127 Hours (2010)
Regie: Danny Boyle | 95 minuten | drama, thriller, avontuur, biografie | Acteurs: James Franco, Kate Mara, Amber Tamblyn, Sean Bott, Koleman Stinger, Treat Williams, John Lawrence, Kate Burton, Bailee Michelle Johnson, Rebecca C. Olson, Parker Hadley, Clémence Poésy, Fenton Quinn, Lizzy Caplan, Peter Joshua Hull, Pieter Jan Brugge, Jeffrey Wood, Norman Lehnert, Xmas Lutu, Terry S. Mercer, Darin Southam, Robert Bear, Tye Nelson, Luke Drake, Lonzo Liggins, Kyle Paul
De Engelse regisseur Danny Boyle is al een veteraan als hij in 2008 acht Oscars ophaalt voor zijn Indiase avonturendrama ‘Slumdog Millionaire’. Voor die zegetocht heeft hij succes met uiteenlopende films als ‘Shallow Grave’, ‘Trainspotting’ en ‘The Beach’. Misschien komt het door dat eerdere succes dat Boyle na die wagonlading Oscars gewoon zijn eigen weg blijft vervolgen. Slumdog Millionaire’s opvolger is geen exotisch avontuur of ander groots verhaal, maar een film over een man die 127 uur vast zit. Letterlijk.
Het moet voor Boyle en medescenarist Simon Beaufoy een helse klus zijn geweest om van zo’n statisch gegeven een boeiend geheel te maken. Dat ze glorieus slagen, is vooral te danken aan het filmisch genie Boyle. In ‘127 Hours’ trekt hij de hele cinematografische trukendoos open: split screens, hypersnelle montage, helbelichte visioenen, geluidseffect op geluidseffect, onwaarschijnlijke perspectieven en ga zo maar door. Die cinematografische bravoure dient steeds het hogere doel: de verbeelding van de binnenwereld van een man die 127 uur vast zit.
Meer dan een spannende film over een vastgelopen klimmer, is ‘127 Hours’ een verhandeling over de schoonheid van het leven, de waarde van liefde en familiebanden en de onwaarschijnlijke overlevingsdrang van de mens. Voor Aron Ralston is de 127 uur gevangenschap een tijd van zelfinzicht en loutering. Dit alles wordt nauwelijks uitgelegd, alleen verbeeld: intimiteit in een sneeuwstorm, een home made video van ouders en zusje, de zon die vijftien minuten verwarmt en verlicht. En natuurlijk die gigantische Scooby Doo, een lichtend baken dat verschijnt en weer verdwijnt.
Naast Boyle en Beaufort is acteur James Franco verantwoordelijk voor de emotionele achtbaanrit die ‘127 Hours’ is geworden. Omdat de film uitsluitend draait om de vastgelopen Ralston, draagt de jonge acteur de film van begin tot eind. Franco bestrijkt een breed scala aan emoties, van drieste vreugde tot wanhoop, woede, spijt en overgave. Zijn subtiele spel zorgt voor identificatie met Ralston, zodat de film ook voor de kijker een uitputtingslag wordt.
Na het zien van ‘127 Hours’ zul je jezelf een ding afvragen: hoe kan het dat de adrenaline door je lijf giert terwijl je hebt gekeken naar een man die anderhalf uur niet van zijn plek is gekomen? Alleen een meesterlijk filmer kent het antwoord. Danny Boyle is een meester, ‘127 Hours’ een meesterwerk.
Henny Wouters
Waardering: 5
Bioscooprelease: 24 februari 2011