Mamma Roma (1962)

Recensie Mamma Roma CinemagazineRegie: Pier Paolo Pasolini | 105 minuten | drama | Acteurs: Anna Magnani, Ettore Garofolo, Franco Citti, Silvana Corsini, Luisa Loiano, Paolo Volponi, Luciano Gonini, Vittorio La Paglia, Piero Morgia, Lanfranco Ceccarelli, Marcello Sorrentino, Sandro Meschino, Franco Tovo, Pasquale, Leandro Santarelli

‘Mamma Roma’ is het verhaal over een ouder wordende prostituee (Anna Magnani) die uit het vak wil stappen en tot de gerespecteerde burgerij wil behoren. Zij heeft jaren eerder haar zoon bij familie op het platteland achtergelaten. Deze was toen nog klein en weet niets van haar beroep. Met haar liefde voor haar zoon wil zij voor alles dat die een betere toekomst tegemoet kan zien en zij is bij wijze van spreken bereid zich voor hem te laten kruisigen.

Als Mamma Roma genoeg heeft gespaard en op latere leeftijd haar zoon Ettore (Ettore Garofalo) naar Rome laat overkomen om die nieuwe toekomst te kunnen beginnen, maakt hij kennis met verkeerde vriendjes en het buurmeisje (en sletje) Bruna. Bruna doet het met alle jongens uit de buurt en ook Ettore valt al snel voor haar verleidingen. Moeder ziet alles met lede ogen aan, dit doorkruist al haar plannen. Zij probeert haar zoon werk te bezorgen en aan een ‘net meisje’ te koppelen. Daarvoor wil zij alles doen, ook bedriegen en chanteren. Een collega-prostituee van Mamma Roma wordt ingezet om hem met alle middelen Bruna te doen vergeten. Als Carmine, de ex-pooier van Mamma Roma, opduikt, dreigt haar geheim onthuld te worden.

Magistraal aan de film is het spel van Anna Magnani. Zij draagt op formidabele wijze de film. Ook Ettore Garofalo speelt overtuigend. In de openingsscènes zet Magnani direct een prachtige vertolking neer van een losgeslagen hoertje dat licht aangeschoten een bruiloftgezelschap toezingt en bruid en bruidegom (haar vroegere pooier) met de tekst van het lied voor schut zet. Later in het verhaal speelt zij overtuigend de rol van de vrouw die graag tot de respectabele burgerij gerekend wil worden om aan het einde van het verhaal met veel drama en vol emoties het drama te ondergaan dat onvermijdelijk in dit verhaal ligt opgesloten.

De film is in prachtig zwart wit geschoten en het camerawerk is subliem. De locaties van de – toen – in opbouw zijnde buitenwijken van het nieuwe Rome zijn magnifiek. De architectuur en de beelden zijn sterk ondersteunend aan het verhaal.

Wat minder ontwikkeld is de diepgang van de verhaallijn, die is lichtelijk voorspelbaar en graaft niet bijzonder diep. Enkele scènes bevatten licht melodrama, maar de valkuil van goedkope tranentrekkerij is bekwaam vermeden. De teneur van de verhaallijn is realistisch en regisseur Pasolini verwerkte in zijn verhaal stevige maatschappijkritiek. De slotscènes bevatten veel symboliek en zijn van een indringende schoonheid. Een klassieker die zeker nog eens gezien moet worden.

Rob Veerman

Waardering: 4

Bioscooprelease: 4 augustus 2022 (4K-restauratie)