Catch .44 (2011)

Regie: Aaron Harvey | 95 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Malin Akerman, Nikki Reed, Deborah Ann Woll, Forest Whitaker, Bruce Willis, Shea Whigham, Jimmy Lee Jr., Brad Dourif, Jill Stokesberry, P.J. Marshall, Dan Silver, Michael Rosenbaum, Edrick Browne, Christopher Alan Weaver, Amanda Bosley, Ivory Dortch, Kevin Beard

De drie wulpse schonen Tes, Kara en Dawn lossen als een soort Charlie’s Angels klusjes op voor drugsbaas Mel (gespeeld door een frivole Bruce Willis op de automatische piloot). Als hun laatste taak faliekant mis loopt krijgen ze de kans om hun slippertje goed te maken. Ze ontvangen de mysterieuze opdracht om een lading drugs te onderscheppen van een concurrerende  in verboden middelen gespecialiseerde handelaar. Wanneer ze op de plek van handeling aankomen, een typische Amerikaanse diner, is echter niets wat het lijkt. De gebeurtenissen aldaar worden versneden met de voorvallen die er aan vooraf gingen. Langzaam wordt het duidelijk hoe de vork in de steel zit en of de dames zich kunnen redden uit deze hachelijke situatie.

De manier waarop het verhaal ontvouwt wordt doet denken aan Tarantino’s ‘Pulp Fiction’, waarin het verhaal vanuit meerdere oogpunten wordt gepresenteerd. Maar waar het daar een goed verteld verhaal opleverde, is het in het geval van ‘Catch .44’ een geforceerde exercitie die weinig bijdraagt aan de kwaliteit van de plot. Sterker nog, het lijkt alsof er voor deze vorm is gekozen omdat het eigenlijk allemaal maar bar weinig voorstelt. De makers zullen gedacht hebben dit weinig opzienbare verhaal dan maar in een andere vorm te gieten om het toch maar wat interessanter te maken. De trucage verhult een eerste teken van gebrek aan kwaliteit.

Inhoudelijk stelt ‘Catch .44′ dus niet veel voor. Een simpel plot, vrij voorspelbaar en nog enkele andere onvolkomenheden. Zo zijn er bijvoorbeeld veel rijdende auto’s te zien met ondersteuning van harde popmuziek die de film eerder het karakter geven van een lange videoclip dan een film met psychologische diepgang (in tegenstelling tot een film als ‘Drive’). Ook de dialogen, die in ‘Pulp Fiction’ juist zo spraakmakend waren, hebben weinig om het lijf. Veel gekibbel tussen de vrouwen onderling (duidelijk door een man geschreven), veel overbodige losstaande en te lange passages en met bar weinig humor. Bovendien komen ze zo bedacht over dat er van enige spontaniteit geen sprake is. Ook de personages en hun acteerwerk zijn niet om over naar huis te schrijven. De drie vrouwelijke hoofdpersonages spelen zonder overtuiging en worden bovendien nogal dom gerepresenteerd waardoor hun spel geenszins wil beklijven. Voorts maken ze ook totaal geen persoonlijke groei door. Met uitzondering van Forest Whitaker, die nog wat van zijn rol probeert te maken, blijft ‘Catch .44’ een film die nergens echt wil gaan leven.

Wat daarbij stoort is dat de hand van de maker steeds in beeld is te zien. Zo is er regelmatig opspattend bloed op de cameralens te zien. Misschien een moedige doch halfslachtige poging om als een parodie te werk te gaan, maar tevens een storende onderbreking van een ogenschijnlijk serieus bedoelde filmervaring. Zo zijn er meer signalen die de illusie van film verbreken, zoals storende light flares (bijvoorbeeld de lichtstrepen van de koplampen van een auto bij nacht) en kunstmatige montagetrucs om het onderscheid tussen de scènes in het restaurant en de voorgaande gebeurtenissen weer te geven. Daarin schuilt de paradox van de film. Enerzijds neemt de film zich uiterst serieus, aan de andere kant probeert het zich met een knipoog te presenteren. De film slaagt er niet in om daar een balans in te vinden. ‘Catch .44’ is een zoutloze pastiche.

Wouter Los

Waardering: 1

Bioscooprelease: 27 juni 2013
DVD- en blu-ray-release: 29 oktober 2013