Diep in de zee – Deep (2017)

Regie: Julio Soto Gurpide | 87 minuten | animatie, avontuur | Nederlandse stemmencast: Bibi Breijman, Birgit Schuurman, Tommie Christiaan, Stijn van der Plas | Originele stemmencast: Justin Felbinger, Stephen Hughes, Lindsey Alena, Elisabeth Gray, Anna Vocino, Dwight Schultz, Joe Hernandez, William Salyers, Bob Bergen, Jess Harnell, Phil LaMarr, Lewis Macleod, Lucien Dodge, Taylor Lawrence, Beth Trollan, Terri Douglas, Joe Ochman, Dave Fennoy

‘Diep in de zee’ is een beroerde rip-off van ‘Finding Nemo’ en ‘Dory’ met elementen van ‘WALL-E’ erin gemixt. Dat het een goedkoop gemaakte animatie is, mag de makers nog vergeven worden. De bedenkelijke moraal echter en een lange scène die zo respectloos is, maken dat je je als je verantwoordelijk voelende ouder afvraagt wat de makers in hemelsnaam bezield heeft.

In de Amerikaanse versie is zo’n beetje de bekendste acteur Dwight Schultz, die eerder Murdock speelde in ‘The A-Team’ tv-serie uit de jaren 80. In de Nederlandse versie horen we onder andere stemmen van Stijn van der Plas als Diep en verder Birgit Schuurman en twee Bibi’s die bekend zijn als “influencers” op YouTube.

In het jaar 2100 heeft de mensheid de Aarde verlaten na allerlei catastrofale milieurampen en is een groot deel van het land opgeslokt door de zee. In een grot leeft een kolonie van zeedieren, waar octopus Kraken over regeert. ‘Diep in de zee’ draait om de enorm egoïstische en niet erg sympathieke Diep, de kleinzoon van leider Kraken. Samen met zijn vrienden, de krab Alice en de lantaarnvis Ivo, beleeft hij avonturen buiten de beschermde koepel die Kraken heeft ingesteld. Als Diep per ongeluk een raket afschiet, onderzeese lavastromen activeert en alle vissen daar bij opsluit, gaat hij samen met zijn twee vrienden de walvis Nathan zoeken. Nathan moet het rotsblok dat het rif afsluit kunnen openen, is de gedachte.

De filmmakers hebben een slechte smaak: ze maken ze ene poep- en pies-grap na de andere – waar zelfs een vierjarige lichtelijk wanhopig van zou worden, terwijl andere grappen meer gericht zijn op meekijkende ouders – en dan niet op een charmante Disney / Pixar manier, maar behoorlijk “volwassen” en seksueel getinte opmerkingen.

Het verhaaltje is in de basis simpel (en afgekeken van ‘Nemo’ en ‘Dory’): helden moeten op reis om een opdracht / zoektocht te voltooien. Dat gegeven is echter verstopt in onnodig ingewikkelde en discutabele subplotjes die weinig coherentie bijdragen aan de reis die Diep en zijn vrienden maken. Het ergste zit in het eerste deel van de film, als het drietal bij het wrak van de Titanic aankomen en daar de vampieroctopus Norma tegenkomen. Norma is een zangeres op zoek naar publiek en met weinig scrupules of Diep, Alice en Ivo wel willen luisteren. Wie ook weinig last heeft van scrupules, is regisseur Julio Soto Gurpide. Hij bedacht het verhaal en schreef het scenario voorop. En mede dankzij hem worden de skeletten van omgekomen passagiers van de Titanic ongegeneerd ingezet in een musicalnummer. Ook al is het meer dan honderd jaar geleden dat het schip zonk na op een ijsberg te zijn gevaren; het voelt nog steeds verkeerd om een ramp met meer dan 1.500 slachtoffers hier in een animatiefilm voor kinderen voor “grappen” te gebruiken.

Na nog wat ontmoetingen komen de vrienden, intussen aangevuld met de morene Maura, aan in het ondergelopen New York City. Het is het enige echt geïnspireerde deel van de film en qua animatie het minst slecht. Het verhaal wordt dan nog onnodig gecompliceerd met een lancering van diep gevroren zeedieren op een ruimteschip genaamd de Ark III (nummer 1 had mensen, nummer 2 de landdieren – de makers hadden blijkbaar een hekel aan vogels) voordat ze Nathan de walvis vinden.

‘Diep in de zee’ is een rommelige en niet bijster goed gemaakte animatiefilm die voor de allerkleinsten veel te eng is en voor kinderen boven de zeven weer veel te saai. Behoorlijke miskleun dus. Mijden als de pest deze film.

Hans Geurts

Waardering: 2

Bioscooprelease: 24 januari 2018
DVD-release: 15 juni 2018