Bonnard, Pierre et Marthe (2023)

Regie: Martin Provost | 123 minuten | drama, biografie | Acteurs: Cécile de France, Vincent Macaigne, Stacy Martin, Anouk Grinberg, André Marcon, Hélène Alexandridis, Grégoire Leprince-Ringuet, Peter Van den Begin, Yveline Hamon, César Domboy, Stanislas Merhar, Vincent Londez

Een speels koppel dat naakt door een weelderige Franse tuin dartelt. Dat is het beeld dat blijft hangen na het zien van ‘Bonnard, Pierre et Marthe’ (2023), een romantisch drama van Martin Provost. Logisch, gezien de nogal duffe vertelling over het leven van de Franse schilder Pierre Bonnard (1867-1947) en zijn levensgezel Marthe de Meligny.

De opkomende schilder Pierre Bonnard (Vincent Macaigne) plukt een jonge vrouw van de straat om voor hem te poseren. Het is Marthe (Cécile de France), die doet alsof ze van gegoede Italiaanse komaf is en zich voorstelt met de achternaam De Meligny, terwijl ze eigenlijk Maria Boursin heet. Al snel belanden ze met elkaar in bed. Daarbij moet Pierre zich direct van zijn zorgzame kant laten zien, omdat Marthe het aan haar longen heeft en een astmatische aanval krijgt. Het schrikt de schilder niet af, integendeel. Hij introduceert haar bij zijn artistieke en muzikale vrienden en vraagt of ze met hem wil samenwonen.

Eerst wonen de twee samen in Parijs, later betrekken ze een afgelegen buitenhuis aan de Seine. Geïnspireerd door zijn muze weet Pierre zijn loopbaan een boost te geven en verwerft hij steeds meer bekendheid. Marthe moet zich op haar beurt tevredenstellen met een lege ringvinger en een onvervulde kinderwens, omdat de kunstenaar niets wil weten van het burgerlijke leven. Wanneer jaren later het liefdesvuur gedoofd lijkt, verschijnt de jonge kunststudente Renée Monchaty (Stacy Martin) in hun leven. Zij geeft Pierre nieuwe inspiratie en zorgt voor een frisse dynamiek in zijn relatie met Marthe. Maar dan komt het onvermijdelijke moment dat Pierre moet kiezen tussen zijn oude en zijn nieuwe muze.

‘Bonnard, Pierre et Marthe’ komt over als een dorre opsomming van gebeurtenissen, waarbij weinig moeite is gedaan om inzicht te geven in de belevingswereld van de personages. Wat zien Pierre en Marthe nu precies in elkaar? Waarom legt Marthe zich neer bij een ongehuwd en kinderloos bestaan achter het aanrecht? Wat beweegt het stel er precies toe om Renée in hun solitaire plattelandse leven toe te laten? Misschien was het de bedoeling om de raadselen der liefde uit te drukken, maar het is lastig om de personages te volgen. Het haast kluchtige acteerwerk helpt hier ook niet bij.

Het persmateriaal suggereert dat de film aandacht moet genereren voor de belangrijke en ondergewaardeerde rol die Marthe in het werk van de kunstenaar zou hebben gespeeld. Helaas blijft onduidelijk wat die rol dan precies behelst, anders dan het feit dat ze vele malen is afgebeeld op de schilderijen en kennelijk een bron van inspiratie was. Ze wordt eigenlijk vooral neergezet als een leugenachtige lastpak, die het genie Bonnard aan huis gekluisterd houdt.

Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes, zoals de mooie muziek van componist Michael Galasso. Verder krijg je een indruk van de kleurrijke werken van Bonnard en de manier waarop ze (mogelijk) tot stand zijn gekomen. Ten slotte is er tegen het einde een kwalitatieve opleving, omdat de film dan ontroert met de overtuigend ouder gemaakte acteurs.

‘Bonnard, Pierre et Marthe’ vertelt slaperig over het leven van de schilder Pierre Bonnard en zijn partner Marthe de Meligny. Marthe had als muze een cruciale invloed op het werk van de kunstenaar, maar het blijft onduidelijk wat ze precies heeft betekend. Ook de drijfveren van de personages blijven in nevelen gehuld. Wel nodigt de film uit om het werk van Pierre Bonnard te verkennen en de muziek van Michael Galasso te beluisteren. Toch een aardige opbrengst.

Ester Šorm

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 14 maart 2024