The Quick and the Dead (1995)

Regie: Sam Raimi | 107 minuten | actie, western, avontuur | Acteurs: Sharon Stone, Gene Hackman, Russell Crowe, Leonardo DiCaprio, Lance Hendriksen, Keith David, Pat Hingle, Kevin Conway, Gary Sinise, Tobin Bell, Roberts Blossom, Mark Boone Junior, Olivia Burnette, Fay Masterson, Raynor Scheine, Woody Strode, Jerry Swindall, Scott Spiegel, Jonothon Gill, Sven-Ole Thorsen, Lennie Loftin, Matthew Gold, Arturo Gastelum, David Cornell, Josef Rainer, Stacy Linn Ramsower    

‘The Quick and the Dead’ is een onderschatte, ondergewaardeerde western van de hand van Sam Raimi, die net te laat kwam voor de korte opleving die ‘Unforgiven’ voor het genre betekende. Wellicht komt dit omdat de film zowel parodie op als hommage aan ’the Old West’ is. In elk geval dient ‘The Quick and the Dead’ meer als fantasy beschouwd te worden dan als een echte, realistische western.

Sterren zijn er in elk geval genoeg te bewonderen. Stone staat simpelweg bekend als “The Lady”, hoewel we later haar voornaam leren kennen, en komt het stadje binnenrijden om wraak te nemen op Herod voor wat haar in het verleden is aangedaan. Dit verhaal wordt in een aantal flashbacks getoond, met Sinise als haar wel heel onfortuinlijke vader. De rol van Herod wordt voor rekening genomen door Hackman, die het altijd goed doet als schurk, hier in een soort herhalingoefening van zijn rol in de al eerder genoemde Eastwood-film. In ondersteunende rollen zijn er, naast een aantal bekende gezichten waar de gemiddelde kijker niet meteen een naam bij zal hebben, de toen nog niet doorgebroken Crowe en DiCaprio te zien. Crowe speelt een voormalige handlanger van Hackman, die priester is geworden en gedwongen wordt aan het toernooi mee te doen. DiCaprio is ‘The Kid’, een jongen die wellicht de zoon is van Herod en zich dolgraag wil bewijzen in het toernooi om het respect van zijn vader af te dwingen.

Dit alles wordt met een relativerende knipoog gebracht, zonder het genre echter daarmee in diskrediet te brengen. Humoristisch is de film zeker bij vlagen, maar er zijn tevens genoeg grimmige momenten als tegenwicht. Uiteraard haalt regisseur Raimi weer allerlei visuele trucs uit en dat is genieten voor de liefhebbers. Camerashots vanuit het ‘gezichtspunt’ van een kogel en bizarre hoeken en gaten geven het geheel een knotsgek tintje, wat prima past binnen de hele context van de film.

De plot is daarentegen simpel en gaat in een rechte lijn voort en grote dramatische ontwikkelingen of Oscar-waardige prestaties worden er niet neergezet. In plaats daarvan biedt de film een kleurrijke cast en heerlijk gefilmd entertainment.

Hans Geurts

Waardering: 4

Bioscooprelease: 6 juli 1995