Conan the Destroyer (1984)

Regie: Richard Fleischer | 103 minuten | actie, avontuur, fantasie | Acteurs: Arnold Schwarzenegger, Grace Jones, Wilt Chamberlain, Mako, Tracey Walter, Sarah Douglas, Olivia d’Abo, Pat Roach, Jeff Corey, Sven-Ole Thorsen, Bruce Fleischer, Ferdy Mayne

Twee jaar na de eerste ‘Conan’-film werd er een vervolg uitgebracht. Helaas is de opvolger niet zo leuk als het origineel. Dat ligt vooral aan het gemis aan een aansprekende schurk en aan de kinderlijke humor. Toch kun je best wat lol beleven aan deze ‘no brainer’.

Van het verhaal moeten de ‘Conan’-films het niet hebben. De meest flinterdunne driestuiver-romannetjes lijken op pure proza als je ze vergelijkt met de plotlijntjes van de barbarenfilms. In dit tweede deel moet de brede Conan een juweel zoeken dat zijn overleden geliefde weer tot leven kan wekken. Uiteraard zit er een addertje onder het gras. De barbaar wordt gebruikt door een gemene tovenares (Douglas) die met het sierraad de aarde wil veroveren.

De idiote plot vormt een mooi alibi om Conan van hot naar her te sturen en de meest vreemde en exotische personages te ontmoeten. Zo komt hij in aanraking met een éénogige tovenaar, een sexy prinsesje, een zwarte vrouwelijke krijger en een smerig, rubberen monster. Niet de meest doorsnee personen dus. Jammer genoeg konden de nieuwe castleden de film niet redden van de pompeuze toon die de regisseur voor ogen had. Fleischer heeft de prent volgestouwd met dik-aangezette scènes en muzikale omlijstingen. Rommelende muziek en dramatische shots van Schwarzenegger moeten zorgen voor een epische sfeer. Dat heeft een averechts effect. ‘Conan the Destroyer’ is een, toen al, hopeloos gedateerde actiefilm en geen Bijbels drama. Fleisher pretendeert een veel gewichtigere film te hebben gemaakt, dan dat de prent eigenlijk is.

Daarnaast heeft de film ook te kampen met een onevenwichtige opbouw. Waar ‘Conan the Destroyer’ op sommige momenten volwassen moet overkomen, slaat Fleisher de plank finaal mis met zijn vreemde mix van humor, drama en actie. Vanuit het niets wordt een quasi romantische scène onderbroken door humoristisch bedoelde passages. Omdat geen enkel element de kans krijgt om van een volwaardige uitdieping te spreken, blijft de film erg leeg en vlak. Voor een actiefilm is de prent te leeg en te tam en voor een avonturenfilm gebeurd er te weinig. Het plotlijntje waarin Conan rouwt om zijn gestorven geliefde Valeria komt totaal niet uit de verf door het gebrekkige spel van Schwarzenegger. De humor is dan weer zeer ongepast vanwege het kinderachtige karakter. Fleischer presteert het om in een actiefilm op de proppen te komen met een dronken held. De beschonken Conan loopt tegen pilaren aan en struikelt over alles. Tsja. Schwarzenegger staat toch al niet bekend om zijn sterke acteerwerk, maar het neerzetten van een bezopen personage gaat hem al helemaal pijnlijk slecht af.

Ironisch genoeg zijn enkele actiescènes onbedoeld de grappigste momenten uit de hele film. Zo is de tovenaarAkiro (Mako) hilarisch als hij met zijn Oosterse kreten en bizarre handgebaren aan de gang gaat. Ook de uitdrukkingloze, granieten kop van Grace Jones zorgt voor lachsalvo’s als ze vreemde dialogen met haar tegenspelers aangaat. Het acteerwerk is niet van de bovenste plank dus. Al moet gezegd worden dat Olivia d’Abo vrij aardig is als naïef prinsesje. Al is het wel overduidelijk dat ze is gecast om haar uiterlijk. Het meisje mag in heel luchtige kledij op komen draven waarbij Fleischer veelvuldig op haar lichaam inzoomt om een erotisch tintje aan zijn productie toe te voegen.

Hoeveel je van ‘Conan the Destroyer’ kunt genieten hangt af van hoeveel je bereid bent te accepteren van de film. Op veel fronten gaat de prent hopeloos de mist in: qua acteerwerk, qua actie en qua sfeer. Als je de eerste film rond de barbaar leuk vond, dan kun je nog wel wat plezier beleven aan dit vervolg. Ook liefhebbers van ‘camp’ kunnen misschien wel genieten van de goedkope decors en statische toneelspel. Mensen die van goede smaak houden moeten maar met een grote boog om deze productie heen lopen.

Frank v.d. Ven