Everything (2004)
Regie: Richard Hawkins | 91 minuten | drama | Acteurs: Ray Winstone, Jan Graveson, Katherine Clisby, Ed Deedigan, Lindy Sellars, Lois Winstone
Pareltje van een film, geschoten in negen dagen voor een budget van rond de 50.000 pond, met prachtige hoofdrollen van Ray Winstone en Jan Graveson, die volkomen aan elkaar gewaagd zijn. Winstone is de zwijgzame Richard, die worstelt met vragen waarop hij eigenlijk het antwoord niet wil weten; Graveson is de niet meer zo jonge prostituee die van Richard vragen krijgt waarop ze eigenlijk het antwoord niet wil geven. Deze twee sterke karakters zijn goed geschreven en uitstekend neergezet door de hoofdrolspelers.
Winstone was naar verluid zo onder de indruk van het scenario, dat hij zijn rol gratis (!) op zich heeft genomen. Zijn Richard is van het type ‘ruwe bolster, blanke pit’ en met zijn markante kop en rafelige stemgeluid weet de acteur perfect gestalte te geven aan een man van middelbare leeftijd die een innerlijke strijd voert tegen zijn angsten – en ook wellicht zijn verlangens. Graveson weet te overtuigen als de licht verbitterde prostituee Naomi (niet haar echte naam) die tegen wil en dank betrokken raakt bij Richards zoektocht, maar zelf ook een eisenpakket heeft. Het is een veeleisende rol voor iemand zonder veel (film)ervaring, maar Graveson haalt alles uit de kast en weet een heel spectrum aan emoties in subtiele gelaatsuitdrukkingen weer te geven.
Hoewel de film grotendeels is opgebouwd uit scènes waarin de twee verbaal en non-verbaal met elkaar sparren om de informatie die Richard wil hebben, blijft de spanning erin en is ‘Everything’ ongemeen boeiend om naar te kijken. Op het eerste oog gebeurt er wellicht niet zoveel: het zijn twee mensen die elkaar met praten en zelfs spelletjes doen (kaarten, Monopoly) om de tijd te verdrijven. Naomi ontvangt haar klanten in een vervallen pand in het Londense SoHo, waar eufemistische bordjes met “model” erop verwijzen naar haar smoezelige kamer boven.
Het is geen film om vrolijk van te worden, want de personages hebben eigenlijk een treurig leven. Naomi geeft op een gegeven moment toe dat ze sinds ze dit werk doet, geen vaste vriend meer heeft gehad. Richard op zijn beurt, is zichtbaar ongelukkig en hij vindt Naomi’s omstandigheden tegelijkertijd afstotend en fascinerend.
Het tweetal blijft lang om elkaar heendraaien, zonder dat er een doorbraak komt. Intussen krijgt Richards vrouw (Lindsay Sellars) bange vermoedens over zijn bezigheden en neemt Naomi met tegenzin de jonge Wit-Russische Tania (Katherine Clisby) onder haar hoede, die het moeilijk heeft om te wennen aan het prostitutievak. De reden van Richards bezoeken laat zich – op zich – niet moeilijk raden, maar zelfs als de ontknoping van alles duidelijk maakt, blijft er genoeg te raden over, mede door de hints die hier en daar gegeven worden.
Strak geregisseerd door Richard Hawkins, die ook het scenario schreef, die de verloedering niet schuwt en zijn spelers recht in hun gezicht filmt, rimpels en al. Het draagt bij aan het realisme dat hij met de film beoogt, ware het niet dat hij er tevens voor kiest om overbodig en lichtelijk irritant in te zoomen op de gezichten van Richard en Naomi om hun reacties weer te geven. Evenals de fade-out die telkens het einde van een scène markeert, de enige minpuntjes aan een verder nagenoeg perfect gemaakte film. Het beste bewijs dat je voor een uitstekende film geen geld nodig hebt, alleen goed materiaal en de juiste acteurs. ‘Everything’ verdient het om gezien te worden.
Hans Geurts