Breakfast with Hunter (2003)
Regie: Wayne Ewing | 91 minuten | documentaire | Acteurs: Hunter S. Thompson, John Cusack, Benicio Del Toro, Johnny Depp, P.J. O’Rourke, George Plimpton, Ralph Steadman
‘Breakfast with Hunter’ is een documentaire die in eerste instantie bedoeld is voor de mensen die wel eens een ontbijtje met de charismatische journalist hebben willen nuttigen. De in 2005 door middel van zelfmoord om het leven gekomen schrijver heeft nog steeds een grote groep fans en zij zullen zeker geïnteresseerd zijn in de door Wayne Ewing geregisseerde documentaire.
De film geeft een intieme blik in het leven van de Gonzo journalist en de camera verhult niets. Ewing filmde Thompson in en om de Owl Farm, in Woody Creek bij Aspen (Colorado), waar hij woonde, maar ook bijvoorbeeld tijdens een bijeenkomst in de beroemde Viper Room, waar hij arriveert met onder andere Johnny Depp en een opblaaspop. John Cusack leest hier een door Thompson geschreven brief voor gericht aan Mr. Wills, de District Attorney: “I am given to understand that you want me to come into the courthouse and officially surrender to you, in front of witnesses, so you can re-arrest me on some kind of vague chickenshit charge cooked up by officer Short…Is my information correct?…Did that vengeful dingbat actually fail to serve me with a valid legal summons?…Was he so crazy that he couldn’t even arrest me properly?” Uit deze prachtige brief, die Cusack met een zichtbaar plezier voorleest, komt het personage Hunter S. Thompson, voor zover je hem kunt kennen, uitstekend naar voren: hij is zeer welbespraakt, maar ook zo gek als een deur. De brief was bedoeld voor de advocaat die de arrestatie van Hunter S. Thompson behandelde omdat hij onder invloed van alcohol een auto bestuurde.
Ook zien we beelden van het 25-jarig jubileum van ‘Fear and Loathing in Las Vegas’, voorbereidingen voor de verfilming ervan, waarbij we live meemaken hoe Hunter S. Thompson de eerste regisseur van de film, Alex Cox, zijn huis praktisch uitschopt, omdat Cox van plan was de film vol animaties te stoppen. Later zou Terry Gilliam de film regisseren, en mag geen geheim meer heten hoe goed deze beslissing geweest is, gezien het succes van de film. Ook interessant zijn de scènes waarin Hunter S. Thompson en Johnny Depp met elkaar optrekken, Johnny Depp heeft zo’n vier maanden met Hunter Thompson opgetrokken om zich de manieren en het typische dialect eigen te maken. Ook Benicio del Toro ontbreekt niet.
Regisseur Wayne Ewing maakte meerdere documentaires over Hunter S. Thompson, bijvoorbeeld ‘Free Lisl’ en ‘When I Die’. Zijn liefde voor zijn onderwerp ligt er dik bovenop en het maakt dat ‘Breakfast with Hunter’ niet altijd even evenwichtig is. De blik die ons gegund wordt in het veelbewogen leven is er voornamelijk één met een roze gekleurde bril. Zo wordt er zijdelings verteld dat Thompson veel dingen uitgehaald heeft, maar waarvoor hij gearresteerd is, waren altijd de dingen die hij niet gedaan heeft. Het is aan de kijker om daar door heen te prikken. Ewing gebruikt geen standaard vertelstructuur, zelfs geen chronologische, maar maakt van de documentaire een op het eerste oog warrig geheel, in de stijl van Hunter dus, maar weet op het eind wel – bijna – alle losse eindjes aan elkaar te knopen. Zijn we dichter bij de kern van het persoon Hunter S. Thompson aan het eind van de documentaire? Gezien het ondoordringbare karakter van de man waarschijnlijk wel. ‘Breakfast with Hunter’ is echter niet alleen geschikt voor de mensen die hem als één van de belangrijkste en meest invloedrijke schrijvers van Amerika beschouwen, maar ook boeiend voor hen die geïnteresseerd zijn in een stukje Amerikaanse cultuurgeschiedenis.
Monica Meijer