The Chaperone (2011)

Regie: Stephen Herek | 103 minuten | actie, komedie, familie | Acteurs: Paul Levesque, Ariel Winter, Annabeth Gish, Kevin Corrigan, Yeardley Smith, José Zúñiga, Kevin Rankin, Enrico Colantoni, Israel Broussard, Jake Austin Walker, Ashley Taylor, Cullen Chaffin, Darren O’Hare, Nick Gomez, Sean Boyd, Edrick Browne, Kim Collins, James DuMont, Taylor Faye Ruffin, James Palmer

WWE films vormen bijna een genre op zich. Geef een breedgeschouderde, bekende worstelaar de hoofdrol en je hebt al een deel van het publiek gewonnen, zo moet World Wrestling Entertainment gedacht hebben. En gelijk hebben ze. Hoewel films als ‘The Marine 2’ en ‘Knucklehead’ nergens in uitblinken, wordt er wel winst gemaakt met de uitbreng van de dvd’s. Reden genoeg om door te gaan dus. Laat ‘The Chaperone’, met Paul ‘Triple H’ Levesque, nu ook nog eens een verrassend vermakelijke film zijn, die buiten de verzamelaars van WWE-films om, een totaal andere doelgroep zal aanspreken dan liefhebbers van met testosteron gevulde films.

Paul Levesque speelt de rol van Ray Bradstone. Zeven jaar geleden ging hij de cel in, omdat hij gepakt werd bij een bankoverval. Hij was de bestuurder van de vluchtauto, maar heeft zijn maten nooit verraden. Dat zijn collega’s niets hebben gedaan om hem eerder vrij te krijgen, zit hem dwars, maar nog meer moeite heeft hij met het feit dat hij in de periode dat hij achter tralies zat van zijn vrouw is gescheiden en van zijn dochter is vervreemd geraakt. Met hulp van zelfhulpboeken en een vriendelijke radio DJ heeft Ray zijn leven gebeterd en hij is vastbesloten er na zijn vrijlating het beste van te maken. Maar dat valt niet mee. Een baan zoeken is lastig zonder andere kennis dan autorijden, en zijn vrouw (Annabeth Gish) wil niets van hem weten. Om van zijn dochter Sally (Ariel Winter) maar niet te spreken. Voor haar is de boomlange voormalig crimineel dood en begraven. Zijn plotselinge opwelling om mee te gaan op een schoolreisje naar New Orleans wordt door haar dan ook niet in dank afgenomen. Ten einde raad laat Ray zich toch overhalen de vluchtauto te besturen bij een bankoverval, maar vlak voor hij in actie moet komen krijgt hij wroeging. Daarmee zet hij een reeks gebeurtenissen in werking, die grote gevolgen hebben.

‘The Chaperone’ kijkt lekker weg, en dat is voor een groot deel te danken aan de charismatische hoofdrolspeler. Hoewel je zou verwachten dat de omvang van Levesque’s indrukwekkende torso meer gewicht in de schaal legt dan zijn acteertalent, weet hij toch verrassend goed te overtuigen als de clichématige crimineel-op-het-rechte-pad. Vrijwel alles in de film is voorspelbaar, de plot rammelt aan alle kanten, slechte grappen in overvloed, maar in een familiefilm als deze (hoewel de leeftijdskeuring 12 + is), geeft dat niet. Tienermeisjes zullen zich herkennen in Sally’s pogingen indruk te maken op die leuke klasgenoot en tienerjongens zullen zich vast vermaken met de pogingen van de twee bankrovers om de gestolen buit terug te krijgen. De filosofische mantra’s die Ray spuit hadden beter achterwege kunnen blijven, maar de gevoelige portrettering van Levesque maakt veel goed. ‘The Chaperone’ pretendeert niet meer te zijn dan het is. Goed te doen.

Monica Meijer