Dark Shadows (2012)

Regie: Tim Burton | 113 minuten | komedie, fantasie | Acteurs: Johnny Depp, Michelle Pfeiffer, Helena Bonham Carter, Eva Green, Jackie Earle Haley, Jonny Lee Miller, Bella Heathcote, Chloë Grace Moretz, Gulliver McGrath, Ray Shirley, Christopher Lee, Alice Cooper, Ivan Kaye, Susanna Cappellaro, Josephine Butler, William Hope, Shane Rimmer, Michael Shannon

Johnny Depp was als kind dermate geobsedeerd door Barnabas Collins, het centrale personage in de gothic soap opera “Dark Shadows”, dat hij er jarenlang van droomde hem te zijn. Collins is een achttiende-eeuwse vampier die twee eeuwen later ontwaakt in een voor hem totaal nieuwe wereld. Depps obsessie met de welbespraakte en door een romantische tragedie achtervolgde Collins heeft er uiteindelijk toe geleid dat hij daadwerkelijk in diens huid mag kruipen, in de filmversie van ‘Dark Shadows’ (2012), geregisseerd door niemand minder dan Tim Burton, voor wie het weer tot leven wekken van een antieke vampier natuurlijk gesneden koek is. Ook Burton is al van jongs af aan een groot fan van de door Dan Curtis gecreëerde serie, waarvan tussen 1966 en 1971 maar liefst 1.225 afleveringen zijn gemaakt. ‘Dark Shadows’ is de achtste collaboratie tussen Depp en Burton en volgt het beproefde concept: Depp die in een dikke laag witte schmink de zwarte kringen rond zijn ogen uitkijkt, de wondere en vooral duistere wereld van Burton in.

De proloog van ‘Dark Shadows’ zet gelijk de toon: in die heerlijk grimmige setting die we van Burton kennen, wordt de voorgeschiedenis van de familie Collins uiteengezet. In 1752 verhuizen ze van het Engelse Liverpool naar Collinsport, Maine, waar ze rijk worden door de handel in vis. Zoon Barnabas (Depp) groeit op tot een rijke playboy die de scepter zwaait over landgoed Collinwood Manor. Hij kan iedere vrouw krijgen die hij wil, maar het tij lijkt te keren als hij het hart breekt van dienstmeid Angelique Bouchard (Eva Green), een heks die uiteindelijk wraak neemt door zijn grote liefde Josette (Bella Heathcote) de dood in te jagen, Barnabas te veranderen in een vampier en hem vervolgens levend te begraven. Ruim twee eeuwen later, in 1972, wordt Barnabas per ongeluk bevrijd uit zijn doodskist. De werklieden die op zijn kist stuitten hadden gewild dat ze ergens anders waren gaan graven… Tot Barnabas’ grote schrik is de ooit zo statige Collinwood Manor veranderd in een puinhoop, die bewoond wordt door een wanordelijke verzameling van zijn nakomelingen. De tent wordt gerund door moeder des huizes Elizabeth (Michelle Pfeiffer), die flink wat te stellen heeft met haar opstandige tienerdochter Carolyn (Chloë Grace Moretz), haar onbetrouwbare broer Roger (Jonny Lee Miller), diens tienjarige moederloze zoon David (Gully McGrath) en de aan drank verslaafde psychiater Dr. Julia Hoffman (Helena Bonham Carter).

Die losgeslagen familie blijkt het ergste nog niet eens te zijn waar Barnabas tegenaan loopt. De rariteiten van de vroege jaren zeventig – met zijn hippies en lavalampen – zijn wonderbaarlijke verschijnsels voor een vampier uit de achttiende eeuw, voor wie electriciteit al een noviteit is. Daarnaast is hij gefascineerd door de jonge Victoria (dubbelrol van Heathcote), het onlangs gearriveerde kindermeisje van de familie Collins die wel erg veel op Josette lijkt. Speciaal voor haar verzint hij een plan om, met hulp van Dr. Hoffman, via bloedtransfusies weer sterfelijk te worden, al heeft zij stiekem andere plannen met Barnabas’ bloed. Veel erger is nog dat de familie Collins tweehonderd jaar later nog altijd dwars wordt gezeten door (een nazaat van?) Angelique, die haar zinnen nog altijd heeft gezet op Barnabas en ver, héél ver gaat om hem voor zich te winnen.

Zoals we gewend zijn van Tim Burton, is het stijlvolle ‘Dark Shadows’ rijk aan duistere sferen, schitterende decors en kostuums en morbide grappen. Depp is uitstekend op zijn plek als wereldvreemde snuiter die de ene ontdekking na de andere ontdekking doet en met zijn droogkomische reacties de juiste snaar weet te raken bij het publiek. Zijn palmares puilt natuurlijk uit in dit soort personages, dus vernieuwend is het niet, maar Depp geeft het publiek precies waar het voor komt. In Eva Green heeft hij een opmerkelijk sterke tegenspeelster; vooral hun eigenzinnige liefdesdans is een lust voor het oog. Andere personages krijgen minder ruimte om te schitteren. Pfeiffer, Carter en Moretz hebben wel zo hun momentjes, maar het blijft beperkt. De plottwist rond Moretz’ Carolyn komt ook nog eens totaal niet uit de verf en voelt geforceerd. ‘Dark Shadows’ is vooral de grote Depp-show, ook al speelt hij hier vrij ingetogen en is het Green die uit mag pakken. Over het scenario van Seth Grahame-Smith zou je kunnen zeggen dat de verwachtingen die in het begin gewekt worden, niet helemaal worden waargemaakt. Zo verliest de humor na verloop van tijd zijn scherpte en wordt er af en toe wat al te gemakkelijk ‘gescoord’ met plotwendingen.

‘Dark Shadows’ past met zijn bizarre personages en macabere setting precies in het straatje van Burton en Johnny Depp laat maar weer eens zien hoe goed hij uit de voeten kan met tegendraadse en wereldvreemde figuren. Dat maakt deze duistere komedie vermakelijk om te kijken. Voor de verstokte Burton-fan heeft ‘Dark Shadows’ echter weinig verrassends in petto.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 10 mei 2012
DVD- en blu-ray-release: 10 oktober 2012