Afro Samurai (2007)
Regie: Fuminori Kizaki | 125 minuten | actie, drama, animatie, avontuur, fantasie | Acteurs: Samuel L. Jackson, Phil LaMarr, Yuri Lowenthal, Terrence ‘T.C.’ Carson, Greg Eagles, John Di Maggio, Ron Perlman, S. Scott Bullock, Jeff Bennett, Jason Marsden, Tara Strong, Fred Tatasciore, Dave Wittenberg, Crystal Scales
Het moest een gouden greep zijn. Acteur Samuel L. Jackson die zijn stem zou verlenen aan de anime (Japanse tekenfilm), gebaseerd op de manga (strip) van Takashi Okazaki over een samurai met een Afrokapsel. Fanboys begonnen al gauw te likkebaarden bij het verschijnen van de eerste trailer, waaruit duidelijk werd dat ze zouden worden getrakteerd op misschien wel het beste werk van productiehuis Gonzo. De toevoeging van RZA aan de muzikale omlijsting maakte het geheel alleen maar interessanter. Maar hoe fijn al die anticipatie ook was, belangrijker is natuurlijk of de serie op zichzelf biedt wat hij beloofde. Ja, is het antwoord. Met de toevoeging: ten dele.
Om maar het slechtste punt te beginnen: het verhaal is flinterdun. Er zijn twee haarbanden, een Nr. 1 en een Nr. 2. De drager van Nr. 1 mag alleen uitgedaagd worden door de drager van Nr. 2. Die echter op zijn beurt door alles en iedereen wordt uitgedaagd, omdat iedereen uiteindelijk natuurlijk de Nummer Een wil zijn. Veel meer dan een statussymbool lijkt de hoofdband niet te zijn, al wordt gezegd dat wie Nummer Een draagt, een soort van god is. Blijkbaar is dat nastrevenswaardig, als is het verdraaid eenzaam aan de top.
Enfin, het verhaal start met de dood van Afro’s vader (dan de Nr. 2) en eindigt in de vijfde aflevering met de confrontatie tussen Afro en de moordenaar van zijn vader – de Nr. 1. De hele weg ernaartoe is een opeenstapeling van gevechten, doorspekt met flashbacks naar Afro’s training als klein jongetje. Afro heeft sinds hij zijn vader heeft zien sterven maar een doel: wraak. Nergens in het verhaal wijkt hij ook maar iets af van dat ultieme doel – de moordenaar van zijn vader vermoorden. Niet om de haarband, maar puur uit wraak. Hij heeft er ook tamelijk weinig over te zeggen. Het praten wordt overgelaten aan zijn metgezel Ninja Ninja (ook met de stem van Samuel L. Jackson). En dat is misschien wel de grootste fout van de hele serie.
Die metgezel is namelijk ronduit irritant en leidt alleen maar af in plaats van dat hij wat toevoegt. Afro blijft zelf door zijn stilzwijgen misschien wel mysterieus, maar de meest prangende vraag aangaande zijn persoon wordt al snel hoe hij het in godsnaam met zijn meeloper uithoudt. Gelukkig is daar in de flashbacks nog geen sprake van. Daar draait het veeleer om de relatie tussen Afro en zijn leermeester, die een bijzonder interessant geheim met zich meedraagt. Bovendien legt Afro er relaties die in zijn tocht naar Nummer Een een cruciale rol zullen vervullen. Hoewel dat gedeelte van het verhaal heel aardig gedaan is, halen de flashbacks wel veel te veel het tempo uit het verhaal.
Gelukkig is de actie om van te smullen. Hoewel de choreografie van de gevechten niet altijd bijster interessant is, is de grafische realisatie ervan dat wel degelijk. De soundtrack van RZA blijkt bovendien perfect aan te sluiten op de beelden, waardoor Afro Samurai toch een geheel eigen karakter meekrijgt. Het is jammer dat het verhaal niet meer om het lijf heeft. Een beetje extra mystiek zou het karakter en daarmee de serie zeker niet geschaad hebben.
Wouter de Boer