The Florentine (1999)

Regie: Nick Stagliano | 100 minuten | drama, misdaad | Acteurs: Jeremy Davies, Virginia Madsen, Luke Perry, Mary Stuart Masterson, Michael Madsen, Chris Penn, Hal Holbrook, Tom Sizemore, James Belushi, Maeve Quinlan, Lillo Brancato, Robert Downs, Burt Young, Jerome LePage, Kenny Marino, Herbert Rubens, James McCaffrey, Gene Canfield, Charles J. Corrado Jr., Jill Hennessy, Jay Spadaro, Mark Ott, Lester Smith

Michael Madsen lijkt een patent te hebben op rollen als gangster. In veel films speelt hij onsympathieke en onverschillige types die meestal weinig goeds in de zin hebben. Naar eigen zeggen modeleert hij zich daarbij naar zijn grote idool, Robert Mitchum (1917 – 1997), die net als hij gezegend was met een imposant uiterlijk. En voor grote mannen met brede schouders ligt vaak een rol als zware jongen in het verschiet. Zijn voorlopige hoogtepunt beleefde Madsen in de cultklassieker ‘Reservoir Dogs’ (1992) van Quentin Tarantino. De scène waarin hij als beroepspsychopaat Mr. Blonde een arme politieagent z’n oor afsnijdt staat bij vele filmliefhebbers op het netvlies gebrand. In interviews verklaarde Madsen dat het hem meer om goed toneelspel te doen is, dan om roem. Voorlopig bleef zijn spel voornamelijk beperkt tot schurkentypes. Dat hij bijvoorbeeld ook de vader speelt van het jochie Jesse in ‘Free Willy’ (1993) zal voor velen een verrassing zijn.

Ook in de ensemblefilm ‘The Florentine’ (1999) speelt Madsen – getooid met witblond haar – een goedzak; als kroegbaas Whitey is hij degene die zijn vriendengroep wanhopig bijeen probeert te houden. In een ingeslapen stadje in Pennsylvania stikt het van de mensen die teleurgesteld zijn in het leven. Bobby (Chris Penn) zit vast in een ongelukkig huwelijk met Vikki (Mary Stuart Masterson), voornamelijk omdat hij geen zin heeft in een gewone baan en zijn geld verdient met diverse ongure gokzaken. Een van de mensen waarmee hij overhoop ligt is kruimeldief Joe (Burt Young), die zijn zinnen tevens heeft gezet op Whiteys bar, The Florentine. Molly (Virginia Madsen), Whiteys zus, staat op het punt in het huwelijk te treden als haar ex Teddy Finn (Tom Sizemore) plots weer opduikt. Van zijn maatje Truby (Jeremy Davies) krijgt Teddy het nodige advies om over zijn gevoelens voor Molly heen te komen, maar Truby heeft zelf zo zijn romantische sores. Het lukt hem maar niet om serveerster Claire (Maeve Quinlan) voor zich te winnen. Ondertussen is Whiteys niet al te snuggere vriend Frankie (Luke Perry) in zee gegaan met oplichter Billy Munucci (James Belushi), die hem het geld aftroggelt dat Whitey opzij had gelegd voor de trouwdag van zijn zus…

Dat ‘The Florentine’ zijn roots heeft in de toneelwereld is aan alles te merken. Het script, gebaseerd op een stuk van Damien Gray en Amy McCarty-Baker dat eind jaren tachtig in de kleinere theaters van New York redelijke successen boekte, wordt gedragen door de acteurs die zich te buiten kunnen gaan aan lange mono- en dialogen. Een van de mensen die er zorg voor droegen dat er een filmversie kwam van ‘The Florentine’ was Francis Ford Coppola, die als uitvoerend producent zijn steentje bijdroeg. Jammer genoeg is de adaptatie van toneel naar witte doek verre van optimaal. ‘The Florentine’ kan maar niet loskomen van zijn roots en de belangrijkste oorzaken daarvan zijn dat regisseur Nick Stagliano zichzelf en zijn film veel te serieus neemt en dat de prent oubollig overkomt in zijn stijl en thema’s. Dit had gemakkelijk ook dertig à veertig jaar geleden kunnen worden gemaakt. Daarnaast zijn er teveel verhaallijnen en personages, die in een wirwar van saaie, repetitieve dialogen bedolven raken. Ook het happy end voelt misplaatst en past totaal niet bij de grimmige fotografie van Stephen Kazmierski. Het is dankzij de uitstekende all-star cast dat ‘The Florentine’ staande blijft, al is het maar nét.

De nasale en schijnheilige voice-over van Michael Madsen bij aanvang van de film spreekt eigenlijk al boekdelen. Ondanks al hun fouten en onhebbelijkheden houdt Whitey van al zijn klanten. Niet bepaald een uitspraak die je verwacht uit de mond van de maniakale Madsen. Ondanks dat de rol hem niet op zijn buik lijkt te zijn geschreven, zet de acteur een redelijk prestatie neer. Hetzelfde geldt voor vrijwel alle acteurs. Het is alleen jammer dat een fantastische acteur als Hal Holbrook, die barfly Smitty speelt, zo weinig ruimte krijgt om zich te profileren. De paar scènes waar hij wel in zit, behoren meteen ook tot de sterkste van de hele film. Hetzelfde geldt voor Burt Young. Ook enfant terrible Tom Sizemore en wijlen Chris Penn brengen het er goed van af, al geldt voor eigenlijk alle personages dat ze te weinig in beeld zijn om echt met ze mee te kunnen leven. In sommige gevallen ben je blij dat de acteurs niet zoveel in beeld zijn. James Belushi is bijvoorbeeld iets te melig voor deze film en Jeremy Davies werkt een beetje op de zenuwen met zijn maniertjes. De vrouwen komen er wat bekaaid vanaf, maar de paar minuten die ze krijgen benutten Virginia Madsen (ook in het échte leven Michaels zus), Mary Stuart Masterson en Maeve Quinlan uitstekend.

Grote, interessante namen in de cast en voldoende ambities bij de crew zijn geen garantie voor een geslaagde film, zo bewijst ‘The Florentine’. De prent is monotoon, langdradig en weinig origineel. Het is te danken aan de imposante cast dat deze film een voldoende krijgt, zij het een krappe.

Patricia Smagge