Jesus Revolution (2023)

Recensie Jesus Revolution CinemagazineRegie: Jon Erwin, Brent McCorkle | 120 minuten | drama | Acteurs: Joel Courtney, Jonathan Roumie, Kimberly Williams-Paisley, Anna Grace Barlow, Kelsey Grammer, Nic Bishop, Jackson Robert Scott, Nicholas Cirillo, Ally Ioannides, Julia Campbell, Mina Sundwall, DeVon Franklin, Charlie Morgan Patton, Jolie Jenkins, Sidney Floyd, Erin Schaut, Randall Newsome, Brian Shoop, Grant Owens, Steve Hanks

Hippies en het christelijke geloof. Twee aspecten die men niet zo snel met elkaar associeert. Jon Erwin en Brent McCorkle baseerden hun film op het waargebeurde verhaal van een religieuze hippiebeweging die aan het einde van de jaren zestig en begin jaren zeventig opkwam en wat in Amerika bekend zou staan als de ‘Jesus Revolution’. De end credits stellen dat de beweging volgens een aantal historici de grootste spirituele ontwaking ooit was in Amerika en in 1971 wijdde het magazine Time een cover story aan deze ‘Jesus Revolution’.

De film begint in 1968 in Zuid-Californië. Greg Laurie (Joel Courtney) verruilt de ‘Junior Reserve Officers Training Corps’ om deel uit te maken van een hippiegroep. Greg, die een ingewikkelde relatie met zijn moeder Charlene (Kimberly Williams-Paisley) heeft, lijkt in eerste instantie zijn draai binnen de groep te hebben gevonden. Hij ontmoet Cathe (Anne Grace Barlow). Samen met de andere hippies ambiëren ze het idee van vrijheid en daar hoort ook drugsgebruik bij.

Als de zus van Cathe na een keer drugs te gebruiken bewusteloos raakt, maakt zij zich los van de groep. Even later verlaat ook Greg de andere hippies om zich met Cathe aan te sluiten bij de Calvary Chapel. Pastoor Chuck Smith (Kelsey Grammer), die zijn kerk eerst vanwege de hippiebeweging zag leeglopen, weet vanwege de komst van hippiepredikant Lonnie Frisbee (Jonathan Roumie) juist zoekende jongeren aan te spreken. Smith en Frisbee organiseren bijeenkomsten, dooprituelen in de Stille Oceaan en weten steeds meer mensen te vinden die zich bij hun kerk willen aansluiten.

Voor wie denkt een film te kijken waarin hippies in de jaren zestig en zeventig centraal staan, komt bedrogen uit. Het eerste deel van de film draait om de hippiebeweging en de sfeer die daarbij hoort, maar al snel ligt de focus op het geloof. Met een titel als ‘Jesus Revolution’ is dat misschien niet heel vreemd, maar de film is wat dat betreft echt een christelijke film waarin een ideaalbeeld van het geloof wordt weergeven en er geen ruimte is voor kritiek.

Met muziek, haardrachten en kleding weet ‘Jesus Revolution’ de tijdgeest echter goed te vangen. Nummers als ‘House of the Rising Sun’ van The Animals en ‘Don’t Stop’ van Fleetwood Mac zijn onder andere te horen. Er zijn scènes waarin er in de bioscoop naar de film ‘Romeo and Juliet’ (Franco Zeffirelli, 1968) wordt gekeken en Greg met een groep voor de televisie zit om in 1969 naar de Maanlanding te kijken.

Hoewel er op het spel en de cinematografie weinig is aan te merken, gaan sommige scènes en dialogen nogal traag. De film had makkelijk een aantal minuten korter kunnen zijn. De overduidelijke nadruk op religie zorgt ervoor dat niet-gelovigen snel afgeleid raken van het verhaal dat al gauw langdradig aanvoelt. Sommige kijkers zullen ‘Jesus Revolution’ boeiender vinden dan andere kijkers, maar er gebeurt verhaaltechnisch te weinig om het geloof heen om geïnteresseerd te blijven kijken.

Isabel Kikkert

Waardering: 2

Bioscooprelease: 3 augustus 2023
VOD-release: 2 oktober 2023