White House Down (2013)

Regie: Roland Emmerich | 132 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Channing Tatum, Jamie Foxx, Maggie Gyllenhaal, Jason Clarke, Richard Jenkins, Joey King, James Woods, Nicolas Wright, Jimmi Simpson, Michael Murphy, Rachelle Lefevre, Lance Reddick, Matt Craven, Jake Weber, Peter Jacobson, Barbara Williams, Kevin Rankin, Garcelle Beauvais, Falk Hentschel, Romano Orzari, Jackie Geary, Andrew Simms, Catherine Lemieux, Vincent Leclerc, Andreas Apergis, Victor Cornfoot, Anatoly Zinoviev, Lee Villeneuve, Patrick Sabongui, Anthony Lemke, Kyle Gatehouse

Roland Emmerich staat bekend als regisseur van de grotere rampenfilm. Zo werd in zijn ‘The Day After Tomorrow’ de Aarde bedreigd door een nieuwe ijstijd en liet hij in ‘2012’ zelfs de gehele wereld vergaan. Maar het meest befaamd is Emmerich misschien wel geworden door dat iconische beeld uit ‘Independence Day’, waarin hij het Witte Huis door aliens liet exploderen.

Het Witte Huis neemt vrij evident ook in ‘White House Down’ een centrale plaats in. Wanneer hoofdrolspeler John Cale (Channing Tatum) een mislukt sollicitatiegesprek voor de functie van beveiliger heeft gehad in het presidentieel paleis, neemt hij zijn dochter Emily (een veelbelovende Joey King) uit een soort van medelijden mee naar een tour door het welbekende witte gebouw. Op dat moment wordt het monumentale bouwwerk door geheimzinnige paramilitairen aangevallen. Het is aan Cale om niet alleen zijn dochter voor de booswichten te behoeden, maar ook president James Sawyer (gespeeld door Jamie Foxx) en de gehele Verenigde Staten van ondergang te redden.

Het klinkt alsof ‘White House Down’ van toevalligheden en aan elkaar hangt en de geloofwaardigheid een meer dan obscuur punt bereikt. En dat is ook zo. Het is zo’n film waarin de bad guys met hun enorme schietarsenaal beter weten te mikken dan de talloze slachtoffers die vallen, maar echter weer niet zo scherp kunnen schieten als de ware protagonisten van het verhaal. Een film waarin kogelvrije vesten non-existent zijn. De film opent met een minutieuze beveiligingscheck die een mooie inkijk geeft in hoe het er daadwerkelijk aan toe zou kunnen gaan, maar als puntje bij paaltje komt is de inval van de bende terroristen vervolgens wel heel eenvoudig. En hoe reëel is het dat een groep toeristen het geluk heeft om oog in oog met de president te komen staan tijdens een tour door het Witte Huis. Ook het acteerwerk is niet om over huis naar te schrijven. Foxx speelt alsof hij als president net van de straat is geplukt. Tatum heeft het vooral moeilijk in de scènes waarin de actie geen rol speelt.

Maar leveren al deze tekortkomingen ook een abominabele film op? Dat niet. Het verhaal heeft meer om het lijf dan menig andere blockbuster. En belangrijker nog, plottechnisch klopt het. Op de achtergrond speelt een vernuftig politiek spel, dat – zonder antwoorden of kritiek te geven, dat wel – z’n oorsprong heeft in de recente geschiedschrijving. Voorts slaat ‘White House Down’ nergens door in politiek of sentimenteel drama of in hersenloze actie, maar behoudt het een fijne balans waar ook de humor een primaire taak heeft. Hoewel de film aardig voorspelbaar, vergezocht en clichématig is, blijft het bij vlagen spannend (motief) en onderhoudend genoeg en betreedt het net niet te veel platgetreden paden om niet te gaan vervelen.

‘White House Down’ ziet er bovendien gelikt uit. De actie speelt zich grotendeels in en rondom het Witte Huis af, dat daartoe steen voor steen is nagebouwd. De façade van het gebouw is natuurlijk wereldberoemd, van binnen schuilen er echter legio plekken waar de gewone mens geen zicht op heeft en die in de film een (occasioneel fictief) gezicht krijgen, van de raadselachtige tunnels waardoor Kennedy Marilyn Monroe liet binnenglippen tot de geheime bunker van de president. Verder brengt ‘White House Down’ spectaculaire achtervolgingen op het presidentiële gazon, verscheidene ontploffingen en meer van dat soort buitensporige destructie.

Verwacht van ‘White House Down’ geen realistische film, maar een dolgedraaid spektakel waar 1 + 1 niet altijd 2 hoeft te zijn, maar soms ook 3. Gewoon, omdat het kan. ‘White House Down’ beweegt zich tussen magisch realistische onzin en vulgar auteurism en slaagt daar tot bevrediging in.

Wouter Los

Waardering: 3

Bioscooprelease: 12 september 2013
VOD-release: 22 januari 2014
DVD- en blu-ray-release_ 22 januari 2014