Infinitely Polar Bear (2014)
Regie: Maya Forbes | 90 minuten | komedie, drama | Acteurs: Zoe Saldana, Mark Ruffalo, Keir Dullea, Wallace Wolodarsky, Imogene Wolodarsky, Ashley Aufderheide, Mary O’Rourke, William Xifaras, Beth Dixon, Georgia Lyman, Manoah Angelo, Chris Papavasiliou, Alicia Love, Muriel Gould, Uatchet Jin Juch
Het lijkt een vriendelijk gebaar: even een buurvrouw helpen met het uitladen van de boodschappen. Cameron (Mark Ruffalo) staat erop dat hij en zijn twee dochters een handje toesteken. Maar eenmaal bij de deur heeft hij geen rem meer op zijn behulpzame gedrag. “Kan ik ook niet helpen met uitpakken? Uien schillen? Moeten er misschien nog zware meubels worden verplaatst?”
Hij ziet zelf niet in dat zijn gedrag onaangenaam is, maar zijn dochters wijzen hem op de feiten: “Pap, iemand heeft net de deur in je gezicht dichtgeslagen.”
Nee, het is niet gemakkelijk om een vader te hebben die manisch-depressief is. Zijn dochters Amelia en Faith moeten hem net zoveel opvoeden als hij hen. Ze weigeren ook vriendinnetjes mee te nemen naar hun ‘zwijnenstal’, want het huis staat vol met onafgemaakte projecten: een kapotte racefiets, half gesorteerde foto’s voor in een album, één of ander kunstproject. Allemaal voorzien van een briefje: ‘niet aankomen, later af te maken’.
Het scenario van ‘Infinitely Polar Bear’ is gebaseerd op de jeugd van regisseur Maya Forbes, die zelf een vader als Cameron had. Haar moeder, in de film gespeeld door Zoe Saldana, volgde een opleiding in New York en kwam alleen in de weekenden thuis. Haar vader stond er dus alleen voor.
Films over mensen met een stoornis kunnen vaak op extra sympathie rekenen van pers en publiek. Acteurs halen dan het beste in zichzelf naar boven en het publiek is net wat sneller ontroert dan normaal. Maar dat zal in ‘Infinitely Polar Bear’ waarschijnlijk niet het geval zijn. De film heeft namelijk zelf ook manisch-depressieve trekjes.
Nadat vader een inzinking heeft gehad, boos is geworden of iets anders vreemds heeft gedaan, volgt steevast een happy-family moment. Tekst ontbreekt, maar via de niks-aan-de-hand muziek uit de jaren 70 en in dito kleurenfilter, ligt de boodschap er duimendik bovenop: ach kijk eens, want heeft iedereen het ondanks de moeilijke omstandigheden toch fijn samen. Dit trucje kun je misschien één of twee keer toepassen. Maar Forbes gebruikt het zeker vijf tot zes keer. Het is te veel, te voorspelbaar, te manisch.
Het is niet de enige onevenwichtigheid in een film die blijft hangen in herhalingen. Forbes probeert het verhaal wat vaart mee te geven door het in seizoenen op te knippen, maar dit doet geforceerd aan. En wat is er gebeurd met de voice-over uit het begin?
Mark Ruffalo zet Cameron geloofwaardig neer, maar Zoe Saldana heeft moeite om te overtuigen en huilt en lacht vooral overdreven om haar emotionele staat te tonen. Grote verrassing is de totaal onervaren Imogene Wolodarsky, de dochter van Forbes, die liefde en frustratie bijna als enige prettig in balans weet te houden. Dankzij haar en Ruffalo heeft de film net genoeg leuke scènes om de moeite waard zijn.
Bart Boersma
Waardering: 2
Bioscooprelease: 18 juni 2015
DVD-release: 20 mei 2016