Dragon Eyes (2012)
Regie: John Hyams | 91 minuten | actie, misdaad, drama | Acteurs: Cung Le, Jean-Claude Van Damme, Johnny Holmes, David Ali, Sam Medina, Gilbert Melendez, Adrian Hammond, Danny Cosmo, Crystal Mantecon, Danny Mora, Arielle Zimmerman, Luis Da Silva Jr., Arturo Palacios, Edrick Browne, Jason Mitchell, Travis Johnson, Peter Weller, Tony Jarreau, Trevor Prangley, Scott Sheeley, Eddie Rouse, Andrew Sikking, Craig Walker
‘Dragon Eyes’, de actiefilm van John Hyams die eerder de ‘Universal Soldier’-serie nieuw leven inblies met ‘Universal Soldier: Regeneration’, is qua vorm een wat ongewone maar interessante mix van een Western, een Blaxploitation-film, en een Martial arts-film. Plot en verhaal hebben nauwelijks iets om het lijf maar zijn toch niet altijd goed te begrijpen. Soms omdat noodzakelijke achtergrondinformatie niet gegeven wordt – het zou goed kunnen dat de film flink is ingekort – en soms omdat de situaties gewoon belachelijk zijn en de filmmakers hier kennelijk geen probleem mee hadden. Maar als de actiescènes dynamisch en meeslepend zijn – en dit zijn ze veelal – hoeft dit in dit soort films niet rampzalig te zijn. Het helpt daarbij ook dat de regie genoeg flair heeft en de schurken kleurrijk genoeg zijn om de film boeiend te houden. Maar uiteindelijk is het MMA (Mixed Martial Arts)-expert Cung Le die met zijn brute en vaardige klappen en trappen – qua rauwheid herinnerend aan Tony Jaa in ‘Ong Bak’ – van ‘Dragon Eyes’ een succes maakt.
Afgaande op de hoes of poster van de film zou je verwachten dat Jean-Claude van Damme een grote rol speelt, maar veel meer dan een veredelde cameo is het niet. Het is wel een leuke, memorabele rol. Een rol waarin hij weer eens wat van zijn vechtsporttechnieken kan laten zien en een die doet denken aan personages uit sommige van zijn eigen films. Want waar hij in de film ‘Kickbokser’ door een oude leraar onderwezen moest worden in de vechtkunst, is hij hier juist de mentor met alle wijsheid en fysieke kracht in pacht. Cung Le is de gewillige leerling, die hij in de gevangenis leer kennen. Van Damme’s personage Tiano neemt Cung Le’s Hong onder zijn hoede en stuurt hem uiteindelijk met een missie weer de weide wereld in. Een missie die bestaat uit het schoonvegen van de straten van stadje St. Jude, waar bendes en grote baas Mr. V – een geweldige rol van Peter “Robocop” Weller de dienst uitmaken.
Hierin slaagt Hong met vlag en wimpel. De eerste confrontatie, waarbij hij, beginnend met een explosieve trap recht naar voren, een groep van drie bendeleden door bushokjes en tegen het asfalt trapt omdat ze hem uitdagen en ze het wagen zijn auto aan te raken, zet al meteen goed de toon en laat de adrenaline flink pompen. Het is verder tamelijk onbegrijpelijk dat hij hier meteen respect mee afdwingt en deze bendeleden geen wraak nemen. Nog ongeloofwaardiger is het later in de film dat hij verschillende bendes aan zijn voeten krijgt en ze hun wapens kan laten afgeven (zonder dat hij zelf gewapend is) en in feite hun drugshandel afstaan aan de concurrent.
Maar het geeft allemaal niet zo heel veel wanneer de actie zo lekker is (al zitten er enkele sadistische scènes in de film die te lang doorgaan) en Peter Weller zijn opperschurk zo lekker dik aanzet als hier. Ook zitten er enkele erg leuke scènes en “touches” in de film, zoals wanneer Hong langsgaat bij drugsverslaafde Beech, een erg grappige rol van Eddie Rouse, die zwaar paranoïde loopt te raaskallen en met een dubbelloops geweer aan het zwaaien is. En ook al is er nauwelijks een band met de personages omdat er veel te weinig informatie over hen gegeven wordt, er wordt in sommige actiescènes nog wel spanning opgewekt, omdat Hong het van bijna iedereen overtuigend wint in zijn gevechten, behalve van een grote, intimiderende Rus. Halverwege de film laat deze kolos al zien dat hij Hong zonder veel moeite door de kamer kan slingeren, maar dit gevecht wordt voortijdig afgebroken. Het betekent wel dat de kijker heeft kunnen zien dat Hong niet onkwetsbaar is, waarmee de ontmoeting met deze zelfde rus aan het eind van de film ook echt voor vrees en spanning bij de kijker zorgt. En dit gevecht stelt ook niet teleur. Er wordt wellicht iets teveel slow-motion toegepast, maar de confrontatie heeft toch iets aards en realistisch. De klappen en trappen zijn ook niet zo cliché en het verloop (en einde) van het gevecht is onverwacht. Het valt tegenwoordig niet mee om vechtscènes te laten verrassen en de bewegingen fris te laten overkomen, maar regisseur Hyams slaagt hier vaak goed in. Het gedrag van Mr. V en veel andere aanwezigen bij de laatste confrontatie is tamelijk bizar en het einde van de film is wat onbevredigend, maar het is zeker niet genoeg om de vaak vermakelijke en opwindende voorgaande circa 90 minuten teniet te doen. ‘Dragon Eyes’ is prima voer voor een martial arts-fanaat.
Bart Rietvink
Waardering: 3
DVD- en blu-ray-release: 21 augustus 2012