The Man Who Knew Too Little (1997)

Regie: Jon Amiel | 94 minuten | thriller, komedie, misdaad | Acteurs: Bill Murray, Peter Gallagher, Joanne Whalley, Alfred Molina, Richard Wilson, Geraldine James, John Standing, Anna Chancellor, Nicholas Woodeson, Simon Chandler, Cliff Parisi, John Thomson, Janet Henfrey, Terry ONeill, Isabel Hernández

Onnozelheid wordt kracht.

Sommige films gaan ongezien of on(der)gewaardeerd aan je neus voorbij. Soms terecht, maar in dit geval absoluut zonde! ‘The Man Who Knew Too Little’ (de titel is een verdraaiing van ‘The Man Who Knew Too Much’, van Alfred Hitchcock), is een geweldige komedie. Een uitstekend script, vlekkeloze regie en een briljante Bill Murray maken deze film een genot om naar te kijken, van het begin tot het einde. Concept, uiterlijk en uitwerking van plot en karakters zijn sterke verwijzingen naar ‘The Pink Panther’, wat al begint in de openingssequentie en wordt voortgezet in de muziek en de karakteriseringen. Wel stereotype, maar daarmee scoort de film, die een stijloefening is die de stijl verbetert.

Waarom is ‘The Man Who Knew Too Little’ toch zo ondergewaardeerd? Misschien is het als een rondborstige blonde ‘babe’ met grote blauwe ogen, die als snel als lekker, maar infantiel wordt bestempeld. ‘The Man Who Knew Too Little’ verdient het om beter bekeken te worden dan dat. Want, wat in eerste instantie een film lijkt met een hoog Bassie en Adriaan gehalte, ontpopt zich dan als een geraffineerde, tot in de kleinste details uitgewerkte klucht, waar Blake Edwards nog een puntje aan kan zuigen. Met name de rol van Bill Murray herbergt een klasse die slechts weinigen is toebedeeld. Als geraffineerde clown draagt hij de film en steekt hij Peter Sellers naar de kroon. Ook het verhaal loopt uitstekend, Subtiele woordgrappen en verwijzingen, leuke vondsten en lekkere types, laten de motor van de film lekker ronken en dragen het geolied en gesmeerd over de finish, op topspeed en zonder enige hapering.

Nog even over Bill Murray. Net als bij alle komedianten geldt ook bij hem: je moet er van houden. Maar hij verstaat zijn vak. Je kunt hem keer op keer weer kijken, omdat er elke keer weer iets in zijn spel lijkt op te duiken, dat je vorige keer nog niet gezien had. Met zijn rol als de naïeve Wallace, die zich in zijn onschuld ontpopt tot een meesterspion, heeft hij de norse weerman uit ‘Groundhog Day’ bijna overtroffen. Ook de andere acteurs zijn goed gecast, met name Alfred Molina zet als Wallace’s belangrijkste tegenstander Boris ‘The Butcher’ Blavasky een leuke rol neer.

Voor alle mensen die de film nog niet hebben gezien: ga hem alsnog kijken, je zult er geen spijt van hebben. Voor hen die hem wel hebben gezien, maar er weinig in zagen: kijk hem gerust nog eens, er zit namelijk meer in. Deze film wordt sowieso alleen maar beter als je hem vaker kijkt.

Arjen Dijkstra

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 23 april 1998