Difret (2014)

Regie: Zeresenay Mehari | 99 minuten | drama | Acteurs: Meron Getnet, Tizita Hagere, Haregewini Assefa, Mekonen Laeake, Brook Sheferaw, Rahel Teshome

Ethiopië 1996. Nadat de lessen op een plattelandsschooltje zijn afgelopen, wandelt de 14-jarige Hirut naar de boerderij van haar ouders. Daar zal ze nooit aankomen. Onderweg ontvoert een bende paardrijdende mannen het meisje en brengen haar naar een afgelegen hut. Daar wordt ze door de leider van het stel verkracht. Als de mannen even niet opletten neemt het meisje de benen, met medeneming van een geweer. Als haar achtervolger haar bijna te pakken hebben, richt ze het geweer. Ze blijkt een prima schutter.

De Ethiopische speelfilm ‘Difret’ (moed) komt na dit heftige begin geleidelijk tot rust. De zaak van Hirut wordt door twee rechtbanken beoordeeld: de gewone rechtbank in Addis Abeba en de volksraad van het dorpje. Ondersteuning krijgt ze van Meaza, een advocate van een vrouwencollectief. Terwijl Hirut tijdelijk onderdak vindt in een weeshuis, verandert haar rechtszaak langzaam in een gevecht van modern tegen traditie.

Voor wie het nog niet heeft begrepen: ‘Difret’ is een film over tegenstellingen. Traditie tegenover moderniteit, man tegenover vrouw, stad  tegenover platteland. Een geïmporteerde filmer zou die tegenstellingen vast baggervet aanzetten maar deze film is gemaakt door een Ethiopiër. Dat is te merken.

‘Difret’ is rijk aan details en genuanceerder dan verwacht. De ontvoering en verkrachting van Hirut blijken een abjecte plattelandstraditie, bedoeld om een beoogde bruid bij haar familie los te weken. Terwijl de sympathie van de makers duidelijk bij de vrouwen ligt, worden de mannen nooit weggezet als halve criminelen maar eerder als aartsconservatieve macho’s. Hoewel de meeste personages eerder een functie vertegenwoordigen dan een individu, blijven ze herkenbaar als mensen van vlees en bloed. Door de vele details steek je bovendien heel wat op over de Ethiopische maatschappij.

Filmisch laten de makers nogal wat steken vallen. Stroeve montage, wisselvallig acteerwerk en een aantal merkwaardige overgangen, om er een paar te noemen. Het grootste minpunt betreft de dialogen, die worden vooral gebruikt voor uitleg en dan ook nog op een erg ongelukkige manier. Daartegenover staan het sterke acteerwerk van de piepjonge Tizita Hagere (Hirut) en de wonderschone plaatjes van het Ethiopische platteland. Bovendien is het tempo heerlijk loom. Op zijn Afrikaans, niet op zijn arthouse.

Ondanks de filmische zwakten is ‘Difret’ het bekijken zeker waard. Urgent en spannend, geloofwaardig en genuanceerd waar mogelijk. Geen knetterhard drama, wel een hoopvol verhaal over de moed om eeuwenoude tradities te weerstaan.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 21 mei 2015