maar niet kan overtuigen. Hierdoor ontstaat het gevoel dat de bezieling mist, met als gevolg dat je aandacht al snel afdwaalt.
Meinte van Egmond