Blackbird Blackbird Blackberry – Shashvi shashvi maq’vali (2023)

Regie: Elene Naveriani | 110 minuten | drama | Acteurs: Eka Chavleishvili, Temiko Chichinadze, Piqria Niqabadze, Anka Khurtsidze, Tamar Mdinaradze, Lia Abuladze, Mariam Didia, Sopo Grigolashvili, Rezi Karosanidze, Giorgi Kartvelishvili, Shota Sharvashidze, Iako Tchilaia

‘Blackbird Blackbird Blackberry’ is het liefdesverhaal van een zelfstandige vrouw waarin een droogkomische, Wes Anderson-achtige stilering wordt gecombineerd met ingetogen Oost-Europese cinema. Regisseur Elene Naveriani maakt in hen films rolmodellen die die miste in hen leven. En met het eigenwijze hoofdpersonage in deze film geeft Naveriani vervolgens meer mensen een mogelijk voorbeeld. Daarnaast voorziet cinematograaf Agnesh Pakozdi, de vaste camerapersoon van Naveriani, ‘Blackbird Blackbird Blackberry’ van sprekende visuele tonen. Dat Naveriani en Pakozdi inmiddels perfect op elkaar zijn ingespeeld, merkt de kijker bijvoorbeeld aan de levendig gestileerde interieurs en de creatief geplaatste acteurs waarmee de aandacht wordt getrokken. Deze stilering, in combinatie met de ingetogen personages, maakt dit echter ook een liefdesverhaal van de gesprekken. Deze verduidelijken namelijk beter dat de levens van de personages daadwerkelijk op hun kop staan.

De 48-jarige, eigenwijze Etero (Eka Chavleishvili) leeft op het Georgische platteland van haar winkel. Ze geniet van haar vrijheid in het leven en in de natuur. In het dorp is ze echter steevast het mikpunt van geroddel, omdat ze geen man heeft. Na een bijna-doodervaring verleidt zij haar leverancier Murman (Temiko Chichinadze) en verliest zij haar maagdelijkheid. Als Etero vervolgens valt voor Murman staat zij voor een onverwachte tweesprong. Wil zij haar zelfstandige leven behouden of gaat ook zij dan toch alles omgooien voor de liefde?

Het gebruik van camerabewegingen om vervolgens specifiek geplaatste acteurs te introduceren zorgt op momenten voor hetzelfde droogkomische effect waar Wes Anderson zo beroemd mee is geworden. Zo ziet de kijker, na talloze long shots van het troosteloze, Georgische platteland, Etero naar een bushalte lopen. Aangekomen bij de bushalte draait de camera naar de dorpelingen, wachtend op een bus die nooit meer lijkt te komen. De kijker staart vervolgens een groep verveelde mensen in de ogen die geen woord met elkaar wisselen. Ook Etero’s bijna-doodervaring heeft dat droogkomische. Zij wordt in dat moment namelijk ineens uit het frame getrokken.

Deze blocking, het samenbrengen van doordachte cameratechnieken en de plaatsing van acteurs, in combinatie met de ongewoon levendige kleuren contrasteren de interieurs in ‘Blackbird Blackbird Blackberry’ grappig genoeg met het troosteloze exterieur van het dorp. De camera staat bijvoorbeeld altijd in de hoek van een kamer, waardoor er meer scherptediepte in het frame ontstaat. Daarmee lijken de levens van de personages minder recht toe recht aan binnenskamers dan buiten, want de kijker ziet ze bijna letterlijk vanuit een andere hoek. Daarnaast draagt Etero meer dan eens dezelfde kleur in haar kleding als bijvoorbeeld de verf op de muur. Hierdoor lijkt Etero op te gaan in haar omgeving. Alleen, omdat de personages af en toe expressieloos worstelen met hun emoties, zorgt dit opgaan in de omgeving ervoor dat de ingetogen personages zich soms té expliciet moeten uitspreken om te begrijpen wat ze doormaken.

Het droogkomische ‘Blackbird Blackbird Blackberry’ laat de kijker op momenten grinniken en moeiteloos meeleven met een onverwachte seksuele ontdekkingstocht van een kleurrijke en eigenwijze vrouw.

Jannick Engel

Waardering: 3

Bioscooprelease: 22 februari 2024