Cash Truck – Wrath of Man (2021)

Recensie Cash Truck CinemagazineRegie: Guy Ritchie | 119 minuten | actie, misdaad | Acteurs: Jason Statham, Holt McCallany, Rocci Williams, Josh Hartnett, Jeffrey Donovan, Scott Eastwood, Andy Garcia, Deobia Oparei, Laz Alonso, Raúl Castillo, Chris Reilly, Eddie Marsan, Niamh Algar, Tadhg Murphy, Alessandro Babalola, Mark Arnold, Gerald Tyler, Alex Ferns, Josh Cowdery, Jason Wong, Rob Delaney, Eli Brown, Kerry Shale, Cameron Jack

Na het kijken van ‘Le convoyeur’ (2004) kwam Guy Ritchie op het idee deze Franse film te remaken. Het resultaat heet ‘Cash Truck’ (originele titel: ‘Wrath of Man’). Guy Ritchie en Jason Statham hebben beiden met dezelfde film, ‘Lock Stock and Two Smoking Barrels’ in 1998, hun debuut gemaakt. Deze werd gevolgd door ‘Snatch’ (2000), die bij de fans een cult-status kreeg, en ‘Revolver’ (2005). Vijftien jaar later is ‘Cash Truck’ de vierde collaboratie van Guy en Jason. De toon van de film is grimmiger en donkerder dan we van Guy Ritchie gewend zijn.

Vijf maanden na een overval op een geldwagen, waarbij een aantal mensen bruut is vermoord, loopt een mysterieuze man, Patrick Hill, Fortico Security binnen om te solliciteren als beveiligingsbeambte. Fortico Security, een bedrijf met geldwagens, is hetzelfde bedrijf waarop de overval heeft plaatsgevonden. Patrick Hill, die al snel ‘H’ door zijn collega’s wordt genoemd, krijgt een training voor beveiligers waar hij op het nippertje voor slaagt. Hierbij wordt hij herinnerd aan de ernst van zijn werk door te refereren aan de bloederige geldwagenoverval van vijf maanden geleden. Echter, wanneer de geldwagen, waar H in zit, wordt overvallen, wordt al snel duidelijk dat hij veel meer in zijn mars heeft dan hij in eerste instantie heeft doen vermoeden. En dit baart zijn collega’s zorgen. Parallel hieraan loopt een andere verhaallijn over de overvallers en hun motieven. Ze hebben een extreem hoog ontwikkelde skillset en ze gebruiken deze om hun ontevredenheid financieel te compenseren. De verhaallijnen komen uiteindelijk samen zoals twee vrachttreinen die met een hoge snelheid op elkaar afstevenen.

Het verhaal is opgedeeld in vier delen waardoor het een gelaagd en niet chronologisch geheel is. Het is al snel duidelijk, vanaf het moment dat H kalmpjes het bedrijf binnenwandelt, dat niets is wat het lijkt. Zijn gemoedstoestand en zijn gedrag zijn niet congruent met zijn nieuwe functie. Hij doet totaal geen moeite om door zijn collega’s aardig gevonden te worden. Wanneer H een overval met het grootste gemak weet tegen te houden, wordt hij een superster.

Tegelijkertijd worden er ook vragen gesteld. Hoe komt hij aan zijn vaardigheden? Wie is hij? En wat doet hij hier? Ook de kijker krabt het hoofd omdat deze dezelfde informatie heeft als de spelers in het verhaal. Wat er wel aan de hand is, is onduidelijk, maar dat het iets ernstigs is, is een gegeven. Naarmate het verhaal zichzelf uitpakt, en de diepere lagen zichtbaar en voelbaar worden, wordt het langzaam maar zeker duidelijk. Dit zijn de momenten wanneer je begrip krijgt voor de wreedheden die mensen elkaar aandoen.

De toon van de film is niet wat de kijker van Guy Ritchie gewend is. Zijn typische humor en dialogen, zoals in ‘Lock Stock and Two Smoking Barrels’ en ‘Snatch’, zijn in ‘Cash Truck’ geheel afwezig. Al in de opening credits, waar kunstwerken van de Franse artiest Gustav Doré als symbolen worden gebruikt voor de plot, wordt de toon van de film gezet. Deze is het beste te vergelijken met donkere bittere koffie die in een keer wordt opgedronken. Het zwaard van Damocles hangt boven het hoofd en het is geheel onbekend wanneer deze valt. Maar dat deze valt is zeker.

Jason Statham, in de rol van H, vertaalt op een koelbloedige manier een sentiment, waar de kijker niet direct van op de hoogte is, maar waar de oorzaak de kern van het verhaal is. Ook hier, zoals in bijna alle typecastrollen, is Jason Statham het hardgekookt eitje die met de kalmte van een Indische koe strenge straffen uitdeelt. Hij is hier zo glad en goed gekleed als James Bond met het karakter van een bare knuckle fighter.

Zowel Andy Garcia, als Agent King, en Josh Hartnett als Boy Sweat Dave, zijn grote namen maar hebben kleine rollen. Ze zijn slechts bouwsteentjes in het grillig kunstwerk waar H aan werkt. Omdat Andy Garcia’s rol klein is, kan weinig worden gezegd over zijn acteerwerk. Dat is ook niet nodig omdat iemand zoals hij zichzelf niet meer hoeft te bewijzen. Josh Hartnett, ook een acteur van groot kaliber, is het enige element met een tikkeltje humor. Hij vormt daardoor een schril contrast met H die duidelijk op een donkere missie is. De grote antagonist, het onvoorspelbare element binnen dit verhaal, wordt vertolkt door Scott Eastwood als Jan. Alhoewel hij niet veel screentime heeft, is zijn aanwezigheid steeds geïmpliceerd als de schaduw die maar steeds buiten het bereik van de protagonist blijft. Scott Eastwood heeft dezelfde ‘Pale Rider’-kalmte van zijn vader geërfd en dat is een mooie toevoeging aan het karakter dat hij vertolkt.

‘Cash Truck’ is een reis, een avontuur, een man met een missie, een glimmende moker, een hogesnelheidstrein met een doel. De plot is best simpel maar vanwege de gelaagdheid en structuur voelt het toch fris aan. Het is geen typische Guy Ritchie-film als naar de toon van de film gekeken wordt en voelt het toch aan alsof hij hier zijn typische karaktertrekken heeft ingeruild voor een algemeen bekende filmformule. Dat is best jammer. Desondanks is het een prima film waar je vergeet popcorn te eten en jouw cola onaangeraakt blijft. De actiescènes zijn scherp en to the point. De acteerprestaties zijn zoals van de acteurs wordt verwacht en verder is het ritme van de film perfect. Er bestaat geen moment waar je even naar het toilet kan of je telefoon checkt. Wanneer de film is afgelopen voel je dat er iets intens is gebeurd, zonder dat deze filosofische repercussies heeft. De zwarte koffie staat heet. Geniet ervan!

Gerold Kort

Waardering: 3.5

VOD-release: 23 september 2021 (Prime Video)