Bloedlink (2014)

Regie: Joram Lürsen | 90 minuten | thriller | Acteurs: Marwan Kenzari, Tygo Gernandt, Sarah Chronis

Joram Lürsen is sinds zijn kassucces ‘Alles is Liefde’ één van de succesvolste regisseurs van Nederland. Met films als ‘Alles is Familie’, ‘In Oranje’ en ‘Dolfje Weerwolfje’ bewijst Lürsen dat hij goed uit te voeten kan met de familiefilm. Ook zijn televisiewerk draagt bij aan dat gegeven. Met ‘Bloedlink’ beproeft hij zijn kunnen in een geheel ander genre: de misdaadthriller, in Nederland een type film dat nooit echt van de grond gekomen is. ‘Lek’ (Jean van de Velde; 2000), was nog een aardige poging, terwijl films als ‘Van God Los’ (Pieter Kuijpers; 2003) en ‘De Bende van Oss’ (André van Duren; 2011) vooral leken bestemd om de Hollandse periferie te plezieren. Hoewel Nederland toch een soort van misdaadtraditie kent, wil de representatie ervan in de film maar niet echt heel spannend worden.

In ‘Bloedlink’ is het een ontvoering die voor de spanning moet zoeken. De kruimelcriminelen Victor (Tygo Gernandt) en Rico (Marwan Kenzari) hebben het plan de schone Laura Temming (Sarah Chronis) te kidnappen. De dochter van een welgesteld industrieel moet de twee de rijkdom brengen waarvan ze hebben gefantaseerd sinds ze elkaar in de gevangenis ontmoet hebben. Ze willen de vrouw vasthouden in een vakkundig bewerkte flat, dat vooral in het oog schiet door zijn nietszeggende kleurloosheid. De ontvoering zelf verloopt zonder problemen. Laura wordt met handen en voeten aan het bed gebonden en het lange wachten op het losgeld kan beginnen.

En dan lopen de zaken natuurlijk volkomen uit de hand. Alhoewel, volkomen? Dat valt uiteindelijk wel mee. Een enkele twist voor de nodige verrassing, een gedegen maar nooit waargemaakte spanningsopbouw en een hoop beschrijvende shots. ‘Bloedlink’ houdt het daarmee vooral oppervlakkig. Over de hele linie biedt de film niet genoeg drama of psychologische verdieping, ook door het gebrek aan dialoog. Dat kan in principe geen kwaad als de spanning tot in de puntjes verzorgd is. Een belangrijke voorwaarde daarvoor is de betrokkenheid bij de personages. ‘Bloedlink’ begint aanvankelijk vanuit het perspectief van de twee ontvoerders, maar neemt naar verloop van tijd ook het gezichtspunt van Laura in ogenschouw. Het is voor de toeschouwer onduidelijk of de ontvoering moet slagen of dat een andere uitweg valt te prefereren. Bovendien vergroot het als gevolg de afstand tot de personages. Onverschilligheid ligt dan op de loer. De naïeve dialogen en het stereotypische acteerspel zijn daar mede debet aan.

‘Bloedlink’ is een remake van ‘The Disappearance of Alice Creed’, een film die op zichzelf niet tot de hoogtepunten mag worden gerekend binnen de filmgeschiedenis. Hoewel de film er aardig uit ziet, met oog voor detail, zijn de verwarrende structuur en het gebrek aan diepgang een groot struikelblok. ‘Bloedlink’ is een smetje op het blazoen van regisseur Joram Lürsen. Volgende keer weer beter.

Wouter Los

Waardering: 2

Bioscooprelease: 25 september 2014
DVD- en blu-ray-release: 10 februari 2015