De gebroeders Schimm (2021)

Recensie De Gebroeders Schimm CinemagazineRegie: Michael Van Ostade | 105 minuten | avontuur, komedie | Acteurs: Eva Luna Van Hijfte, Andrew Van Ostade, Michael Van Ostade, Tine Embrechts, Nilou Hemat, Henri Medart Nlandu, Obe Carton, Ludo Hoogmartens, Sven de Ridder, Peter van den Eede, Joke Emmers, Isabelle Van Hecke, Anne-Laure Vandeputte

Oktober is dé maand die velen met de herfst associëren. De blaadjes aan de bomen worden oranje, mensen halen hun beige kledij uit de kast en we zitten graag binnen met een warme chocomelk en een dekentje rond ons, kijkend naar ‘When Harry Met Sally’. Naast Rob Reiners klassieker is oktober uiteraard ook de maand van een ander soort films, meer specifiek horrorfilms. Het is weer die periode van het jaar dat de slashers, horrors en griezelfilms op het kleine en grote scherm verschijnen, aangezien Halloween om de hoek is. Pak dus maar je uitgeholde pompoen, je heksenhoed en een dekentje om onder te schuilen, want regisseur/acteur Michael Van Ostade tovert ons regelrecht terug naar de Amerikaanse cinema van de jaren 80!

De rebelse Lilith (Eva Luna Van Hijfte) wordt dik tegen haar zin naar een internaat gestuurd door haar vogel liefhebbende mama (Tine Embrechts). Moederlief moet namelijk voor haar werk naar Nieuw-Zeeland om ‘kakvogels’ te bestuderen. Geïrriteerd en gekwetst ontmoet de eigenzinnige Lilith op het internaat de andere protagonisten van de film, de professionele spokenjagers, alias de gebroeders Schimm (Andrew Van Ostade & Michael Van Ostade). Gefascineerd door het paranormale dankzij haar liefde voor de boekenheldin Sylvia Schaduwlicht, voelt zij zich onmiddellijk aangetrokken tot het komische duo, Hans en Wout. Wat volgt zijn enkele schermutselingen met spoken en demonen, maar vooral een confrontatie met haar innerlijke frustraties en onzekerheden.

Dat goede (kinder)horrorfilms niet enkel in Hollywood worden gemaakt, staat als een paal boven water dankzij ‘De gebroeders Schimm’. Deze Belgische productie doet zeker niet onder voor grotere en bekendere titels. Hoewel de film opent met de zin ‘je denkt teveel in clichés’, kennen Ostade en Co duidelijk hun eighties klassiekers, want alles voelt aan als een Joe Dante productie met de nodige familiewaarden die Steven Spielberg trots zouden maken. Voeg daarbij nog wat leuke special effects en gadgets, platte komische humor, die precies uit een Merho strip komt, en er ontstaat een rare mix die iets wegheeft van een Vlaamse ‘Ghostbusters’. Je weet dus wie je moet bellen.

Waar ‘De gebroeders Schimm’ zeker in scoort zijn de visuele effecten. Met hun budget van een half miljoen hebben ze elke cent goed weten te besteden. De sfeer voelt correct, de gizmos van de spokenjagers zien er cool uit en de demonen en geesten zitten vernuftig in elkaar – de demon van het eindgevecht is dan ook een dikke vette knipoog naar ‘Alien’. De volwassen acteurs doen het allemaal prima. Tine Embrechts is heerlijk oprecht als de moeder en Andrew en Michael zijn aangenaam over de top (zoals het moet). Eva Luna Van Hijfte weet zich ook staande te houden tussen dit talent. De film sputtert enkel qua tempo. Het wil zijn tijd nemen om op te bouwen en de kijker bekend te maken met de personages, maar dit had gerust korter gekund. Zo zit je pas halverwege film, wanneer alle hoofdpersonages samenkomen en het avontuur werkelijk begint.

Ondanks de lange opbouw en ietwat klungelige kinderacteurs, heeft deze griezelfilm een zekere charme. De levenslessen voelen nooit pretentieus aan, de acteerprestaties van Van Hijfte, de real life broers Van Ostade en Embrechts zijn vermakelijk en zowel de fysieke als verbale humor is oprecht grappig. Daarnaast is het horrorgehalte perfect gebalanceerd. Kinderen zullen het spannend vinden en tegelijkertijd geen nachtmerries hebben, terwijl de ouders kunnen genieten van een goed gedraaide film boordevol referenties. Voor kind en volwassene plezier gegarandeerd!

Nick Majchrowicz

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 12 oktober 2023