Dracula’s Guest – Bram Stoker’s Dracula’s Guest (2008)
Regie: Michael Feifer | 87 minuten | horror, thriller, avontuur | Acteurs: Amy Lyndon, Wes Ramsey, Andrew Bryniarski, Kelsey McCann, Dan Speaker, Ryan Christiansen, Caia Coley, Thomas Garner, Robert Smith, Maya Waterman, Stan Bly, Robert William Madrigal, Nino Simon, Andy Parks, Daniel Bonjour
Al vanaf het moment dat Bram Stoker in 1897 zijn magnum opus Dracula publiceerde, is de Oost-Europese graaf de inspiratiebron geweest voor talloze vampierverhalen. Het personage Dracula is deels gebaseerd op de historische Prins Vlad III Tepes, bijgenaamd Dracula (wat zoon van de duivel betekent in het Roemeens en het Latijn). Bram Stoker kwam deze naam tegen toen hij zich verdiepte in de Roemeense geschiedenis. Ondanks de gelijkenis in naam zijn er een paar duidelijke verschillen tussen de echte Dracula en de fictieve. Vlad Dracula behoorde tot de Vlachen. Maar Dracula beweert in het boek van Szeklerse afkomst te zijn. Bovendien was Vlad Dracula geen graaf, maar een prins. Het is echter een vaak voorkomend misverstand dat Stoker het hele Draculaverhaal gebaseerd zou hebben op Tepes. Het verhaal rond de vampier was al in grote lijnen uitgetekend toen Stoker op de historische Dracula stootte.
Ook op het witte doek heeft de schimmige graaf regelmatig een prominente rol vervuld. Er is geen enkel fictief karakter dat in zoveel films zijn opwachting heeft gemaakt als Dracula, beginnend in 1931 met de inmiddels klassiek geworden versie waarin Béla Lugosi de rol van Dracula met veel verve vertolkt. ‘Dracula’s Guest’ is de zoveelste poging om nog wat extra duiten te verdienen aan de melkkoe Dracula. Of dat gaat lukken, is echter zeer de vraag. ‘Dracula’s Guest’ is in milde bewoordingen namelijk nogal een beroerde prent. Het is al vanaf de eerste minuut duidelijk dat we te maken hebben met een cinematografisch fiasco. De dialogen en het acteerwerk zijn bijvoorbeeld abominabel slecht. Alsof je zit te kijken naar een paar middelmatige eerstejaarsstudenten van de toneelacademie die aan hun eerste opdracht bezig zijn. Daarnaast is het overduidelijk dat Dracula’s Guest voor een appel en een staak is gemaakt. De scènes die zich in de ‘vreeswekkende’ kerkers van kasteel Dracula afspelen, hadden ook zo in een willekeurige kelder opgenomen kunnen zijn. Het zwaardgevecht tussen Dracula en de vader (een vampierjager) van hoofdpersoon Elizabeth lijkt meer op een schermutseling tussen twee aspirant-ridders die voor de eerste keer een zwaard ter hand nemen dan op een serieus duel. In tegenstelling tot veel klassieke oppervampieren heeft de graaf in ‘Dracula’s Guest’ wel het uiterlijk (lang haar, baard) van de vampier die Stoker in zijn boek beschrijft. Alleen is Dracula-vertolker Andrew Bryniarski een paar pondjes te zwaar om zijn personage geloofwaardig gestalte te kunnen geven. Verder bevat de film ook nogal wat curieuze momenten. Wanneer Elizabeth Dracula voor het eerst ontmoet en een gesprek met de graaf aanknoopt, is het blijkbaar niet vreemd dat de man die tegenover haar zit is uitgerust met disproportioneel grote hoektanden die doen denken aan de natuurlijke wapens van een groot roofdier.
En zo valt er nog wel meer aan te merken op ‘Dracula’s Guest’. Wat overblijft is een warrige en zeer zwakke film die op momenten haast lachwekkende dimensies aanneemt. Net zoals de bloedzuigende graaf Dracula kun je deze film maar beter uit de weg gaan.
Frank Heinen