The Other Woman (2014)

Regie: Nick Cassavetes | 110 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Cameron Diaz, Leslie Mann, Nikolaj Coster-Waldau, Don Johnson, Kate Upton, Taylor Kinney, Nicki Minaj, Kenneth Maharaj, Alyshia Ochse, Victor Cruz, Madison McKinley, David Thornton

Kent u die grap waarin iemand, bij wijze van wraak, laxeermiddel krijgt toegediend? Met alle onsmakelijke gevolgen van dien? Of die vermeende geestigheid van een hond die de gewoonte heeft zich te midden van de woonkamer te ontlasten? Het is een zwakke poging tot humor die ‘The Other Woman’ hier hanteert. Het resulteert in een zeer flauwe komedie die de ondergrens van film dicht benadert.

Carly (Cameron Diaz) komt er achter dat haar nieuwe liefde Mark (Nikolai Coster-Waldau) getrouwd is als ze bij toeval zijn echtgenote Kate (Leslie Mann) ontmoet. Ze besluit niks meer met de charlatan te maken willen hebben. De ontroostbare en bedrogen Kate zoekt echter meermalen haar soelaas bij de evenzeer bedonderde Carly. Vanuit de daaruit herhaaldelijk voorkomende dronkenschappen ontstaat er langzaamaan een soort van wederzijds begrip. Wanneer ze ontdekken dat de vreemdgaande Mark nog een andere vrijer heeft, wordt hun exceptionele bondgenootschap nog sterker. Als ook Amber (Kate Upton), de derde vrouw, zich bij de twee andere gedupeerden voegt, ontstaat het plan om gezamenlijk wraak te nemen.

Het is de opmaak naar een niet bijster originele of leuke wraakfilm. De aanloop naar het moment van vergelding duurt zelfs zo lang en gaat gepaard met zo veel gekakel en gejammer dat het zien van ‘The Other Woman’ een vermoeiende exercitie wordt. En dat terwijl de personages aanvankelijk nog geeneens zo slecht worden ingeleid. Hun karakters zijn op zo’n manier verschillend dat ze elkaar complementeren. Kate is de verzorgende echtgenote. Vroeger was ze een ambitieuze vrouw, maar ze heeft zich geschikt in haar rol als kinderloze huisvrouw. Nu is ze als een eenzame surrogaatmoeder de rode draad van Marks leven. Carly daarentegen heeft een meer vrijgevochten en meedogenloze persoonlijkheid. Met haar intelligentie en ijver kan ze gezien worden als een jongere versie van Kate, zonder de strubbelingen van het huwelijk. Amber, tenslotte, is niet meer dan de seksbom die beide vrouwen tot grote jaloezie drijft. Hun verschillende persoonlijkheden zouden garant kunnen (en moeten) staan voor een geheel arsenaal van komische situaties. Helaas wordt er niet veel mee gedaan en blijven de personages wandelende clichés. Hun vriendschap blijft steken aan de oppervlakte.

‘The Other Woman’ ontbeert dan ook scherpte. De humor blijft ten alle tijden netjes. De grens van het ontoelaatbare wordt nergens overschreden of zelfs maar benaderd. Het weerhoudt de film daadwerkelijk grappig te worden. Nu is de humor veelal al eerder vertoond, repetitief en te braaf. ‘The Other Woman’ is daarbij nog matig geacteerd ook. De timing van de dames is desastreus, waarbij de grappen die in intentie nog wat zouden kunnen opleveren net zo tegenvallen. Heel even, als de wraakplot vorm krijgt, behaalt ‘The Other Woman’ het gewenste niveau. Er volgen wat onder de riem uitgedeelde speldenprikjes, de verschillen tussen de personages worden effectief uitvergroot en de hoge verwachtingen van de vergeldingsactie lijken eindelijk werkelijkheid te worden. Maar deze oprichting is van korte doen.

Uiteindelijk blijkt dat wraak wel eens zoeter is opgediend. Pas tegen het eind mogen de remmen los en zorgen de situaties voor een flauwe glimlach. Verder is het weer armoe troef, de deugdzaamheid spat er vanaf. ‘The Other Woman’ is simpelweg niet grappig genoeg.

Wouter Los

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 24 april 2014
DVD- en blu-ray-release: 10 september 2014