Brotherhood – Broderskab (2009)
Regie: Nicolo Donato | 97 minuten | drama | Acteurs: Nicolas Bro, David Dencik, Claus Flygare, Michael Grønnemose, Hanne Hedelund, Anders Heinrichsen, Morten Holst, Jon Lange, Johannes Lassen, Sophie Louise Lauring, Thure Lindhardt, Martin Metz, Signe Egholm Olsen, Peter Plaugborg, Mads Rømer, Lars Simonsen
Homoseksuele neonazi’s. Het klinkt als iets lachwekkends, maar ‘Brotherhood’ laat zien dat dit absoluut niet het geval is. Dat er sterke filmproducties uit Denemarken kwamen was al een tijd bekend en ‘Brotherhood’ bewijst maar weer eens dat de Denen bekwame filmmakers zijn. ‘Brotherhood’ is Nicolo Donato’s eerste lange speelfilm. Hiervóór verwierf hij al bekendheid met zijn korte film ‘Togetherness’ die eerder draaide op het Cannes Filmfestival. Met ‘Brotherhood’ vertelt hij het klassieke verhaal van een verboden liefde, gestoken in een uiterst ongewoon jasje.
In ‘Brotherhood’ wordt Lars ontslagen uit het leger omdat hij beschuldigd wordt van flirten met enkele van zijn ondergeschikten. Vanwege zijn werkeloosheid trekt hij weer in bij zijn ouders, en komt in zijn doelloosheid in contact met de locale neonazi organisatie. Bij de eerste ontmoeting moet hij niets van ze hebben. Maar uiteindelijk zwicht Lars, door een combinatie van nieuwsgierigheid en frustratie, voor de pogingen van Michael (één van de neonazi leiders) om hem in te lijven bij de groep. Na het in elkaar slaan van een man uit het lokale asielzoekerscentrum wordt Lars uit huis gezet door zijn ouders. Hij krijgt onderdak met behulp van de neonazi’s in één van de buitenverblijven van de organisatie. In dit strandhuis woont ook Jimmy, die het pand voor de organisatie opknapt. Tijdens Lars’ verblijf in het huis groeien Jimmy en Lars meer naar elkaar toe tot op het punt dat de twee verliefd op elkaar blijken te zijn. Dit strookt uiteraard niet met het gedachtegoed van het neonazisme. De geliefden komen door hun relatie in een gevaarlijke situatie, zij vrezen terecht voor de ontmaskering van hun wederzijdse liefde door de neonazi organisatie.
Nicolo Donato heeft een goed punt door met ‘Brotherhood’ te suggereren dat er een homo-erotische ondertoon zit aan het gegeven van een groep mannen die in een zeer gesloten, ultra-agressieve en macho subcultuur samenleven en hun frustratie botvieren op alles wat niet strookt met hun ideologieën.
Wat sterk is aan zijn film, is de uitwerking van de ontwikkeling van de relatie tussen Lars en Jimmy. Je ziet als kijker de twee jongemannen samen werken en plezier maken. Door het gebruik van subtiele stiltemomenten worden de onderhuidse gevoelens van de mannen duidelijk gemaakt. Deze momenten doen door het oprechte acteerwerk niet cliché aan. Een mooi voorbeeld waarin deze onderhuidse spanning ook duidelijk wordt, is de scène waarin de twee een hardrock nazi feest bezoeken en tussen de uitzinnige menigte haast lijken te dansen met elkaar.
Het is alleen jammer dat deze kracht een beetje uit de film verdwijnt, zodra deze spanning tussen de twee heren wordt opgeheven en ze toegeven aan hun verlangens. De verhouding tussen Lars en Jimmy die volgt is namelijk een stuk minder boeiend. Vanaf dat moment draait de film meer om hun angst om ontdekt te worden door de andere neonazi’s. Ook doet het een beetje geforceerd aan als Lars zich überhaupt bij de neonaziorganisatie aansluit. Zijn beweegredenen om een dergelijke drastische stap te nemen worden niet sterk genoeg duidelijk gemaakt.
Wat nog wel moet worden genoemd zijn de sterke acteerprestaties van de gehele cast. Nicolas Bro, ook bekend van de fantastische zwarte komedie ‘Adam’s Apples’, springt in het oog als de gladde berekende leider Michael, die de leiding heeft over de neonazi eenheid waarin Lars en Jimmy zich bevinden.
Kort door de bocht zou kunnen worden gezegd dat de film een combinatie is van ‘Brokeback Mountain’ en ‘American History X’. Maar ‘Brotherhood’ is meer dan dat en de film weet, ondanks enkele mindere momenten, door de sterke opbouw en originele invalshoek zeker te boeien en te ontroeren. Daarnaast maakt Nicolo Donato met ‘Brotherhood’ een sterk statement over tolerantie en respect.
Redactie Cinemagazine
Waardering: 3.5