Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby (2006)
Regie: Adam McKay | 108 minuten | actie, komedie, sport | Acteurs: Will Ferrell, John C. Reilly, Sacha Baron Cohen, Leslie Bibb, Gary Cole, Jane Lynch, Lucius Washington, Luke Bigham, Austin Crimm, Adam McKay, David Koechner, Jack McBrayer, Pat Hingle, Greg Germann, Amy Adams, Houston Tumlin, Ted Manson, Molly Shannon, Rob Riggle, Frank Hoyt Taylor, Jim Wise, Elvis Costello, Mos Def
De vader van Ricky Bobby (Gary Cole) spoort zijn zoon aan om de beste te worden met de diepzinnige spreuk: ‘Als je niet eerste bent, ben je laatste.’ Om er vervolgens weer voor jaren achtereen vandoor te gaan. Ricky Bobby luistert goed naar de woorden van zijn vader en samen met zijn jeugdvriend Carl Naughton Jr. gaat hij succesvol al zijn tegenstanders op de racebanen te lijf volgens het principe ‘shake and bake’. Carl wil ook wel eens winnen, maar Ricky legt hem uit dat hij dan tweede wordt en dat is uitgesloten. Dat begrijpt de goedige Carl ook wel. Ricky Bobby verdient intussen sloten met geld, is getrouwd met de super sexy Carley en heeft het helemaal voor elkaar.
Dan verschijnt de Franse Formule I coureur Jean Girard ten tonele en vanaf dat moment gaat alles mis. Eerst breekt Girard Ricky’s arm na een treiterig spelletje en vervolgens krijgt Ricky een ongeluk waaraan hij geen lichamelijk letsel overhoudt, maar dat hem geestelijk invalideert. Carley kan alleen van een winnaar houden en trouwt met Carl die ook meteen maar Ricky’s huis confisqueert. De sponsors die Ricky rijk hebben gemaakt laten het massaal afweten. Als hij ook nog eens zijn rijbewijs kwijtraakt en als pizzabezorger op de fiets van zijn zoontjes niet uit de voeten kan, ziet het leven er bepaald niet rooskleurig uit.
De film is net zo maf als de titel. In het begin is het voornamelijk platte jool als je getuige bent van het egoïsme en de grofheid van Ricky Bobby en de dommige grappen die hij zo smakelijk in het rond strooit. Pas als het personage van Sacha Baron Cohen meedoet, gaat het tintelen. Hij praat met net zo’n idioot Frans accent als inspecteur Clouseau (‘Ricky Booby’) en is minstens even excentriek. Maar ook de andere personages krijgen door deze katalysator een enorme lift en alles wat eerst alleen maar plat en ordinair was, wordt geestig en raar op een goede manier.
Erg flauw, maar ook erg leuk zijn de telefonische gesprekken die Carl en Ricky voeren. Carl kan niet goed wennen aan het huis en het leven van zijn voormalige vriend en belt hem steeds op om wat te kletsen. En Ricky kletst mee, totdat hij zich herinnert dat hij helemaal niet wil praten met de man die zijn vrouw en zijn leven heeft ingepikt, maar een paar seconden later is hij dat weer vergeten en spreken ze af om ergens wat te gaan eten totdat Ricky zich zijn boosheid weer herinnert. Laat het maar aan John C. Reilly over om op onweerstaanbare wijze een beetje dommige, trouwe vriend te spelen met wie je dit soort wazige gesprekken kunt voeren.
De allerleukste scène, en die de film ook het beste typeert, is als Ricky denkt dat hij bijna geheel verlamd is en dus ook geen enkel gevoel meer heeft in zijn benen. Ondanks waarschuwingen van Carl en zijn hoofdmecanicien Michael (Lucius Washington) steekt hij een mes in zijn bovenbeen om zijn gelijk te bewijzen. Hij gilt het uit van de pijn, maar het mes wil er niet meer uit. Carl en Michael komen dan op het lumineuze idee om nog een mes in zijn been te steken en het op die manier los te wrikken. Flauw als je het leest, maar zoals zij het spelen, moet je onbedaarlijk lachen.
‘Talladega Nights’ is een melige, maffe film vol met idiote grappen en gebeurtenissen die flauw, maar ook erg geestig zijn en met zeer veel plezier door de acteurs uitgevoerd.
Diana Tjin-A Cheong