Melk (2023)

Regie: Stefanie Kolk | 96 minuten | drama | Acteurs: Frieda Barnhard, Aleksej Ovsiannikov, Jules Elting, Pepijn Korfage, Ruth Sahertian, Marleen Scholten, Arnoud Bos, Jelmer Chalkiopoulos, Monique Heijmink-Wiegman, Maren Jebbink, Hans Ligtvoet, Dolores Leeuwin, Christophe Lowie, Tanja Rozeboom, Charles Verhoeff, Wimie Wilhelm

Al sinds jaar en dag worden er films over rouwverwerking gemaakt. Een lastig onderwerp waar veel kijkers zich mee kunnen identificeren, mits het realistisch wordt gebracht. Om origineel te blijven is een kleine verandering in perspectief vaak gewenst in zulke zware verhalen. Hierin weet Stefanie Kolk met haar debuutfilm ‘Melk’ dikwijls te slagen.

Robin en haar vriend Jonas krijgen te maken met een stilgeboorte. Dagen erna blijken haar borsten veel melk te produceren. Ze wil iets moois betekenen voor andere mensen die hun kind om welke reden dan ook geen moedermelk kunnen geven, en besluit haar melk te doneren. Dit ontketent een lange zoektocht naar een geschikte manier om haar melk een nieuw thuis te geven.

Naar aanleiding van gebeurtenissen in haar persoonlijke leven, kwam Kolk op het idee voor dit verhaal. Dat persoonlijke is de hele film voelbaar. Anderhalf uur lang wanen we ons in Robins wereld. Zij die de stilte omarmt, maar met haar moedermelk betekenis wil geven aan haar leven en aan het leven dat ze haar kind had willen geven. Haar missie om de melk te doneren is haar manier van rouwen. Enkel op deze manier lijkt zij dit duistere hoofdstuk af te kunnen sluiten.

Deze rol van Robin heeft een prachtig gezicht gekregen door actrice Frieda Barnhard. Ze levert een knappe prestatie, want aangezien er geen overvloed aan dialoog is, moet ze het vooral hebben van haar mimiek. Soms een lege blik die boekdelen spreekt, maar af en toe ook een bescheiden lachje als ze met haar wandelgroep op pad is.

Die wandelgroep tekent de sfeer van ‘Melk.’ Robin sluit zich aan bij deze groep waar enkel rouwende mensen samen in stilte door de bossen lopen. Deze sequenties raken het hardst. We zien ongeveer een tiental mensen die allen door een zware periode gaan, niet wetend van elkaar wat er is gebeurd.

Voetstappen, een tak die kraakt, het fluiten van een vogel en ademhaling. Dit zijn de enige geluiden die we horen bij het zien van de prachtige, rauwe beelden van een van de vele mooie bossen die Nederland rijk is. In je hoofd vraag je je vooral af wat deze mensen meegemaakt hebben en sterker nog, je eigen persoonlijke gevoelens en herinneringen wat betreft rouwverwerking komen tot je. Op een fijne manier welteverstaan.

Geluid en stilte gaan hand in hand bij ‘Melk.’ Want ook de scènes waarin Robin aan het kolven is komen loeihard binnen door het geluid van het kolfapparaat. Het geeft bijna een unheimisch gevoel, omdat het niet oké voelt om in dezelfde ruimte te zijn als een vrouw die aan het kolven is. Ook deze scènes tekenen de echtheid van deze film.

Stefanie Kolk heeft met ‘Melk’ een uiterst persoonlijke debuutfilm afgeleverd. Het is voelbaar dat ze duidelijk weet hoe voorzichtig en gepast ze om moet gaan met dit materiaal. Het is een verhaal waar hopelijk veel mensen moed en kracht uit kunnen putten. Robin is een dappere vrouw die als voorbeeld kan gelden voor vele anderen. Persoonlijker en rauwer dan ‘Melk’ wordt het niet.

Sjoerd Crins

Waardering: 4

Bioscooprelease: 4 april 2024