Evening (2007)
Regie: Lajos Koltai | 117 minuten | drama | Acteurs: Claire Danes, Toni Collette, Vanessa Redgrave, Patrick Wilson, Hugh Dancy, Natasha Richardson, Mamie Gummer, Eileen Atkins, Meryl Streep, Glenn Close, Cheryl Lynn Bowers, David Call, Margaret Coen, Kara F. Doherty, David Furr, Timothy Kiefer, Ebon Moss-Bachrach, Chris Stack, Sheila Thomas, Sarah Viccellio
“Ach, zoveel doet het er allemaal niet toe.” is wat Meryl Streep’s personage Lila Wittenborn aan het einde van ‘Evening’ predikt als antwoord op alle dramatische ontwikkelingen waar de personages, én de kijker, zich twee uur lang doorheen hebben moeten worstelen. Zo’n flauwe ontnuchtering past goed bij een film als Monty Python’s ‘Life of Brian,’ maar niet bij een film die zo graag de vergelijking met ‘The Hours’ aangaat. Echter, voordat we het flauwe einde bereiken is allang duidelijk dat deze film die vergelijking niet aankan. Op alle punten schiet de film tekort. Het verhaal is een mengelmoesje van verschillende kleine drama’s die elkaar afwisselen in intensiteit maar soms ook mysterieus weer uit het plaatje verdwijnen. Nooit wordt duidelijk wat nu precies de gebeurtenis is op die bewuste avond vijftig jaar geleden die het leven van Ann Grant zo drastisch heeft veranderd. Haar romance met Harris Arden is niet bepaald spectaculair, maar ook de andere drama’s van die avond doven allen als nachtkaarsen uit.
De cast probeert er nog het beste van te maken. Toni Collette speelt, zoals altijd, zeer sterk en ook Mamie Gummer, de dochter van, valt op met een uitstekende imitatie van een jonge Meryl Streep. Streep zelf is weer geniaal, maar zij verschijnt pas het laatste kwartier van de film ten tonele. Opvallend genoeg steelt Glenn Close tussen al het acteergeweld de show als de stugge Mrs. Wittenborn. Iedere scène waarin zij speelt brengt niet alleen haar eigen, maar ook de andere personages tot leven. Helaas is haar rol maar klein. Het grootste gedeelte van de film wordt opgevuld door een ijlende Ann Grant, gespeeld door Vanessa Redgrave, die nooit de indruk wekt echt op sterven te liggen, en haar jonge versie, gespeeld Claire Danes, die ook duidelijk tekort schiet. Beiden hebben ze tevens de pech dat het personage van Ann Grant helemaal niet interessant is. Jammer vooral ook voor de kijker.
Filmisch zit de film wel goed in elkaar. De film opent in het heden, waarin de beklemmende sfeer van huize Grant meteen duidelijk wordt. Personages worden van dichtbij gefilmd en er is weinig belichting. Wat een contrast vormen vervolgens de flashbacks: de camera toont de landschappen en verschillende personages die met een regenboog aan felle kleuren de kijker verblinden. Het gras is groener dan groen, de zee blauwer dan blauw, de kleren feller dan fel. Hiermee komt de onwerkelijkheid van de flashback goed naar voren. Je ziet letterlijk de ‘gekleurdheid’ van de herinnering, maar tegelijk kun je als kijker de vergelijking met reclames van wasmiddelen moeilijk onderdrukken. Helemaal als Ann spontaan met Buddy, een studievriend van haar, in dansen uitbarst. In één lang shot zien we de twee door de ruim verlichte kamers dansen, maar op dat moment besef je ook wat er nu echt mist in de film: werkelijke spontaniteit. Over alles lijkt teveel nagedacht. De personages leven niet, ze blijven in hun boek vastzitten. Juist bij de spontaan bedoelde scènes wordt dit pijnlijk duidelijk. Misschien als de film niet krampachtig aan haar bloedserieuze ambities had vastgehouden had hij wel kunnen slagen. Nu ontstaat er een mislukte mengelmoes van dramatiek en romantiek die maar zeer zeldzaam echt tot leven komt. De luchtigheid is nooit zonder spanning terwijl het werkelijke drama zijn impact mist.
Een tranentrekker is ‘Evening’ dus niet geworden, en ook geen film om bij weg te zwijmelen. Prijzen zullen er, behalve misschien voor Glenn Close, ook niet mee gewonnen worden. De film is interessant voor de fans, maar het grote publiek zal zich teveel storen aan de onsamenhangendheid van het verhaal. “Maar ach,” zou Lila Wittenborn zeggen, “zoveel doet het er allemaal niet toe.”
Jelmer van der Lucht
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 18 oktober 2007