Manglehorn (2014)

Regie: David Gordon Green | 98 minuten | drama | Acteurs: Al Pacino, Holly Hunter, Chris Messina, Harmony Korine, Natalie Wilemon, Rebecca Franchione, Lara Shah, Ted Ferguson, June Griffin Garcia, Lawrence McPherson, Edrick Browne, Louis Moncivias, Alvin Hysong, Skylar Gasper, Elizabeth Lestina, Loraelei Temoney

Sommige films hebben interessante personages. Andere hebben een geweldige plot. Weer andere hebben zowel het een als het ander. Je zou kunnen denken dat een gebrek aan sterke plot of sterke personages dodelijk is voor een speelfilm, hoe mooi geschoten, goed geacteerd of kunstzinnig gemonteerd dan ook. Maar waar vind je zo’n zeldzame film?

Enter ‘Manglehorn’, de tiende lange speelfilm van Amerikaan David Gordon Green. In ‘Manglehorn’ maken we kennis met het titelpersonage, een sleutelsmid op leeftijd. Deze Manglehorn heeft de uitstraling, levenslust en energie van een 100-jarige raamambtenaar in ruste. Hij rommelt wat met sleutels, voedt zijn kat (met wie hij een verdacht innige band heeft), schrijft brieven aan een voormalige minnares, eet een hapje met zijn rijke zoon, beleeft een futloze flirt met een bankmedewerkster en wandelt wat met zijn kleindochter.

Manglehorn is een kleurloos personage, gevangen in een kleurloos leven. Ja, hij gaat uiteindelijk op stap met die bankmedewerkster en hij laat zich door een oud-baseballpupil meesleuren naar een kermisachtige hoerentent. Bovendien komt de kat terecht bij een kattendokter en maken we een kattenoperatie mee, inclusief live-commentaar. Maar daarmee hebben we de hoogtepunten in de plot wel gehad. Verder is ‘Manglehorn’ stilstaand water, zowel verhaal als personage.

Helaas wordt dit gebrek aan inhoud nauwelijks gecompenseerd. De dialogen zijn van het ouwehoerderige en moeizame soort (wat moet je met de verzuchting dat het leven beter is met menselijke substantie?). Soms doet een de film een poging tot vervreemding – Manglehorn die met zijn kat in een boom belandt, een spontaan liefdesduet in een bankgebouw – maar juist door het oeverloze geneuzel eromheen slaan die scènes volledig dood.

Hiertegenover staan het gedegen acteren van Al Pacino, de fijne muziek van Explosions in the Sky en de niet onaardige visuals. Dat is te weinig om ‘Manglehorn’ te redden. Wat moet je met een film waarin de hoofdpersoon verzucht dat hij het liefst helemaal niets wil zijn? Als dommelende toeschouwer vraagt je je af of onze titelheld dat punt niet allang heeft bereikt.

Henny Wouters

Waardering: 2

Bioscooprelease: 14 juli 2016
VOD-release: 17 november 2016
DVD-release: 17 november 2016