Drive-Away Dolls (2024)

Recensie Drive-Away Dolls CinemagazineRegie: Ethan Coen | 84 minuten | actie, komedie | Acteurs: Margaret Qualley, Geraldine Viswanathan, Beanie Feldstein, Joey Slotnick, C.J. Wilson, Colman Domingo, Pedro Pascal, Bill Camp, Matt Damon, Connie Jackson, Annie Gonzalez, Gordon MacDonald, Sam Vartholomeos, John Menchion, Michael Counihan, Abby Hilden, Haley Holmes, Fatima Barlow, Sam Mazzei, Jordan Zatawski, Samsara Yett

Na het soloproject van Joel Coen, ‘The Tragedy of Macbeth’ (2021), komt Ethan Coen met ‘Drive-Away Dolls’ zonder zijn broer op de aftiteling. Maar wie gelooft er werkelijk dat de broers geheel afzonderlijk werken? Dat Ethan niet een keer met Joel heeft gespard over de film? Aan zoveel dingen zie je het Coens-merk af in deze kleine snedige film. De maffe bijrolletjes, ingenieuze details, het gegniffel over het gangsterleven zoals in ‘Fargo’ (1996), het politieke gekonkel op de achtergrond zoals in ‘Burn After Reading’ (2008) en nog veel meer.

In het jaar van Y2K zitten de vriendinnen Jamie (Margaret Qualley) en Marian (Geraldine Viswanathan) op een doodlopend spoor in hun leven. Voor de stoutmoedige Texaanse Jamie betekent een relatie alle vrijheid en blijheid. Echter voor haar huidige partner, politieagente Sukie (Beanie Feldstein), iets anders. De agente zet haar voorgoed aan de kant wanneer Jamie weer vertelt over haar talloze veroveringen tijdens een open-mike. Vriendin Marian slaapwandelt diep ongelukkig door het bestaan als kantoorzombie. Jamie wil haar opbeuren met een spontane roadtrip naar Tallahassee (typische Coen-plaatsnaam). Marian moet weer eens lekker genieten, wat voor Jamie zoveel betekent als zo vaak mogelijk van bil gaan. Zo rijden de twee tegenpolen de horizon tegemoet. De één leest het liefst James Joyce, de ander is gestopt met lezen sinds middelbare school omdat ze ‘The Portrait of a Lady’ erg specifiek gewauwel vond.

Maar de auto, die de impulsieve Jamie voor de reis heeft opgepikt, draagt een groot geheim in de kofferbak waar louche lieden een moord voor willen doen. Daarom zetten de praatgrage Arliss (Joey Slotnick) en zwijgzame rauwdouwer Flint (C. J. Wilson), als een Steve Buscemi en Peter Stormare in ‘Fargo’, de achtervolging in op de twee vriendinnen. Daarnaast heeft het geheim iets van doen met de republikeinse senator Channel (Matt Damon) die braakneigingen bij de meiden teweegbrengt want zij zijn democraten (!).

Gekscherende lol, inclusief van het onderbroekensoort, staat op nummer één bij deze Coen, waarvoor Ethan met echtgenote Tricia Cooke het scenario schreef. Het is een mengelmoes van de zoektocht naar geluk en vrijheid in ‘Thelma & Louise’ (Ridley Scott, 1991) en de scherpe zelfspot uit ‘Booksmart’ (Olivia Wilde, 2019). Ook zwemt de stoere film in de anarchistische nalatenschap van de jaren dertig screwball-komedies met de nadruk op: screw-you!

Er zit een pikante politieke ondertoon in de film. Het progressieve deel van Amerika zet onder leiding van de jaren negentig queer community de conservatieve krachten in de samenleving een hak. Op een overigens nogal lullige wijze. Daartussenin staan twee vrouwen die tegen de stroom luidkeels laten zien hoe belangrijk het vrouwelijke orgasme is voor de samenleving.

Krakend en piepend scheurt ‘Drive-Away Dolls’ de snelweg op en blijft het gaspedaal intrappen waardoor het af en toe lekker door de bocht schiet. Daarnaast steelt Qualley, een dochter van actrice Andie MacDowell, de show met de grofgebekte en hart-van-goud Jamie. Voor de chemie is Geraldine Viswanathan als het droge grijze musje Marian een goede aangever en ontvanger. Niettemin geeft de bewuste B-setting het hele project iets onderontwikkelds en voelt het alsof Ethan aan vroegere en alternatieve versies van ‘Raising Arizona’ (1987) zat te sleutelen. Verlangt hij misschien terug naar de ruigere en schunnigere begindagen van de Coens?

Roy van Landschoot

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 22 februari 2024