De bonte brigade – Furry Vengeance (2010)
Regie: Roger Kumble | 91 minuten | komedie, familie | Acteurs: Brendan Fraser, Ricky Garcia, Brooke Shields, Matt Prokop, Ken Jeong, Eugene Cordero, Patrice O’Neal, Jim Norton, Billy Bush, Angela Kinsey, Samantha Bee, Alice Drummond, Toby Huss, Skyler Samuels, Gerry Bednob, Alexander Chance, Salvatore Santone, Wallace Shawn
Waar is het toch misgegaan met Brendan Fraser? Heeft deze man dan echt geen waardigheid? Of zou hij daadwerkelijk plezier beleven aan de talloze vernederingen die hem in zijn filmcarrière ten deel vielen? Waar hij voorheen zo af en toe nog wel eens een aardige film maakte (in ‘School Ties’ (1992) was hij best goed en de remake van ‘The Quiet American’ uit 2002 was bijvoorbeeld ook helemaal zo slecht nog niet), heeft hij de laatste jaren het kleine beetje reputatie dat hij nog had eigenhandig om zeep geholpen door in pijnlijk ongrappige producties of ronduit slechte actiefilms te figureren. In 2010 komt Fraser op de proppen met zo mogelijk zijn slechtste film ooit, ‘Furry Vengeance’ (in Nederland uitsluitend te zien in de nagesynchroniseerde versie getiteld ‘De bonte brigade’). In dit broddelwerkje van regisseur Roger Kumble – die we vooral kennen van de eerste twee ‘Cruel Intentions’-films – mag Fraser zich weer eens van zijn meest onvoordelige kant laten zien. Deze keer lijkt hij er zelf ook nauwelijks plezier aan te beleven. Hij is vast allang blij dat er weer brood op de plank ligt.
Fraser speelt in deze als familiekomedie bedoelde film Dan Sanders, een projectontwikkelaar die van zijn baas de opdracht krijgt een ‘milieuvriendelijke’ woonwijk te bouwen in een bosrijke omgeving. Met zijn gezin verhuist hij naar de rand van het bos, om zijn intrek te nemen in een van de modelwoningen. Dan begint vol goede moed aan zijn opdracht, al had er eigenlijk een belletje moeten rinkelen toen hij hoorde dat zijn voorganger op mysterieuze wijze van de aardbodem verdween. De bewoners van het bos zijn er namelijk helemaal niet blij mee dat hun habitat met de grond gelijk wordt gemaakt. Deze bevers, wasberen, vogels, otters en andere harige beestjes zijn bereid er alles aan te doen hier een stokje voor te steken. Onder leiding van een struise wasbeer beginnen ze Dan het leven zuur te maken. De terreur begint nog redelijk onschuldig (een kraai houdt hem ’s nachts wakker door continu tegen het raam te tikken met zijn snavel), maar gaat van kwaad tot erger. Dans vreemde gedrag begint op te vallen bij zijn vrouw (Brooke Shields) en zoon (Matt Prokop), maar ze geloven hem niet als hij zegt dat de dieren hem gek maken. Zijn op geld beluste baas Lyman (Ken Jeong) jaagt hem ondertussen steeds verder op.
De natuur die in opstand komt tegen de steeds verder oprukkende mens, waar hebben we dat eerder gezien? Dat het verhaal nauwelijks origineel te noemen is, is nog tot daar aan toe. Het is namelijk nog geen excuus voor een uitwerking die zo armzalig is dat het pijn aan je ogen doet. Voor een familiekomedie valt er bijvoorbeeld verdomd weinig te lachen om de fratsen van Fraser. Of je moet het leuk vinden om hem in een te strak, zuurstokroze joggingpak te zien rondhollen of weg te zien kwijnen in een door een legertje stinkdieren bevolkte auto. De bordkartonnen personages maken het er niet veel beter op. Ergste van allemaal is Dans vreselijk karikaturale baas Lyman, die ronduit vervelend is. Zijn zogenaamde lolligheid met zijn al even irritante assistente doen je nekharen rechtovereind staan. Brooke Shields is het enige volwassen personage in deze film, zij vervalt niet in meligheid en is daarmee de enige die zich nog enigszins staande weet te houden. Ook de dieren komen er karig vanaf. De door CGI gestuurde special effects ogen zo nu en dan bijzonder amateuristisch (of zijn wij te veel verwend?) en om de een of andere reden vond men het nodig om de dieren onnatuurlijke bewegingen en bijbehorende geluiden te laten maken.
Is er dan niets de moeite waard in ‘De bonte brigade’? Nauwelijks. Alleen het inventieve verdedigingssysteem dat de dieren in het bos hebben opgezet, weet een oprechte gniffel op te wekken. Van alle dieren die de revue passeren weet alleen de bruine beer de show te stelen. Het aantal momenten dat te pruimen is, is nog niet eens op één hand maar op slechts drie vingers te tellen. Voor de rest moeten we het doen met een uitgezakte Brendan Fraser die zich op alle mogelijke manieren laat vernederen, onteren en pijnigen. Misschien dat de allerkleinsten nog wel om deze onderbroekenlol kunnen lachen, dat is dan ook de doelgroep waar ‘De bonte brigade’ zich op richt. Maar we hebben medelijden met de meegekomen ouders, die zich anderhalf uur lang moeten verbijten om deze lawine aan ongein te kunnen doorstaan.
Patricia Smagge
Waardering: 1
Bioscooprelease: 15 juli 2010