2046 (2004)

Recensie 2046 CinemagazineRegie: Wong Kar Wai | 129 minuten | drama, romantiek, science fiction | Acteurs: Tony Leung Chiu Wai, Maggie Cheung, Ziyi Zhang, Li Gong, Takuya Kimura, Faye Wong, Carina Lau, Jie Dong, Chen Chang, Wang Sum, Ping Lam Siu, Thongchai McIntyre

Bij een vervolgfilm denk je al snel aan meer van het zelfde. Een sequel kopieert vaak schaamteloos de beste onderdelen van het origineel en moet het vaak afleggen tegen het eerste deel. Nu is ‘2046’ ook een vervolgfilm, maar de prent verschilt zoveel van Kar Wai’s origineel uit 2000 dat je van een geheel nieuwe, losstaande film kunt spreken. De rolprent kun je het beste omschrijven als de memoires van schrijver Chow Mo Wan (Leung) gemixt met een science fiction-sausje. Wan kijkt terug op zijn leven, waarin verloren liefdes centraal staan. Sinds zijn mislukte liefde met Su Li-zhen (Maggie Cheung) stort de schrijver zich in vluchtige affaires die op niets uitdraaien.

Mensen die op een helder vervolg van Kar Wai’s prachtige liefdesepos ‘In the Mood for Love’ hopen, zullen hun verwachtingen flink moeten bijstellen. Het vervolg ‘2046’ is allesbehalve een doorsnee vervolg op die moderne klassieker. Waar ‘In the Mood for Love’ een duidelijk afgebakende film was, daar is ‘2046’ een meer fragmentarisch verteld verhaal dat erg veel vergt van het inlevingsvermogen van de kijker.

Door gegoochel met de tijd en via symboliek ontvouwt het verhaal achter ‘2046’ zich. Het personage uit Wan’s roman is een autobiografische weergave van de auteur zelf. Door de fragmentarische manier van vertellen, kan een fractie van onoplettendheid er voor zorgen dat je het verhaal niet meer snapt. Het gevolg van concentratieverlies kan zijn dat de losse vertelstructuur je volkomen koud laat en de film langdradig en saai voor je wordt. Als kijker moet je veel puzzelen om ‘2046’ nog te kunnen volgen. De prent gooit verleden, heden en toekomst door elkaar en verwijst af en toe ook naar de gebeurtenissen uit ‘In the Mood for Love’. De gecompliceerde verhaallijn en complexe vertelstructuur zijn zowel een plus- als minpunt van de film. Voor kijkers die niet bekend zijn met ‘In the Mood for Love’ zal ‘2046’ al snel een compleet raadsel zijn. De film eist enige kennis over de personages, gebeurtenissen en sfeer uit de voorganger. De regisseur staat niet stil om verduidelijking te geven over die voorgeschiedenis. Integendeel. Het is aan jou om de gebeurtenissen in de juiste context te plaatsen. Dat is niet altijd even gemakkelijk, omdat Kar Wai af en toe drie liefdesgeschiedenissen door elkaar laat lopen. De bevreemdende scifi-beelden uit de fictieve roman maken het volgen van ‘2046’ ook nog eens extra pittig.

De verstrengeling van de verschillende verhaallijntjes heeft echter geen effect op de visuele pracht van de film. In een heerlijk loom tempo kabbelen de (afzonderlijke) scènes zich aan je voorbij. Kar Wai werkt in ‘2046’ weer samen met dezelfde cameraman en componist uit zijn film uit 2000. Chris Doyle verzorgt wederom het camerawerk en dat levert weer een fantastische kijkervaring op. De cameraman speelt met beeld, zo weet hij van schijnbaar alledaagse dingen een waar kunstwerk te maken. Door een aparte camera-opstelling, kleurfilters en vertraagde shots laat Doyle kleine details als rook van een brandende sigaret en de lichtval op kleding er prachtig uit zien. De zwoele beelden worden begeleid door een stemmige soundtrack. De Japanse componist Shigeru Umebayashi heeft wederom een prachtige, slepende score gemaakt. De droevige muziek versterkt de sfeer van de beelden. Naast de instrumentale muziek, komen er ook oude Jazz-evergreens van Connie Francis en Dean Martin voorbij. Bij vlagen zorgt ‘2046’ voor een gevoel van melancholie. Het is met name de sterke muziek en visuele stijl die doet denken aan ‘In the Mood for Love’. Net als die film, mikt ook ‘2046’, door de sterk op elkaar ingespeelde symbiose van muziek en beeld, op het ontlokken van melancholische gevoelens bij de kijker.

Maar door de ongebruikelijke vertelstructuur is het (voor mensen die niet bekend zijn met het eerste deel) moeilijk om sympathie op te brengen voor het personage dat Tony Leung speelt. Dat maakt de film erg ontoegankelijk voor nieuwkomers, maar ook voor mensen die het eerste deel hebben gezien. ‘In the Mood for Love’ leunde ook enorm veel op sfeer, maar omdat die film een afgebakend verhaaltje was, stoorde dat niet. De emoties van de personages was veel helderder, temeer omdat het om slechts twee personen draaiden. In ‘2046’ verschijnen veel meer karakters die in een betrekkelijk korte tijd een compleet personage moeten neerzetten. Gelukkig heeft Kar Wai een ware sterrencast weten te verzamelen. Vooral de knappe Ziyi Zhang speelt erg sterk. De actrice zet een interessante jonge vrouw neer die worstelt met haar gevoelens. Ook Gong Li en Faye Wong zetten sterke personages neer. Hoofdrolspeler Leung is altijd interessant om naar te kijken, ongeacht de rol die hij speelt. Deze Chinese superster weet altijd te intrigeren door zijn mooie spel waarbij hij veel gebruik maakt van lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen. Onder de moeilijke vorm van ‘2046’ schuilt een (hoopvol) verhaal waarin de liefde centraal staat. Liefde kan mooi, maar ook verstikkend zijn. Een spel tussen geliefden dat op het scherpst van de snede gespeeld wordt en waar slachtoffers vallen. Maar de tijd heelt alle wonden en wie weet wat de toekomst voor je in petto heeft, het is een kwestie van de juiste timing voordat de liefde je weer in zijn greep heeft.

Hoeveel je kunt genieten van ‘2046’ hangt helemaal af van de kijker. De film eist veel concentratie en is beslist niet makkelijk. Het is echter een gewaagde en gedurfde zet van Kar Wai om niet zomaar een simpel vervolg te maken van zijn succeshit uit 2000. Als je echter bekend bent met Kar Wai’s eerdere werk en bereid bent 129 minuten te investeren in een moeilijke film, dan wacht er een wonderlijke productie op je.

Frank v.d. Ven

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 3 februari 2005
Bioscooprelease: 10 juni 2021 (re-release, 4K gerestaureerd)