Pineapple Express (2008)
Regie: David Gordon Green | 111 minuten | komedie | Acteurs: Seth Rogen, James Franco, Danny McBride, Kevin Corrigan, Craig Robinson, Gary Cole, Rosie Perez, Ed Begley Jr., Nora Dunn, Amber Heard, Joe Lo Truglio, Arthur Napiontek, Cleo King, Bill Hader, James Remar
The Apatow Clan is back! Dit keer zónder bioscooprelease! Bijna niet te geloven eigenlijk. Is iedereen hier gek geworden? Als je ziet wat voor titels er soms wél doorheen komen, maar goed. En okay, de film is niet zo geestig of meeslepend als ‘Superbad’ (2007) en minder romantisch dan ‘Knocked Up’ (2007) of gevat als ‘The 40 Year Old Virgin’ (2005), allemaal van dezelfde stal. De film is ook zeker minder geloofwaardig dan al de hiervoor genoemde titels, maar who cares! Het is nog steeds een heel lollige en onderhoudende film, met interessante personages, een fantasierijk verhaal en een bijzondere, zeer grappige (gedeelde) hoofdrol voor James Franco, die continue stoned is.
Producer Judd Apatow geeft zijn getalenteerde team altijd de ruimte volledig te doen waar ze zin in hebben, of laat het in iedere geval zo overkomen. Soms regisseert hij zelf, zoals bij ‘The 40 Year Old Virgin’ en soms laat hij het over aan iemand anders, zoals dit keer. Zijn team heeft een wisselende samenstelling waarin een aantal acteurs regelmatig vertegenwoordigd zijn, zoals Seth Rogen, die in ‘Pineapple Express’ de hoofdrol speelt. Samen met Evan Goldberg, die hem ook hielp met het script voor ‘Superbad’ (waarin Rogen zichzelf een bijrol toebedeelde), nam Rogen ook het scenario voor zijn rekening.
Was ‘Superbad’ de verwezenlijking van Rogens jongensdroom om ooit zijn nerd verleden op te leuken, zo is ‘Pineapple Express’ een poging om eens een heuse actiefilm te maken, compleet met schietpartijen en achtervolgingen en met zijn favoriete hobby in de hoofdrol: softdrugs, wiet om precies te zijn. En dan natuurlijk wel op de Apatow/Rogen manier: met personages die aardig zijn en (gek genoeg) eigenlijk heel normaal. Het uitgangspunt van ‘Pineapple Express’ is: wat zou jij doen wanneer je, als ‘gewone’, wietrokende burger, verwikkelt raakt in een strijd op leven en dood met een stel nietsontziende criminelen? Wat doe je als je ineens een pistool moet oppakken om je leven te redden? Dat gaat niet voor de vuist weg, of zonder mentale klappen, nee, het gaat stuntelig en met tegenzin. Hoewel andere personages juist weer in contact komen met een donkere zelf, die dat schieten en zo eigenlijk wel leuk vindt.
De beste rol in de film is voor James Franco, die dopehead nummer één speelt, hasjdealer met een hart van goud. Rogen en Goldberg zijn gelukkig niet vergeten de onderlagen helder te krijgen en zo komen we er al snel achter dat Saul (Franco’s personage), net als iedereen, op zoek is naar vriendschap, weer een belangrijk thema in de film. Het andere thema heeft meer te maken met die andere droom van Seth Rogen: het legaliseren van hasj en wiet. Met zijn personages laat hij zien dat hasj- en wietrokers de meest aardige mensen zijn die je je kunt voorstellen, maar dat criminaliteit altijd voortvloeit uit illegaliteit, afijn, je kent die discussie wel.
Deze film is dus ook een ode aan de softdrugs en de gebruikers ervan, maar men heeft ervoor gekozen ook de mindere kanten van veelvuldig gebruik te laten zien en die weer dramatisch te verwerken in het verhaal, wat goed werkt. Mocht je echter denken dat dit een heel serieuze film is over de voor- en nadelen van (soft)drugsgebruik en alles daaromheen, dan heb je het mis. Uiteindelijk is ‘Pinepapple Express’ een behoorlijk uit de hand gelopen grap, waarbij een licht en humoristisch begin ontaardt in een ouderwetse carchases en John Woo-achtige shoot-outs. Naar het einde toe niet bepaald geloofwaardig, maar wel erg leuk.
Arjen Dijkstra