The Sessions (2012)

Regie: Ben Lewin | 97 minuten | drama | Acteurs: John Hawkes, Helen Hunt, William H. Macy, Moon Bloodgood, Annika Marks, Adam Arkin, Rhea Perlman, W. Earl Brown, Robin Weigert, Blake Lindsley, Ming Lo, Rusty Schwimmer, Jennifer Kumiyama, Tobias Forrest, Jarrod Bailey, James Martinez

‘The Sessions’ is de verfilming van het treurige levensverhaal van Mark O’Brien. Op zijn zesde werd er bij Mark polio geconstateerd en raakte hij verlamd vanaf zijn nek. De rest van zijn leven (hij overleed in 1999 op 49-jarige leeftijd) bracht hij in een zogeheten ‘ijzeren long’ door, een apparaat speciaal ontwikkeld voor gehandicapte mensen die niet zelfstandig kunnen ademhalen. De verfilming is gebaseerd op een door O’Brien zelf – hij was jarenlang werkzaam als journalist en dichter – geschreven artikel dat in 1990 gepubliceerd is. In dit artikel, ‘On Seeing a Sex Surrogate’ genaamd, beschrijft O’Brien hoe hij op 38-jarige leeftijd de hulp van een sekstherapeute zocht om ontmaagd te worden.

‘The Sessions’ begint op het moment dat Mark O’Brien (gespeeld door John Hawkes) een nieuwe verzorgster krijgt op wie hij verliefd wordt. Helaas is de liefde niet wederzijds. Omdat Mark het gevoel heeft dat hij niet heel lang meer zal leven, zoekt hij zijn heil bij een sekstherapeute, in de hoop om niet langer als maagd door het leven te hoeven gaan. Omdat hij katholiek is, zet hij deze stap pas wanneer hij hiervoor de goedkeuring van paus Brendan (William H. Macy) gevraagd heeft. Na even nadenken, besluit Brendan dat God waarschijnlijk wel begrip heeft voor deze keuze van Mark en wel een oogje zal dichtknijpen. De gesprekken tussen dit tweetal komen overigens vaker voor in de rest van de film en zorgen mede door hun setting, vlak voor het altaar in de kerk, voor de nodige humor in het verhaal. Want ‘The Sessions’ is zeker geen komedie en op momenten heeft het iets enorm aangrijpends. Toch is het bij vlagen ook in staat om de kijker een brede glimlach te bezorgen.

Grootste reden hiervoor is de zeer overtuigende acteerprestatie van John Hawkes. Hij weet zijn enorm uitdagende rol, waarin hij continue in een ongemakkelijke houding op een ziekenhuisbed ligt, zeer sterk neer te zetten. Hij roept geen medelijden op, maar juist empathie en dat is zeer knap. De sessies met sekstherapeute Cheryl (ook een puike rol van Helen Hunt) zijn humoristisch en confronterend tegelijk, waarbij O’Brien tegen alle bekende problemen aanloopt van iemand die ontmaagd wordt. En hoewel er tijdens de sessies veel naakt te zien is, draait de film zeker niet om seks. Daarvoor ligt de focus van regisseur Ben Lewin, zelf een voormalig poliopatiënt, veel te veel op de persoonlijkheid van O’Brien. Naarmate de film vordert en de sessies tussen hem en Cheryl steeds intiemer worden, ontwikkelt O’Brien steeds meer gevoelens voor zijn therapeute, die op haar beurt grote moeite heeft haar professionele houding te bewaren.

‘The Sessions’ is een film die naar het einde toe steeds mooier en ontroerender wordt. Het verhaal, dat grotendeels verteld wordt aan de hand van opnames die Cheryl maakt van haar sessies, de eerder genoemde gesprekken met de paus, en voice-overs van O’Brien, is pakkend en emotioneel. Het beschrijft de persoonlijke gevoelens heel goed en brengt de problemen van een handicap op een confronterende wijze in beeld. ‘The Sessions’ is meeslepend en grijpt je aan vanaf het begin om je pas na de fraaie slotscène weer los te laten.

Martijn Scheepers

Waardering: 4

Bioscooprelease: 17 januari 2013