Deep Water (2022)

Recensie Deep Water CinemagazineRegie: Adrian Lyne | 115 minuten | drama, thriller | Acteurs: Ben Affleck, Ana de Armas, Tracy Letts, Rachel Blanchard, Lil Rel Howery, Finn Wittrock, Jacob Elordi, Dash Mihok, Kristen Connolly, Jade Fernandez, Michael Braun, Michael Scialabba, Devyn A. Tyler, Brendan Miller, Grace Jenkins, Jaren Mitchell

Stille wateren hebben diepe gronden. Zo wordt het personage Vic Van Allen (Ben Affleck) neergezet in de film ‘Deep Water’. Hij is getrouwd met Melinda (Ana de Armas) en samen hebben ze een dochter. Echter, Melinda is niet gelukkig in een monogame relatie. Om een scheiding te voorkomen, laat Vic haar toe om verschillende affaires te hebben. Op feesten wanneer Melinda zich graag dronken laat voeren en openlijk flirt met haar huidige liefde, observeert Vic haar rustig en blijft bescheiden aan de zijkant staan, tot hij een moment alleen heeft met de nietsvermoedende toy boy. Dat is het moment waar hij duidelijk kan maken dat hij de enige liefde van zijn vrouw is.

‘Deep Water’ is gebaseerd op de roman met dezelfde titel van Patricia Highsmith, geschreven in 1957. Het boek is niet de eerste verfilming van één van haar romans. Andere titels zijn ‘Strangers on a Train’ (Alfred Hitchcock, 1951), ‘The Talented Mr. Ripley’ (Anthony Minghella, 1999) en ‘Carol’ (Todd Hayness, 2015). De film ‘Deep Water’ onderscheidt zich van de voorgangers doordat het verhaal dat oorspronkelijk in de jaren 50 setting plaatsvindt, zich nu in de huidige tijd afspeelt. Dit is de grote valkuil van de film.

Ondanks dat het koppel wordt gespeeld door sterke acteurs als Ben Affleck en Ana de Armes, is hun relatie verre van geloofwaardig. In de jaren 50 was het nog plausibel om gestrand te raken in een huwelijk waar een scheiding geen oplossing is. Maar dat is nu nog nauwelijks het geval. Vic en Melinda laten een relatie zien waar de woorden ‘ik hou van jou’ niets lijken te zeggen. De dochter die nog enigszins een logische verbinding tussen hen zou kunnen betekenen, is eigenlijk een bijpersonage die niet aanwezig had hoeven zijn. Behalve dat zij Vic de mogelijkheid geeft om zijn rol als vader te verheerlijken, lijkt zij verre van de reden te zijn voor haar ouders om bij elkaar te blijven. Dit resulteert in een twee uur durende vraag: “waarom blijven ze samen?” Wat heb je aan een relatie als die zo open is dat je niet meer samen bent?

‘Deep Water’ volgt het perspectief van Vic en probeert zo medelijden voor dit personage te vormen. Hij wordt neergezet als dé man die zijn dochter verzorgt en liefheeft, terwijl zijn vrouw met een kater op bed ligt. Vervolgens stappen ze samen van feest naar feest waar zij en hun vrienden, een stel volwassenen, zich gedragen als tieners. Vics rustige maar intimiderende houding naar Melinda’s liefdes is een zielig excuus voor het uitvoeren van toxische mannelijkheid. Hij laat haar vrij in haar keuzes en seksualiteit, maar door haar vriendjes te bedreigen houdt hij haar juist onder controle. Melinda wordt neergezet puur en alleen als seksueel object en is er maar weinig ruimte voor haar intelligente waardigheid. Het zou wellicht interessant geweest zijn om juist haar perspectief mee te krijgen, maar dat wordt de kijker ontnomen. Het is jammer dat deze film zo veel aandacht spendeert aan de zogenaamde slachtofferrol van het mannelijke personage en daardoor een ongezond beeld creëert van de open relatie. De soundtrack is erg goed, maar dan is ook wel alles gezegd.

Sanne Brands

Waardering: 1.5

VOD-release: 18 maart 2022 (Prime Video)