Dream Scenario (2023)

Recensie Dream Scenario CinemagazineRegie: Kristoffer Borgli | 102 minuten | komedie, drama, horror | Acteurs: Nicolas Cage, Lily Bird, Julianne Nicholson, Jessica Clement, Star Slade, David Klein, Kaleb Horn, Liz Adjei, Paula Boudreau, Marnie McPhail, Noah Lamanna, Tim Meadows, Dylan Baker, Maev Beaty, Marc Coppola, Krista Bridges

Wie zou je eerder in je dromen willen tegenkomen? Ene professor Paul Matthews uit een slaperige Amerikaanse voorstad of Nicolas Cage? In ‘Dream Scenario’ van Kristoffer Borgli krijg je beiden voor de prijs van één in een bekeken kruising tussen ‘Adaptation’ (Spike Jonze, 2002), waarvoor Charlie Kaufman het scenario droomde, en de psychologische horrorshows over de doodgewone Amerikaan van Ari Aster (ook producer op deze A24 film).

Professor Matthews woont met zijn vrouw Janet (Julianne Nicholson) en hun twee tienerdochters in een riant stulpje met zwembad. Een dochter vertelt tijdens het avondeten over een droom waarin haar vader opduikt. “Op wat voor manier dan?” vraagt Paul haar. “Je staat gewoon wat de tuin aan te harken,” antwoordt ze. “En verder niks,” voegt ze er nog aan toe. Niemand denkt er iets van in het gezin, ook Paul niet.
Hoewel Paul er warmpjes bij zit, zit zijn loopbaan behoorlijk in het slop. Al enige tijd nodigt een populaire collega hem niet meer uit voor etentjes en vreest hij dat een oud studiegenoot een wetenschappelijke term, die hij naar eigen zeggen heeft bedacht, zonder verwijzing naar zijn werk gebruikt voor een belangrijke publicatie.

In de geest van Borgli’s eerdere ‘Sick of Myself’ (2022) is ‘Dream Scenario’ ook een satire op de giftige relatie tussen sociale media en de Amerikaanse middenklasse. Na een avondje theater vertelt een ex-vriendin van Paul dat ze hem ook in een droom zag. Niet veel later schrijft ze hierover in een blog en gaat de sullige professor online viraal. Het blijkt dat heel veel Amerikanen hem zien rondstruinen in dromenland. Ook de professor begint zich nu toch echt af te vragen hoe dit mogelijk is. Maar eigenlijk wil hij liever de schijnwerpers vermijden. Paul wil gewoon waardering voor zijn wetenschappelijk werk over miertechnologie (erg Kaufman).

Echter met gezonde tegenzin omarmt de professor zijn faam en zet het in voor zijn lang gekoesterde publicatiewens. Iets wat hem na al die jaren hard werken wel toekomt. Helaas denken het internet en de droomwereld daar anders over. Zonder enige waarschuwing verandert hij in je dromen van een nietszeggende man van middelbare leeftijd in Freddy Krueger. Inmiddels gaat het ook van kwaad tot erger in de wakende wereld.

Er is een aanzienlijke kans dat lachsalvo’s door de bioscoopzaal rollen om de Job-achtige beproevingen van de tikkeltje egoïstische, net geen Boomer, Paul. Onder de vleugels van het filmproductiebedrijf A24 slaagt Borgli in zijn Engelstalige debuut daarom met vlag en wimpel voor humor. Echter een stuk minder voor het drama. Dat het emotionele gewicht van het verhaal uit het lood is geslagen, ligt overigens niet zozeer aan Cage (-rage). Als Borgli misschien meer had geput uit de dramatische rollen van de acteur, waaronder in ‘Leaving Las Vegas’ (Mike Figgis, 1997), was de film wellicht tot grotere hoogten gestegen.

Roy van Landschoot

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 14 maart 2024