Saints and Soldiers (2003)

Regie: Ryan Little | 90 minuten | actie, drama, oorlog, avontuur | Acteurs: Corbin Allred, Alexander Polinsky, Kirby Heyborne, Larry Bagby, Peter Asle Holden, Ethan Vincent, Melinda Renee, Ruby Chase ONeil, Jeff Birk, Ben Gourley, Tane Williams, Randy Beard, Curt Dousett, Michael Buster, M. Casey Reeves, Chris Clark, Christian Lee, Christian Malzl, Philip Malzl

‘Saints and Soldiers’ behoort niet tot de bekendste rolprenten over de Tweede Wereldoorlog en is met een relatief beperkt budget opgenomen. Aan de kwaliteit van de film doet dit echter weinig af. De makers van ‘Saints and Soldiers’ zijn er in geslaagd om een realistische en gevariëerde oorlogsfilm te maken. Verwacht geen massale en uitvoerig in beeld gebrachte veldslagen, duizelingwekkende luchtgevechten, liters bloed of afgescheurde ledematen, maar eerder een ietwat ingetogen oorlogsfilm met de nodige diepgang die enige overeenkomsten vertoont met de uiterst succesvolle serie ‘Band of Brothers’. In ‘Saints and Soldiers’ volgen we een aantal Amerikaanse soldaten die ontsnapt zijn uit handen van de Duitsers, maar vervolgens in een hachelijke positie, namelijk tussen vijandige linies terechtkomen. Na een redelijk spectaculair begin richt de film zich vervolgens meer op de soldaten, hun onderlinge relatie en hun persoonlijke geschiedenis. Al snel wordt duidelijk dat we van doen hebben met sterk uiteenlopende persoonlijkheden. Gordon Gunderson en Shirl Kendrick zijn vooral plichtsgetrouwe militairen en doodnormale Amerikaanse jongens, korporaal Nathan ‘Deacon’ Greer is een overtuigd mormoon die weigert om de oorlog louter vanuit een zwart- wit perspectief te benaderen en de opvliegende hospik Steven Gould is juist zijn tegenpool en koestert een diepgewortelde haat tegen de Duitse vijand. De karakters worden serieus uitgediept waardoor de mens achter de soldaat goed naar voren komt. De belangrijkste boodschap die de film tracht uit te dragen is dan ook dat soldaten geen voorgeprogrammeerde moordmachines zijn, maar in feite doodnormale mensen die gewoon bevelen opvolgen en proberen hun plicht te doen. Dit blijkt ook duidelijk uit het feit dat de Duitsers in ‘Saints and Soldiers’ niet gedemoniseerd worden. Het zijn ook gewoon soldaten en mensen, alleen dragen ze een ander uniform en vechten ze daarom aan de andere zijde. De film maakt mooi duidelijk dat er in een oorlog zelden sprake is van een duidelijke scheiding tussen goed en slecht of heldendom en lafheid, maar dat zich tussen deze uitersten nog een groot grijs gebied bevindt.

Hoewel ‘Saints and Soldiers’ zich vooral fixeert op de hoofdpersonen en de manier waarop ze omgaan met de morele dilemma’s die gepaard gaan met het voeren van een oorlog, bevat de film ook wel de nodige vechtscènes. Ondanks het feit dat deze scènes niet erg talrijk of overdreven spectaculair zijn, schieten ze hun doel niet voorbij. Het hoge realiteitsgehalte zorgt ervoor dat de kijker zich, ondanks het minimale gebruik van bloed en de afwezigheid van shockerende beelden van verscheurde lichamen, toch een goed beeld kan vormen van de onverbiddelijkheid van de oorlog. Dit effect wordt nog verder versterkt door de aandacht die de film besteedt aan de uitdieping van de karakters en de band die de kijker daardoor waarschijnlijk met de hoofdpersonen zal voelen.

‘Saints and Soldiers’ is een absolute aanrader voor liefhebbers van realistisch aandoende oorlogsfilms die inhoud boven spektakel prefereren en is een verademing vergeleken met commerciële en patriottische gedrochten als ’Pearl Harbour’ en ‘Black Hawk Down’.

Frank Heinen