It’s a Wonderful Knife (2023)
Regie: Tyler MacIntyre | 90 minuten | horror, komedie | Acteurs: Jane Widdop, Joel McHale, Justin Long, Jess McLeod, Katharine Isabelle, Aiden Howard, Erin Boyes, Sean Depner, Zenia Marshall, Jason Fernandes, Hana Huggins, Kiki Faye, William B. Davis, Dimitri ‘Vegas’ Thivaios, Cassandra Naud, Sydney Scotia, Thomas Nicholson, Oscar Chark, Grace Vukovic, Brandon Ironside, Jamal Ali, Jude Wilson, Mark Wilmot
Zijn lippen voelen warm op de hare. Ze heeft lang op dit moment gewacht en nu is het er. Het is kerst en ze zou deze voor de rest van haar leven onthouden. En dan een vreemde smaak. Een bekende smaak die hier niet thuis hoorte. Ze doet haar ogen open want ze proeft bloed. Ze ziet de grote verwarde ogen van haar date. Ze staren haar zonder enig begrip aan. Het bloed vloeit langzaam en bubbelend over de lippen en hij valt neer. Achter hem staat iemand, helemaal in maagdelijk wit gekleed. Het gezicht is bedekt in een wit masker van flexibel siliconenmateriaal. Het lijkt op een engel. Maar in de rechterhand is een mes waarvan het vers bloed op de grond druppelt. Haar hersenen zijn in alle alarmfases. Maar het lichaam reageert niet. In shock kijkt ze naar het witte figuur dat haar langzaam nadert. In het gladde siliconenmasker ziet ze haar eigen door angst verwrongen gezicht.
De meeste filmliefhebbers kennen Frank Capra’s film, ‘It’s A Wonderful Life’, over een man die op kerstnacht zelfmoord wil plegen. Om hem permanent op andere gedachten te brengen laat een beschermengel hem zien hoe het leven eruit zou zien als hij nooit had bestaan. Natuurlijk is iemand op het idee gekomen om een horrorversie hiervan te maken. ‘It’s a Wonderful Knife’ is een slasher komedie waarin de hoofdrolspeelster te zien krijgt hoeveel moorden ze heeft kunnen voorkomen. Het heeft geen zin deze film te vergelijken met Capra’s film, omdat alleen het idee gemeenschappelijk is. ‘It’s a Wonderful Knife’ heeft veel meer weg van ‘Scream’, maar dan met een vleugje fantasie, een sprenkeltje komedie en een mysterieuze gloed van de Aurora Borealis.
Het is kerst en in de stad, Angel Falls, is een moordenaar op hol geslagen. Gekleed en gemaskerd in het wit laat het een rood spoor van dood en verderf achter in het kerstsneeuw. Winnie Carruthers, een bewoonster van de stad, weet per ongeluk de razernij de kop in te drukken en voorkomt zo verder bloedvergieten. In tijden van verlies geven mensen zichzelf wel eens de schuld en het is niet anders bij Winnie. Ze heeft dierbaren verloren en de pijn is ondraaglijk. De vreemde gloed van het Noorderlicht aanschouwend passeert een wens haar bloedrode lippen. In een volgend moment bevindt ze zich in een andere versie van haar wereld. Echter, hier hebben haar verdiensten niet bestaan en krijgt ze een inkijkje in de waarde van haar leven voor haar medemens.
Zoals in Capra’s film wordt hier ingegaan op de niet-gerealiseerde waarde van de mens op het leven van anderen. Vaak onderschatten we onszelf en verkleinen we onze betekenis voor anderen. Alhoewel dit een erg leuk idee is, is de uitvoering ook belangrijk. Jammer genoeg schiet de film hier tekort.
Ten eerste is acteerwerk best storend. Alle B-films hopen een A-film te zijn. Echter, het lijkt alsof deze film met opzet in B- of C-kwaliteit gemaakt is en de acteurs dit als een voor-eventjes-project beschouwen. Het enige echt leuke karakter is Henry Waters, gespeeld door Justin Long. Henry Waters lijkt op een Looney Tunes-figuur met een duivelse trek. De rol is op zijn lijf geschreven en het is jammer dat hij niet zoveel schermtijd heeft.
Het verhaal voelt ook te gehaast en gecomprimeerd aan waardoor de uitvoering er slordig uitziet. Een aantal scènes zijn niet geloofwaardig en hebben het overduidelijke doel (wat het storend maakt) om de film enger te maken. Het slasher-element is duidelijk aanwezig maar doet veel denken aan ‘Scream’. Ook maakt het teveel gebruik van horror-clichés die ervoor zorgen dat de kijker eerder gaapt dan schrikt. Uiteindelijk is de film een voorspelbaar geheel die de schijn leent van Capra’s gedachte-experiment.
Wat mooi gedaan is, is het zingend geluid van het mes, wanneer het ledige ruimte doorklieft of wanneer deze het vlees aan flarden snijdt. Het geluid is zo heerlijk dat je bijna de wens krijgt zelf aan de ontvangende kant van het mes te zijn. Bijna dan. De film is inclusief en past daardoor goed bij de tijdsgeest.
‘It’s a Wonderful Knife’ is een leuk idee maar schiet tekort in de uitvoering. De film is voorspelbaar en niet echt spannend. Het acteerwerk (dit geldt niet voor Justin Long) is een saaie bedoening en de entertainment value van de film is laag. Wat in de film te zien is, is al tot vervelens toe herhaald. Kijk hier alleen naar als je een horrorfan bent die echt alles gezien moet hebben, zonder enige voorkeur voor kwaliteit. Als jouw tijd je veel waard is, zoek iets anders om te doen.
Gerold Kort
Waardering: 2
Bioscooprelease: 21 december 2023