Solanin – Soranin (2010)

Regie: Takahiro Miki | 126 minuten | drama | Acteurs: Aoi Miyazaki, Arata, Yoichi Kondo, Kengo Kora, Natsuki Okamoto

Meiko (Aoi Miyazaki) en Taneda wonen samen. Ze zijn een stelletje maar doen dit ook vanwege het financiële aspect. Het is een stuk goedkoper wanneer je maar voor één appartement hoeft te betalen. Hoewel ze beide enorm veel van elkaar houden zijn ze ook bang voor een onzekere toekomst. Meiko weet niet of ze wel geschikt is om te werken en neemt ontslag. Taneda heeft een parttime baan en heeft best moeite met Meiko’s beslissing, hij maakt zich ernstig zorgen over de losse eindjes die ze aan elkaar moeten knopen.

Wanneer ook Taneda beseft dat hij zijn werk eigenlijk weinig interessant vindt, neemt hij ontslag en besluit met een groep vrienden opnieuw hun rockband ‘Rotti’ op te starten. Sinds hun studententijd oefende ze twee keer per maand, maar nu willen ze proberen door te breken. Een dramatische gebeurtenis verandert ieders plannen.

‘Solanin’ is een ongedwongen portret over opgroeien met alles wat daarbij hoort: liefde, het verlies van vrienden en geliefden en hoe om te gaan met het rouwproces. De onzekere toekomst is voor velen moeilijk, voor sommigen zelfs een bijna te grote opgave. Meiko is zich hier terdege van bewust maar hanteert ook de opvatting dat je voor je dromen moet gaan en niet teveel moet nadenken over mogelijke gevolgen: een denkbeeld dat valt te prijzen, maar niet voor iedereen even eenvoudig verteerbaar is. Regisseur Takahiro Miki neemt dit thema dan ook als uitgangspunt en baseert de rest van de film daar op.

‘Solanin’ wordt bij tijden indrukwekkend door de prachtige cinematografie maar vooral door het fantastische acteerwerk van Aoi Miyazaki (‘Nana’, ‘Virgin Snow’). Zij zet haar rol zo puur neer dat je bijna zou vergeten dat het om een actrice gaat. Hierdoor wordt het verhaal echt invoelbaar en op een aantal momenten zelfs aangrijpend. Zo is de scène aan het strand van een ongekend hoog niveau, alles en iedereen weet dat je niet eeuwig aan de realiteit kunt ontsnappen maar op dat moment is alles goed, zijn er geen problemen en hangt de romantiek overal om je heen.

Takahiro Miki verdient een pluim om een jongerendrama in een bijna verstilde vorm te maken. In tegenstelling tot een überdramatisch geheel voltrekt zich het verhaal in een zeer traag tempo met het gevaar dat je aandacht afdwaalt. Juist door deze langzame opbouw wordt het verhaal geloofwaardiger en verhoogt het de intensiteit.

‘Solanin’ is een sobere maar zeer dramatische coming of age film die de werkelijkheid nergens ontstijgt.

Meinte van Egmond