Lethal Weapon 2 (1989)

Regie: Richard Donner | 114 minuten | actie | Acteurs: Mel Gibson, Danny Glover, Joe Pesci, Joss Ackland, Derrick O’Connor, Patsy Kensit, Darlene Love, Traci Wolfe, Steve Kahan, Mark Rolston, Jenette Goldstein, Dean Norris, Juney Smith, Nestor Serrano, Philip Suriano, Grand L. Bush, Tony Carreiro, Damon Hines, Ebonie Smith, Allan Dean Moore, Jack McGee, Mary Ellen Trainor    

Deze tweede film in de ‘Lethal Weapon’ reeks doet nauwelijks onder voor deel één. De interactie tussen de manische, roekeloze Riggs (Mel Gibson) en de voorzichtige, bedaarde Murtaugh (Danny Glover) werkt als een trein. Het tweetal voelt elkaar perfect aan en de band die tussen de twee mannen heerst, wordt uitstekend weergegeven. Van de slijtage in deze formule in de latere delen een rol zou gaan spelen, is hier nog geen sprake. De humor wordt wel een tandje opgevoerd ten opzichte van het eerste deel en dat is in dit geval alleen maar gunstig. Want ondanks de kwinkslagen is de film behoorlijk grimmig en bij vlagen keihard. Het scenario van de hand van Jeffrey Boam weet zowel de sterke punten van het eerste deel vast te houden en er nieuwe elementen aan toe te voegen, waarvan Joe Pesci als de hyperactieve Leo Getz de voornaamste is. Deze alsmaar ratelende accountant heeft miljoenen aan drugsgeld witgewassen en wil in het beschermingsprogramma voor getuigen. Hoewel Riggs en Murtaugh zich aan hem ergeren, vinden ze hem ook amusant en omdat hij één en ander weet over de zaak die ze in behandeling hebben, nemen ze hem mee op sleeptouw. Het levert leuke momenten op à la ‘The Three Stooges’ (waar vooral in deel 3 ook aan gerefereerd wordt) en Pesci krijgt met zijn “okay, okay, okay” en “whatever you want, Leo gets” de lachers op zijn hand.

Waar in het eerste deel vooral Mr. Joshua (Gary Busey) indruk maakte als schurk, zijn er voor dit deel minstens zo memorabele bad guys uit de kast getrokken. Een stel Zuid-Afrikaanse diplomaten, die niet alleen racistische moordenaars zijn, maar ook nog eens drugsdealers en smokkelaars, zorgen dat de agenten van de LAPD hun handen vol hebben. Vooral als het tuig ook de politie persoonlijk tot doelwit maakt in meedogenloze wraakacties. En soms behoorlijk inventief: zonder al te veel te willen verklappen, is de bom op het toilet schitterend gevonden en geeft het Riggs en Murtaugh nog weer eens de gelegenheid om hun vriendschap te bewijzen. De aanvoerder van de slechteriken is de onschendbare diplomaat Arjen Rudd, bloedstollend gespeeld door de Brit Joss Ackland. Zijn rechterhand is de ijskoude Pieter Vorstedt (Derrick O’Connor), die een waardige tegenstander voor Riggs vormt als het op vechten aankomt. De boosaardigheid van de schurken is zeer memorabel, wat ‘Lethal Weapon 2’ ook tot een hoger plan tilt. Ackland en O’Connor zijn meer dan de standaard “baddie” in een actiefilm. Overigens is de anti Apartheid boodschap die de film uitdraagt, een duidelijk politiek statement is de tijd dat de blanke minderheid het in Zuid-Afrika nog voor het zeggen had.

De actie, explosies en achtervolgingen zijn vakkundig geregisseerd door Richard Donner, die knap de balans weet te bewaren tussen de verschillende soorten scènes, waardoor de aandacht er altijd ten volle bij blijft. Als ook in de andere delen, speelt het gezin van Murtaugh ook een rol in deze film en de escapades die Riggs uithaalt met de bevallige Rika van den Haas (Patsy Kensit) vormen een welkome afleiding op alle actie.  Waarom wordt ‘Lethal Weapon 2’ zo weinig genoemd als filmliefhebbers discussies hebben welke vervolgdelen net zo goed of beter zijn dan het origineel? Deze mag echt wel in het rijtje worden opgenomen.

Hans Geurts

Waardering: 4

Bioscooprelease: 17 augustus 1989