My Darling Vivian (2020)

Recensie My Darling Vivian CinemagazineRegie: Matt Riddlehoover | 90 minuten | documentaire, biografie, muziek | Met: Vivian Liberto, Johnny Cash, June Carter Cash, Rosanne Cash, Tara Cash, Kathy Cash, Cindy Cash, Tommy Cash, Ray Cash, Carrie Cash, Dick Clark, Larry King, David Letterman, Merv Griffin, Jerry Lee Lewis, Willie Nelson, Shelley Winters, Kris Kristofferson, Albert Brooks, Elvis Presley, Lucille Ball, Peter Falk, Whoopi Goldberg, John C. Reilly, Joaquin Phoenix, Reese Witherspoon, Kristen Wiig, Ginnifer Goodwin, Holly Hunter, Tim Robbins, Ryan Phillippe

Het was een van dé films van 2005: ‘Walk the Line’. De biografische film over de opkomst en ondergang van country-superster Johnny Cash en vooral over zijn stormachtige liefdesaffaire met collega-muzikante June Carter. De film werd geprezen door pers én publiek, niet in de laatste plaats vanwege de geweldige performances van hoofdrolspelers Joaquin Phoenix en Reese Witherspoon en hun krachtige onderlinge chemie. Cash’ eerste echtgenote, Vivian Liberto, kwam er maar bekaaid van af in ‘Walk the Line’, terwijl de titel van die film ironisch genoeg afkomstig is van een liedje dat Cash juist had geschreven voor zijn eerste vrouw. Dat lag overigens niet aan de actrice die haar speelde, Ginnifer Goodwin, maar aan de eenzijdige manier waarop het personage geschreven was. Vivian zou een drammerige zeurkous zijn geweest die jaloers was op June en Johnny met haar bemoeienissen rechtstreeks in haar armen hebben gejaagd. Ze zou hem tijdens zijn carrière niet genoeg hebben gesteund en werd zelfs verantwoordelijk gehouden voor zijn afglijden in drank en drugs. De waarheid ligt natuurlijk vele malen genuanceerder. Rosanne, Kathy, Tara en Cindy, de vier dochters van Johnny en Vivian, wilden dat verkeerde beeld dat van hun moeder bestond graag bijstellen.

Met name het feit dat June Carter te veel credits krijgt voor haar rol in de opvoeding van het viertal, wilden ze graag even rechtzetten. Dat doen ze nu met de fascinerende en meeslepende documentaire ‘My Darling Vivian’ (2020), overigens zonder op hun eigen beurt te veel met een beschuldigende vinger de andere kant op te wijzen. In plaats daarvan herstellen ze hun moeder, die in 2005 overleed, in ere. Samen met filmmaker Matt Riddlehoover – de levenspartner van Dustin Tittle, een kleinzoon van Vivian en Johnny – tonen ze aan dat hun moeder een complexe vrouw is, die vele malen meer was dan slechts een voetnoot in het leven en de carrière van Johnny Cash. Doordat de vier dochters zo’n prominente rol spelen in deze documentaire, had Riddlehoover de beschikking over vele uren aan unieke beeldmateriaal in de vorm van privéfoto’s, homevideo’s en persoonlijke brieven. Zo zien we hoe Vivian, dochter van een strenggelovige Siciliaans-Amerikaanse familie uit San Antonio, Texas, op 17-jarige leeftijd op een rolschaatsbaantje kennismaakt met Cash, die destijds kadet was bij de luchtmacht. Ze worden verliefd, maar dan wordt Johnny naar Duitsland uitgezonden. In die periode schrijven ze elkaar vrijwel dagelijks liefdesbrieven. Niet lang nadat Johnny terugkeert naar de VS trouwen ze. Intussen timmert hij steeds steviger aan de weg als singer-songwriter en na hun verhuizing naar Memphis en de ontmoeting met Sam Phillips van Sun Records gaat het ineens heel hard.

Waar Johnny steeds vaker en langer van huis weg blijft, soms wel maanden achtereen, staat Vivian er thuis alleen voor met hun vier dochters. Hoe succesvoller Johnny werd, des te zwaarder werd het voor Vivian. In hun nieuwe huis in Casitas Springs, Californië, hoog bovenop een berg en afgelegen van de bewoonde wereld, kwijnt ze weg. Het enige bezoek dat langskomt is onaangekondigd – en ongewenst: opdringerige fans aan wie Vivian geen boodschap heeft. En dan is er nog het ongedierte dat hen lastigvalt; Vivian moet de ratelslangen zelfs met een geweer te lijf gaan om hen bij haar kinderen vandaan te houden. Rosanne herinnert zich nog goed dat de spaarzame keren dat haar thuis was, hij zich ‘anders’ gedroeg door zijn hevige en toenemende druggebruik. In 1965 komt het zelfs zo ver dat Johnny in El Paso gearresteerd wordt omdat hij amfetaminen in zijn bezit heeft. Vivian vloog direct naar Texas om haar man bij te staan, maar de foto die toen gemaakt werd van het stel zou haar nog lang achtervolgen. Op de foto was haar teint zo donker dat de mensen dachten dat ze Afro-Amerikaans was, en een gemengd huwelijk was halverwege de jaren zestig nog niet bepaald algemeen geaccepteerd (en in een aantal staten zelfs illegaal). Vanaf dat moment vreesde Vivian in haar afgelegen huis elk moment bezoek te kunnen krijgen van de Ku Klux Klan. Johnny ging direct achter de geboortepapieren van zijn vrouw aan; niet in de laatste plaats omdat hij zelf wel graag nog in het zuiden van de VS wilde blijven optreden.

Het overtuigende ‘My Darling Vivian’ begint als een liefdevolle herbeleving van een warme romance, maar de relatie tussen Vivian en Johnny raakt steeds verder verbitterd. De vier dochters van het echtpaar grepen de gelegenheid aan om toch vooral te benadrukken dat de verhalen die over hun moeder bestaan ver afliggen van de waarheid. Zij herinneren haar als een liefhebbende moeder die haar man zeker zijn succes niet misgunde, maar niets moest hebben van alle ‘randzaken’ rond de roem – in hun eenvoudige huisje in Memphis was ze veel gelukkiger – en wilde ze simpelweg niet voor eeuwig wachten tot haar man eindelijk weer naar huis terugkeerde. ‘My Darling Vivian’ is daarmee een liefdevolle rehabilitatie van een vrouw die altijd in de schaduw van haar man heeft gestaan, en dat plekje zelf eigenlijk wel prima vond, maar niet altijd goed begrepen werd.

Patricia Smagge

Waardering: 4

Bioscooprelease: 14 oktober 2021