Québec-Montréal (2002)

Regie: Ricardo Trogi | 104 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Patrice Robitaille, Jean-Phillipe Pearson, Stéphane Breton, François Létourneau, Isabelle Blais, Julie LeBreton, Pierre-François Legendre, Tony Conte, Patrick Baby, Benoît Gouin, Brigitte St-Aubin, Alexandrine Agostini, Bernard Arene, Melanie Beaulne, Linda Gagné, Marie-Ginette Guay, Dana Klyszejko, Catherine La Haye, François L’Écuyer, Marc Poirier, Geneviève Rochette, Catherine-Anne Toupin, Ricardo Trogi, Norman Yap

‘Michel Gauvin, Mike Gauvin’, zo neemt playboy Michel Gauvin zijn autotelefoon op. Hij is op weg naar Montréal, zoals zoveel anderen. Michel Gauvin speelt een kleine maar belangrijke rol in deze Frans-Canadese mozaïekfilm. Hij verbeeldt de gewetenloze moderne mens, die de wereld naar zijn eigen hand kan zetten.

De hoofdrolspelers zijn nog niet zo ver. Ook zij rijden, verdeeld over drie auto’s op de weg van Québec naar Montréal, maar bij hun loopt alles een stuk minder gesmeerd. Tijdens de reis ontdekken ze iets over zichzelf of over de andere inzittenden wat ze misschien liever niet hadden willen weten. In een auto zit een jong stel dat ruzie maakt. Hun dialogen zijn zo realistisch dat iedereen die een keer met zijn partner op pad is geweest, de situatie herkent. Ze zijn allebei koppig en geïrriteerd, maar er zit een dieper probleem in hun relatie.

In een andere auto zitten drie vrienden. Ze praten als mannen onder elkaar over vrouwen en seks. De bestuurder weet echter niet dat zijn vrienden iets voor hem verbergen. Als je als kijker erachter komt wat er aan de hand is, krijgen de gesprekken tussen de drie jongens een andere lading. In de derde auto zitten twee collega’s. Ze gaan samen naar een congres. Tijdens de rit ondervraagt de mannelijke bestuurder zijn knappe vrouwelijke collega over haar verleidingstechnieken. Ook in deze auto stijgt de spanning.

Op de weg rijdt ook een rode cabriolet met daarin het ideale stel: een lachende blonde vrouw die lijkt op Barbie en een perfecte bruinharige man, gelijk aan Ken. Als een droombeeld passeren zij de andere auto’s, glimlachend, wetend dat ze in stomme verbazing worden nagestaard. Deze mozaïekfilm komt wat langzaam op gang, maar zit vol met spannende dialogen en kleine intriges.

De ridicule scènes met Michel Gauvin en de dromerige scènes waarin het perfecte stel voorbij rijdt, maken de film mild ook al gaat hij over de ellende van menselijke relaties. Bij alles wat er verkeerd gaat tussen de hoofdrolspelers lijkt regisseur Ricardo Trogi te willen zeggen: Dit is het leven, je moet het ermee doen. Hij duikt zelf nog even op als de agent die een van de hoofdrolspelers arresteert. Soms zakt de film een beetje in, maar toch is hij het bekijken waard vanwege de goed geschreven dialogen en het geloofwaardige spel.

Elisa Hermanides