Vet Hard (2005)
Regie: Tim Oliehoek | 90 minuten | actie, drama, komedie, romantiek, misdaad | Acteurs: Bracha van Doesburgh, Cas Janssen, Jack Wouterse, Johnny de Mol, Kürt Rogiers, Jaak van Assche, Peter van den Begin, Ton Kas, Bert André, Cees Geel
‘Vet Hard’ is zonder twijfel de meest succesvolle Nederlandse film van het afgelopen jaar. Dankzij een goede reclamecampagne en dito promotie groeide het debuut van de 25-jarige Tim Oliehoek uit tot een waar kassucces. Nu de hype rond de film is overgewaaid en de film spoedig op dvd te koop is, is het een mooi moment om dit product eens beter te bekijken. Is ‘Vet Hard’ echt zo leuk als de reclame je doet geloven?
Nou om heel kort te zijn: Nee, dat is die niet. ‘Vet Hard’ is best een leuke film, maar zeker niet meer dan dat. Sterker nog: als je een beetje bekend bent met de Deense cinema dan zul je ‘Vet Hard’ al snel herkennen als een schaamteloze kloon van ‘Gamle mænd i nye biler’. Laatstgenoemde film is hier uitgebracht onder de naam ‘Old Men In New Cars’ (2002).
Oliehoek heeft het Deense origineel bijna scène voor scène nagemaakt. Als je de Scandinavische film al hebt gezien dan kun je ‘Vet Hard’ met een gerust hard overslaan. Op een paar cameo’s van quasi bekende Nederlanders na heeft de jonge Nederlandse regisseur zijn bronmateriaal bijna letterlijk overgenomen. En dat is jammer.
Jammer voor iedereen die het origineel heeft gezien en jammer van de misplaatste eer die Oliehoek krijgt. Zo origineel als alle reclame je wil doen geloven is ‘Vet Hard’ dus niet. Maar goed, omdat veel mensen waarschijnlijk niet bekend zijn met de Deense cinema is een Nederlandse remake nog wel te rechtvaardigen.
‘Vet Hard’ gaat over de zwaarlijvige crimineel Bennie (Wouterse). De boef komt na vijf jaar uit de gevangenis en tot zijn grote schrik hoort hij dat zijn pleegvader Mast op sterven ligt. De lever van Mast is niet zo best meer. Bennie besluit om op nogal agressieve wijze een nieuw orgaan voor zijn pleegvader te halen. Daarvoor schakelt hij de hulp in van een necrofiel (Rogiers) en twee kokshulpjes (Janssen en De Mol). Ondertussen komt ook de verknipte, suïcidale Katja (Van Doesburgh) bij het gezelschap terecht.
Zoals gezegd is ‘Vet Hard’ gebaseerd op een Deense film. En net als die Scandinavische versie is ook de Nederlandse variant extreem lomp, bot en baldadig. Alle personages zijn larger than life en cartoonachtig ‘Tom & Jerry-geweld’ domineert de film. Daar moet je van houden dus. Het probleem is dat dergelijke extremiteiten wel even leuk zijn, maar na verloop van tijd gaan irriteren. Na een aantal keer een gelijksoortige explosie of doodsmak te hebben gezien, gaat de lol er wel van af. Dat was al zo in de Deense versie en dat is dus ook zo in de Nederlandse editie.
Het is zonde dat Oliehoek het bronmateriaal niet wat heeft bijgeschaafd. Als het verhaal wat was aangepast dan zou je misschien wat meer betrokken raken bij alle actie die op je scherm voorbij komt. Wat meer uitgewerkte personages en wat minder chaotisch en luidruchtig geweld had ‘Vet Hard’ niet misstaan. De film schreeuwt letterlijk om je aandacht. De enige rustpuntjes in deze productie zijn de scènes waarin Janssen en De Mol de hoofdrol vertolken. Het beheerste spel van deze jonge acteurs is echt een verademing tussen de harde explosies en de op vol volume gedraaide evergreens van George Baker.
De film zit ook propvol actie en inside-jokes, dus qua spektakel valt er weinig aan te merken op ‘Vet Hard’. Half bekend Nederland komt dan ook voorbij in deze rolprent. Van Chazia Mourali tot aan Jac Goderie: iedereen die wel eens met zijn kop op tv komt is in deze film te zien. En soms is dat best leuk.
Vooral Mourali is erg grappig in haar piepkleine cameo-optreden als bitchy verpleegster. Ook Olga Zuiderhoek is erg genietbaar als oliedomme bankmedewerkster. De belangrijkste rollen worden aardig vertolkt door de cast, maar vanwege het enorme gemis aan karakteruitdieping en de inwisselbaarheid van veel personages blijft ‘Vet Hard’ vaak steken in goede bedoelingen. De film komt nergens echt tot leven en dat is te wijten aan de immense oppervlakkigheid. Veel personages lijken zo erg op elkaar dat je amper verschil ziet. Je hebt zachtaardige figuren en chagrijnige dommekrachten en that’s it. Meer is er niet.
Het is puur aan het charisma van een acteerkanon als Wouterse te danken dat ‘Vet Hard’ nog redelijk te pruimen is. Een minder begaafde acteur had niets aan kunnen vangen met een eendimensionale en overdreven botte rol als deze. Naast Wouterse houdt ook nieuwkomer Van Doesburgh zich prima staande tussen het brute over de top-geweld. Een niet geringe prestatie voor een debuterend actrice. En zoals gezegd weten Janssen en De Mol ondanks hun kleine rollen en inwisselbare personages toch een aangename indruk achter te laten. De overige castleden blijven nogal anoniem door hun matte vertolking en slappe karakters.
Al met al is ‘Vet Hard’ een redelijke film. De rolprent heeft zo zijn momenten, maar een klassieker is het zeker niet. Met het verstand op nul en met een glas alcohol in de buurt is dit product prima te verhapstukken.
Frank v.d. Ven
Waardering: 3
Bioscooprelease: 3 februari 2005