The Child in Time (2017)

Recensie The Child in Time CinemagazineRegie: Julian Farino | 89 minuten | drama | Acteurs: Benedict Cumberbatch, Kelly Macdonald, Stephen Campbell Moore, Saskia Reeves, Andrea Hall, Jim Creighton, Beatrice White, Rosa-Marie Lewis, Franc Ashman, Anna Madeley, John Hopkins, Elliot Levey, Lucy Liemann, Natasha Brown, Laurence Spellman, Richard Durden, Geraldine Alexander, Chase Collard

Het zal je maar gebeuren. Je gaat ‘gewoon’ even met je vierjarige dochter boodschappen doen. Je bent aan het afrekenen bij de kassa en ineens is ze verdwenen. Dat overkomt Stephen Lewis (een prachtige rol van Benedict Cumberbatch), een gevierd kinderboekenschrijver, en zijn vrouw Julie (Kelly Macdonald uit “Boardwalk Empire”).
 


‘The Child in Time’ gaat over het ondenkbare voor ouders: de ontvoering van een kind. Want, natuurlijk is er een vóór en een na. En in ‘het na’ vechten gevoelens als wanhoop, onmacht en hulpeloosheid om voorrang. Julie en Stephen blijven het daarna samen proberen, maar dat blijkt steeds moeilijker. De een, Stephen, volhardt in zijn zoektocht. Logisch, want hij voelt zich verantwoordelijk, hoofdelijk schuldig. Hoe kan hij het zichzelf ooit vergeven? De ander, Julie, lijdt apathisch onder het verlies. Uiteindelijk groeien ze uit elkaar en gaan ze apart wonen. Als er wat tijd overheen is gegaan, zoeken ze elkaar weer voorzichtig op.


Tussendoor speelt ook het verhaal van de beste vriend van Stephen, de intelligente maar supergevoelige Charles Darke (Stephen Campbell Moore uit ‘The History Boys’), die er langzamerhand geestelijk aan onderdoor gaat. Met zijn vrouw Thelma verhuist hij naar een bosrijke omgeving om de drukte van zijn bestaan en de verantwoordelijke regeringsjob te ontvluchten. Daar probeert hij vergeefs zijn kinderjaren (cowboytje en indiaantje spelen, in bomen klimmen) te herleven.


In flashbacks zien we het gezin vóór de verdwijning van dochtertje Kate. Vrolijke beelden, herinneringen waar vooral Stephen zich aan vast probeert te klampen. “Want,” zegt ook zijn moeder, “zolang je je haar blijft herinneren, blijft ze leven.”


‘The Child in Time’ is een prachtige film over verdriet en verlies, met veel scènes waarin we deelgenoot worden van deze onvoorstelbare tragedie. Veel blijft onuitgesproken, want de hoofdrolspelers worstelen met hun emoties. Is er een handboek dat zegt hoe je hiermee om moet gaan? Nee. Dus doen Stephen en Julie op hun eigen manier hun best om hun dochter ‘levend’ te houden, hoe moeilijk dat ook is. 


‘The Child in Time’ is de verfilming van het gelijknamige boek van Ian McEwan uit 1987, door critici uitgeroepen als ‘zijn meesterwerk’. Net als in het boek probeert regisseur Julian Farino tijd als relatief voor te stellen. Zonder structuur, bijna vloeibaar. De flashbacks kunnen uitgelegd worden als tijdreizen, want Stephen ziet bij momenten ook zichzelf als kind, in een metro en bij een pub. Het is een film die ontroert en tot nadenken stemt. Geen gemakkelijke film, maar toch een die uiteindelijk hoopvol weet te stemmen. Wat zou jij doen als je kind ontvoerd wordt? Ga er maar eens aan staan. Ondenkbaar en bijna niet te doen, toch? Je gaat er de megahit van Deep Purple nog meer door waarderen…

Ruud Stift

Waardering: 3.5

DVD- en blu-ray-release: 24 augustus 2018