Western Stars (2019)

Regie: Bruce Springsteen, Thom Zimny | 83 minuten | documentaire, muziek | Met: Bruce Springsteen, Patti Scialfa

De carrière van Bruce Frederick Joseph Springsteen kent pieken en iets minder steile pieken. Tot die eerste categorie horen platen als ‘Darkness on the Edge of Town’ en ‘The River’, maar ook de fascinerende autobiografie ‘Born to Run’ uit 2016. Tot de tweede categorie behoort de rest, waaronder het album ‘Western Stars’ uit 2019. Op dit luistervriendelijke album klinkt the Boss als een folksy crooner uit het begin van de jaren 70, met liedjes over auto’s, ouder worden en liefde.

De film ‘Western Stars’ is een bijzondere concertopname van het gehele album, met als toegift een cover van ‘Rhinestone Cowboy’. Tussen de nummers door zien we beelden van paarden, auto’s en cactussen, met op de achtergrond de stem van Bruce in een contemplatieve bui. Het concert is voor een handjevol vrienden en bekenden opgenomen in een opgepimpte schuur op Bruce’s ranch.

Het is lastig om de film te beoordelen zonder iets te zeggen over het karakter van de muziek. Het zijn stuk voor stuk mooie nummers, maar wel van de ongevaarlijkste soort. Het valt niet mee de muziek te rijmen met de man die ooit zong over een darkness on the edge of town, over de spannende dingen die gebeuren in Candy’s room en over een gewelddadig duo dat zijn moordtrip start in het stadje Lincoln, Nebraska. Ook is het onwennig om in de muzikale breaks geen vette sax te horen of snijdende gitaar, maar een orkestje van een paar blazers en een heleboel strijkers.

Ook wennen zijn de teksten die Bruce voor zich uit mummelt tussen de muziek door. Als een derderangs plattelandsfilosoof debiteert hij het ene cliché na het andere, met de ernst van een man die het allemaal heeft meegemaakt en het allemaal wel weet. De kitschy beelden van paarden, auto’s en het vermoeide hoofd van Bruce maken het er niet beter op.

En toch is dit een prima concertfilm. Het belangrijkste bij een dergelijk project is consistentie en daarin slaagt de film met vlag en wimpel. Muziek, beelden en teksten sluiten perfect aan op elkaar en zorgen voor een vijf kwartier lange, smaakvolle onderdompeling in het universum van Bruce Frederick Joseph Springsteen. Dat we dit doen vanuit de leefkuil en niet rondspringend op de vloer is een onvermijdelijk gevolg van de voortschrijdende tijd. Een cliché dat trouwens prima in de film had gepast.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Speciale vertoning: 17 november 2019 (eenmalig in de bioscoop te zien)