Cujo (1983)

Regie: Lewis Teague | 91 minuten | horror, thriller | Acteurs: “Dee Wallace, Danny Pintauro, Daniel Hugh Kelly, Christopher Stone, Ed Lauter, Kaiulani Lee, Billy Jayne, Mills Watson, Sandy Ward, Jerry Hardin, Merritt Olsen, Arthur Rosenberg, Terry Donovan- Smith, Robert Elross, Robert Behling

‘Cujo’ is het verhaal van een lieve, vriendelijke en goedaardige Sint- Bernard die, wanneer hij een konijn achtervolgt tot in een afgelegen grot, door een vleermuis wordt gebeten en vervolgens geleidelijk aan verandert in een moordzuchtig monster. Cujo’s baasje Joe Camber en diens beste vriend zijn de eerste twee slachtoffers van de razernij die bezit heeft genomen van de hond en Donna en Tad Trenton dreigen daarna aan de beurt te zijn wanneer ze door motorpech stranden op het verlaten erf van Camber.

Het vertalen van het werk van de Amerikaanse bestsellerauteur Stephen King naar het witte doek is blijkbaar een delicate en lastige onderneming. De meeste films die zijn gemaakt naar aanleiding van zijn boeken missen de complexiteit, de zorgvuldig opgebouwde spanning of het oog voor detail, allemaal elementen die kenmerkend zijn voor het literaire werk van King. ‘Cujo’ behoort echter zeker niet tot de categorie van mislukte adaptaties. Bij ‘Cujo’ zit de griezeligheid en het horrorelement hem vooral in de alledaagsheid van het behandelde thema. Deze keer zijn het geen weerwolven, vampiers, buitenaardse wezens of enge geesten en gedrochten van gene zijde die een dorp onveilig maken, maar hebben we van doen met een gewone, aanvankelijk onschuldig aandoende en aaibare hond die door een nare vleermuizenbeet ten prooi valt aan een oncontroleerbare en ontembare vorm van hondsdolheid. Dit is een realistisch aandoend scenario dat zich in principe overal kan voordoen, iedere hondenbezitter kan overkomen (zij het in een wellicht wat minder extreme vorm) en juist daarom zo angstaanjagend is.

De dreiging wordt nog verder opgevoerd door het wispelturige gedrag van Cujo. Op momenten lijkt de hond berekenend, koel en sluw, wachtend op het moment waarop zijn beoogde prooidieren hun veilige auto zullen verlaten of de aandacht laten verslappen, om vervolgens (vooral bij het horen van lawaai en hoge geluiden) uit te barsten in een blinde razernij waarbij hij bijvoorbeeld met volle kracht inbeukt op het portier van de auto waarin zijn potentiële slachtoffers zich bevinden. Dit alles maakt van ‘Cujo’ een spanningsgeladen thriller die het merendeel van de tijd de aandacht van de kijker vast weet te houden. De film neemt verder, geheel in de stijl van Stephen King, de aandacht om de belangrijkste karakters van enige diepgang te voorzien waardoor je als kijker toch wel enigszins meeleeft met deze personages wanneer ze zich in een uiterst precaire situatie bevinden.

Het slot van de film doet wat gehaast en onlogisch aan en had wellicht een wat betere uitwerking verdiend, maar over het geheel genomen is ‘Cujo’ een onderhoudende, spannende en bij vlagen angstaanjagend realistisch aandoende thriller. Geen absolute klassieker, maar voor liefhebbers van het genre en Stephen King zeker genietbaar.

Frank Heinen